27 september, 2017 - /blog/1591/ik-speel-de-baf.html
Behalve het initiatief vind ik ook de naam van de organisatie nogal sympathiek: Lonely Lochem. In de regio valt verder nog te denken aan initiatieven als Companionless Klarenbeek, Rejected Ruurlo of Deserted Doetinchem. Ook in Landsmeer, waar ik woon, zijn veel inwoners eenzaam. Ik heb dat niet gemeten, maar weet het zeker. Ikzelf ben bijvoorbeeld regelmatig eenzaam, alleen communiceer ik daar niet over via social media. Een avondje kansloos Netflixen hou ik liever voor mijzelf en ik ben n...
27 september, 2017 - /blog/1592/het-doet-ons-wat-als-marco-de-oppas-zo-liefdevol-over-samuel-praat.html
Samuel, de peuter in het lijf van een puber, kunnen we niet overlaten aan een meisje van 15. Vinden wij tenminste. We zien het al voor ons, dat een opgroeiende vrouw de poepluier moet verschonen van het ventje dat in bepaalde opzichten al een man is. Nee, dan Marco. Marco, kinderloos nog, had nooit gedacht dat hij eens een volle luier van een vreemd kind zou verschonen. Hij doet het achteloos nu. Het serieuze oppaswerk bij ons begon met Hylke de Vries, die met drie andere studenten in een ...
28 september, 2017 - /blog/1595/de-betere-boef.html
Dagboek van de dief – Jean Genet Opgegroeid in opvanghuizen en als kind onterecht als dief veroordeeld, besluit Jean Genet om zijn bestaan in de marge te omarmen. Hij trekt stelend door Europa en ontpopt zich als schrijver die diefstal niet alleen vergoelijkt, maar compromisloos romantiseert. Ook het meditatieve leven in de cel wordt door hem bezongen als opmaat naar de heiligheid die voor de misdadiger in het verschiet ligt. Genet verdomt het om te lijden onder het feit dat de sa...
28 september, 2017 - /blog/1596/dierenarts-polanen-2-moeilijke-gevallen.html
* De dame belde mij nadat ze naar mij doorverwezen was door een bevriende collega. Er moesten kiezen getrokken worden bij een kat. Deze had een zeer zeldzame aandoening van de bloedcellen en een narcose was gevaarlijk. Ik was op geen van deze gebieden een specialist en wist niet zeker waarom de mevrouw naar mij doorverwezen was. ‘Er is nog iets,’ zei de dame. Ik hoorde twijfel in haar stem. ‘U bent Surinaams toch?’ ‘Ja.’ ‘Ik heb namelijk een Surina...
2 oktober, 2017 - /blog/1601/somebody-s-watching-me.html
Op de vraag of hij goed tegen kritiek kan, antwoordt hij: ‘Megaslecht.’ Om die reden leest hij geen recensies. Ik zeg ook altijd dat ik recensies over mij niet lees. Wat ik verzwijg is dat ik om de zoveel tijd mijn eigen naam in Google invoer. Wie iets lelijks over mij zegt komt op de zwarte lijst. Ik weet verder niet wat dat inhoudt, die zwarte lijst. Het is niet echt een lijst. Bovendien ben ik zowel slecht met gezichten als met namen, regelmatig maak ik een vrolijk praatje met ieman...
2 oktober, 2017 - /blog/1603/dierenarts-polanen-3-de-operatie.html
* De laatste patiënt op het spreekuur vrijdagmiddag was een doodzieke Rottweiler. Gewoonlijk zou ik haar niet onderzoeken zonder haar te muilkorven, maar nu stond ze op de behandeltafel met de kop gebogen en de ogen half gesloten. Ze had hoge koorts en ik voelde een enorme dikte in de buik. Ik nam bloed af voor onderzoek en maakte een röntgenfoto. Alles wees op een abces zo groot als een voetbal. De eigenaar, een Antilliaanse jongeman genaamd Ulli, keek mij bezorgd aan. ‘Wat ga...
2 oktober, 2017 - /blog/1604/scheiden-is-ook-kapotmaken-wat-er-nog-wel-is.html
“Laten we dan maar weer normaal doen”, zeg ik na een tijdje. “Laten we de grap ervan blijven inzien”, zegt hij. “Het is soms even zoeken hoe.” We moeten tegenwoordig razendsnel van emotie kunnen schakelen. We hebben ons eigen verdriet. Ons eigen scheidingsverhaal ook. We begrijpen elkaar daar niet in. Dat heeft in de afgelopen week voor wederzijdse boosheid gezorgd. Afstand zou voor ons nu allebei het beste zijn. Om los te komen is het goed elkaar t...
2 oktober, 2017 - /blog/1605/gouden-goot.html
Later op de avond probeerde ik terloops ook wat persoonlijke dingen te vertellen. Maar daar keek hij niet van op. Hij leek de dingen allang te vermoeden. Ook dat is vriendschap; dat je langzaam doorzichtig wordt. Over een boek had hij aan begin van de avond gezegd: ‘Alles wat erin stond, wist ik al.’ Ik was misschien zo’n boek. Na het eten liepen we naar onze fietsen. Met een rotgang kwam er verkeer langs. We belandden in de goot...
3 oktober, 2017 - /blog/1607/dierenarts-polanen-4-haren.html
* De vrouw boog zich over de balie van mijn praktijk. Ze was een Surinaamse met een knap gezicht en zwaar opgemaakte ogen, en de enige in de wachtkamer zonder huisdier. Ze probeerde zich zo klein mogelijk te maken en praatte zacht, alsof ze bang was dat anderen zouden horen wat ze zei. ‘Dokter, mag ik u wat vragen?’ vroeg ze. ‘Natuurlijk,’ antwoordde ik. Ik hoopte het snel af te kunnen handelen. Het was erg druk. ‘Ik heb last van haren in huis,’ zei ze. Z...
6 oktober, 2017 - /blog/1620/burgemeesters.html
Net als Van der Laan leek haar moeder een persoon waar alleen maar van gehouden werd. Het zou op z’n minst argwaan moeten wekken; iemand zonder vijanden. Maar wellicht is die gedachte te cynisch. Toen de moeder van de assistent van Van der Laan overleed werd ik werkloos. Ze was mijn laatste cliënt. Was haar dochter nu ook werkloos door Van der Laans overlijden? Ik zou haar kunnen bellen en vragen wat ze nu gaat doen, maar dat voelt wat impertinent. Ooit zal ik haar wel weer spreken....