Ik speel de baf

Behalve het initiatief vind ik ook de naam van de organisatie nogal sympathiek: Lonely Lochem. In de regio valt verder nog te denken aan initiatieven als Companionless Klarenbeek, Rejected Ruurlo of Deserted Doetinchem.

Ook in Landsmeer, waar ik woon, zijn veel inwoners eenzaam. Ik heb dat niet gemeten, maar weet het zeker. Ikzelf ben bijvoorbeeld regelmatig eenzaam, alleen communiceer ik daar niet over via social media. Een avondje kansloos Netflixen hou ik liever voor mijzelf en ik ben niet de enige: de hashtag #lonelylandsmeer levert op Twitter geen resultaten op.

Als ik me alleen voel zet ik vaak 'De Heidezangers’ van André van Duin op. Hoe vaak ik het ook beluister, altijd verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. In het liedje zingt één van de leden van een muzikaal trio steeds heel binnensmonds: ik speel de baf. De andere twee verstaan ‘m niet en reageren in het begin nog rustig (’de wát?’), maar raken allengs geïrriteerder (‘ja, nou weten we het wel’) en bij de zoveelste ik ben de baf slaan ze de contrabas stuk op zijn hoofd.

Elke keer moet ik lachen. Ik ben alleen, het is donker, maar daar zijn De Heidezangers, en het wordt licht.

Deze hele week doet Erik Jan Harmens net na het nieuws van 1 uur bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 een verlate dagsluiting. Afgelopen nacht ging het over De Heidezangers als licht in het duister.