8 mei, 2017 - /blog/1329/balans.html
Inmiddels verwacht ik niet meer dat hij ’s nachts nog naast me komt liggen. Die lege plek is bij mij gaan horen. En als ik mijn dochters naar bed heb gebracht, weet ik dat er - als ik beneden kom - niemand op de pastoor stoel in de huiskamer zit. Niemand met een rechte rug, een boek op zijn schoot, een leesbril op zijn neus en grijze, kapotte sloffen aan zijn voeten. Ook niemand die steeds zachtjes ‘ik wil jou niet, ik wil jou niet, ik wil jou niet’ fluistert. Op de plaa...
2 september, 2019 - /blog/2760/ik-heb-geleefd-33-artsen-weten-niet-wat-hem-mankeert-maar-paul-71-verwacht-dat-hij-dit-jaar-sterft.html
Hij wil uitgestrooid worden in de duinen. Zeeland werd zijn thuis. Achttien jaar geleden kocht de Brabantse fietsenmaker Paul van Asten (71) een vakantiehuisje in Zuidzande. Het idee was om daar later permanent te gaan wonen. Dat gebeurde al na drie jaar, toen hij zijn zaak goed kon verkopen. ,,In Tilburg leef je tussen zon en stenen. Als je hier omhoog kijkt, zie je alleen maar lucht.’’ Zelfgetimmerd vakantiehuis Vanaf de veranda groet Paul twee senioren die door zijn di...
14 mei, 2019 - /blog/2624/ik-heb-geleefd-25-reislustige-carolien-51-als-kind-hoor-je-niet-eerder-te-overlijden-dan-je-ouders.html
“Ik trouw nooit met een boer,” zei Carolien Boere (51) toen ze nog een meisje was. Haar beide ouders kwamen van een boerderij, ze ging wel eens logeren bij familie. Dan kwam ze terug en stonk ze naar de koeienstal. Het liep natuurlijk anders. De jongen op wie ze verliefd werd, was een boerenzoon. En ja hoor, de boerderij in het Zuid-Hollandse Vlist nam hij later ook over. Reizen Toen ze twee jaar geleden ziek werd, was het eerste dat Jan zei: "De koeien g...
13 juni, 2019 - /blog/2674/wettig-en-overtuigend-bewezen-17-een-hennepkwekerij-in-oma-s-schuur.html
Op 16 maart 2018 vloog er een politiehelikopter over de schuur van de 80-jarige oma van Marinus. De infraroodcamera lichtte op. Overal warmtevlekken. Daags ervoor was er een tip bij Meld Misdaad Anoniem binnengekomen. Er zou een hennepkwekerij in die schuur zitten, aan de rand van woonwagenkamp De Hoefplan in Alkmaar. Ook in de schuur van het huis ernaast, waar Marinus met zijn gezin woont. Op 30 maart viel de politie onverwachts binnen. Bingo! Meer dan een jaar later buigen drie rechters ...
11 februari, 2019 - /blog/2470/jullie-willen-allebei-de-leukste-ouder-zijn-zei-ze.html
Ik weet nog dat haar vader en ik - we lagen in bed met de nieuwe baby tussen ons in - de schoonheid van die oren bespraken. Nooit eerder hadden we zulke prachtig gevormde oorschelpen gezien. Daar zullen we het nu nog wel over eens zijn. De juf klapte in haar handen. De achtjarige legde haar schriften en potloden recht, en lachte naar het vriendinnetje naast haar. Nooit eerder hadden we zulke prachtig gevormde oorschelpen gezien. Daar zullen we het nu nog wel over eens ...
31 mei, 2016 - /blog/600/misschien-zou-u-eens-psychedelische-muziek-moeten-proberen-joachim-stoop.html
Eén keer toen Gandalf in zijn gevecht met de Balrog in Moria’s ravijn viel. ‘Is Gandalf dood, mama? Hij is toch niet echt dood!?’ De tweede keer toen het gruwelijk griezelige middenstuk van Pink Floyd’s ellenlange ‘Echoes’ me in mijn half verduisterde zolderkamertje overviel. Ik had die zomer net twee dingen ontdekt die mijn leven gingen veranderen: Tolkien en underground – de verzamelnaam die mijn vader pertinent voor psychedelic, flower power, prille hardrock en alles tu...
15 februari, 2019 - /blog/2480/mbulu-ngulu.html
Ik heb lang in Oost gewoond en zag dit beeld, Mbulu Ngulu , dagelijks. Ik heb er nooit langs kunnen fietsen zonder er even naar te kijken. Daar op dat gekke kruispunt tussen de gracht, de troosteloze nieuwbouw, de verdwaalde molen en het tankstation, stond dat vrolijke ding. Het hield de boel bij elkaar door alles te overschitteren. Mbulu Ngulu was iets uit een andere wereld. Het beeld deed me denken aan de Sjef van Oekel-strips – een samenwerking van Theo van den Booga...
11 juli, 2018 - /blog/2171/tokyo-expatwife-15-exile.html
Ik loop naar Sasazuka, een station vlakbij waar ik nog nooit eerder de trein heb gepakt. Ik hou van het levendige buurtje, maar nu zijn de kleine straatjes doodstil. Op het station haal ik een ijskoffie en een onigiri, een rijstbal. Mijn trein komt over zeven minuten. Dit gaat soepel. De Keio-line glijdt zachtjes tussen de slapende huizen door. De regen komt met bakken uit de hemel, maar in mijn hoofd schijnt de zon. Nog geen veertig minuten later stap ik uit. Buiten het station ...
20 mei, 2016 - /blog/567/die-schlacht-um-berlin.html
Het appartement waar ik woon, bevindt zich in het centrum van Berlijn, zes kilometer ten westen van het Alexanderplatz. Het is onderdeel van een groot pand, dat bestaat uit een Vorderhaus en een Seitenflügel , waar ongeveer veertig mensen leven, verspreid over vijf verdiepingen. Het pand werd in 1897 gebouwd. Ik woon in een wonder – vraag maar aan Heinz Rein. Met De slag om Berlijn op mijn schoot zit ik in de S-Bahn. Ik kom langs het Hauptbahnhof, de Friedrich...
23 mei, 2016 - /blog/575/de-nieuwe-ibm.html
Sinds een paar jaar kijk ik vooral tv via het internet. Zo kom ik op een avond terecht in Coen Verbraak's programma Kijken in de Ziel : Schrijvers. Ik weet niet precies wat dat is, een ziel, maar in deze context gaat het vast om persoonlijkheid, om temperament. Verbraak vraagt zijn gasten hoe ze schrijven. Jan Siebelink heeft twaalf geslepen potloden in allerlei kleuren klaarliggen. A.F.Th. werkt op een IBM typemachine. Hij heeft zelfs een paar reserve-exemplaren. Het schrijven op een typema...