6 juni, 2018 - /blog/2118/de-selectie-pelumi-adejumo.html
Vormen Via de spiegel van de chauffeur werp ik een blik op mijn bruine haar. We knikken elkaar toe. Gisteren heb ik een haarrelaxer gebruikt en nu ben ik op zoek naar mezelf in alles dat reflecteert. Na elke weerspiegeling voel ik me kleiner. Uit het raam zie ik de voor mij bekende blonde lokken voorbij zweven. Ze proberen de bus in te halen. Ik vermijd oogcontact met alle passagiers en versnel mijn pas naar een plek achterin. Zijn entree mag ik niet missen. Witte Jezus, in...
28 augustus, 2018 - /blog/2222/pop-en-literatuur-26-laurie-anderson-en-william-shakespeare.html
Dit experimentele nummer uit 1984 van Laurie Anderson ligt niet gemakkelijk in het gehoor en vergt eigenlijk meer dan één luisterbeurt. Gesproken, deels gefluisterde tekst, eerder parlando dan zang, tegen een achtergrond van merkwaardige vervormde geluiden, die herhaald worden, wegsterven en weer terugkeren. Het luisteren is een vervreemdende ervaring. De titel doet in eerste instantie denken aan het boek uit 1908 van Henry De Vere Stacpoole , dat meerdere malen verfilmd werd. V...
6 februari, 2017 - /blog/1071/voorwaarts-mars.html
Zij had meegelopen, mais of course . In eerste instantie uit solidariteit met haar Amerikaanse vriendinnen, maar ter plekke op Place Trocadéro werd ze getroffen door de kracht van al die vrouwen. ‘En ik dacht ineens: wat zijn al die vrouwen toch prachtig,’ zei ze, nog altijd ontroerd. Ik knikte, en vroeg me twee dingen af. Een: waarom zijn vrouwen toch altijd ‘prachtig’? Twee: waarom was ik er eigenlijk niet bij? De Women’s March is vandaag twee weken oud. En nog steeds wordt e...
6 januari, 2020 - /blog/2888/ik-heb-geleefd-47-soms-heeft-thea-het-gevoel-dat-ze-erop-aangekeken-wordt-dat-ze-nog-leeft.html
Begraven of cremeren? Dat was het onderwerp van gesprek op sinterklaasavond. Thea Plus (54) zat met haar man, vier kinderen en een pleegdochter aan tafel in Hoogeveen te gourmetten. ‘Ik betrek mijn kinderen overal bij,’ zegt ze. Allemaal hebben ze een stoornis in het autistisch spectrum – de een wat meer dan de ander. Eerlijk en duidelijk zijn, dat is de beste manier om daarmee om te gaan, heeft Thea ervaren. ‘Ik herinner me het jaar dat we mijn jongste zoon verteld...
26 mei, 2017 - /blog/1366/een-fucking-kurk-fenna-riethof.html
EEN FUCKING KURK Bij elk rondje slaat dezelfde laaghangende twijg tegen haar gezicht en dringt het verder tot haar door: haar vriend vindt dansen leuker dan seks. Hij heeft haar liever zo, aangekleed en uitgestrekt over zijn schouder, van top tot teen gespannen met haar kin in de lucht en haar armen gespreid zoals hij het haar geleerd heeft. Hij draait rond zijn as. Uit zijn keel ontsnappen kreuntjes. Verderop, uit een van de achtertuinen, klinkt het gepraat van volwassenen en het gegil...
11 december, 2018 - /blog/2383/ik-heb-geleefd-5-paula-55-wonen-in-bhutan-en-nepal-was-een-groot-avontuur.html
"Ik ben zo blij dat we dit huis gevonden hebben", zegt Paula Kleinheerenbrink (54). Eerst woonde ze met haar vriend in een aangeharkte slaapwijk waar weinig te beleven viel, nu zitten ze vlakbij het centrum van Nijmegen. Afgelopen zomer verhuisden ze. Diezelfde zomer hoorde ze dat ze nog maar een paar maanden te leven heeft. Was ze met de kennis van nu niet liever in haar oude huis gebleven? "Oh nee! Het was daar zo sáái. Ik ben blij dat we dit nog samen ...
29 maart, 2017 - /blog/1221/weeper.html
Weeper ‘Neem je niet op?’ ‘Nee.’ ‘Moet jij niet een maat ophalen van het vliegveld?’ ‘Heb ik dat verteld? Dat hoeft pas later.’ ‘Zet in elk geval de bel af. Dat is dat ding –’ ‘Ik weet waar die bel zit. Waar is het glijmiddel?’ ‘Geen idee, ergens in het bed.’ ‘Waar?’ ‘Geen idee, zeg ik. Misschien lig je er wel op. Of het ligt onder je kussen. Rol je even om. Al blijf ik natuurlijk volhouden dat er ...
8 maart, 2019 - /blog/2509/voorpublicatie-de-achtste-dag.html
Zaterdag Hij staart omhoog in de donkere schacht. Traag en met kleine schokken ziet hij de lift op zich af komen. Negenendertig seconden duurt het voor de onderkant zijn vingertop zal raken. Precies negenendertig seconden. Het nostalgische traliewerk van de kooi rinkelt door de abrupte onderbreking. De machine weet dat hij zijn reis naar beneden moet staken bij de minste weerstand. Egbert haalt zijn vinger weg. De lift blijft hangen waar hij ...
15 augustus, 2016 - /blog/760/soevereine-vrouwen.html
Ze was mijn docent op de universiteit, ooit. Maar ze werd meer, veel meer. Ze vroeg me toen ik nog maar net bleu aan de UvA begon al wanneer ik nou eens eindelijk ging vliegen. Ze was streng, in ieder gesprek. Dwong me om mijn woorden te kiezen. En in die beginjaren verzoop ik dan ook per definitie in mijn zinnen en voelde ik hoe mijn bloed tijdens onze gesprekken steeds meer naar mijn wangen steeg. Uiteindelijk liet ik haar maar praten. Haar vertellen over haar tijd bij het vrouwentheater. ...
25 maart, 2016 - /blog/461/de-notulist-marieke-polderdijk.html
Ze lag op haar rug met het hoofdeinde van haar bed lichtjes omhoog versteld, haar hoofd een beetje schuin naar links gedraaid. De slierten draden kronkelden van de apparaten naar haar toe, staken in haar handen en neus, of verdwenen onder de lakens. In haar hals zat een gat waaruit het uiteinde van een ronde buis stak. Haar borst bewoog op en neer op het ritme van een ratelend gezuig. ‘Dag lieverd’, zei mama, die de kamer in stapte en zich over het bed boog. Ik deed een paar stappen naar vo...