26 augustus, 2020 - /blog/3146/loslaten.html
In de doodlopende straat, voor pension Andrea, parkeren we de auto. Het lijkt op een gewoon woonhuis, maar er staat ‘pension’ op. We hebben zeven uur gereden om in dit dorpje in de voormalige DDR aan te komen. Mijn vijftienjarige op de achterbank giechelt, slaakt kreetjes, beweegt met armen en benen. Ze weet niet meer hoe ze het heeft van de zenuwen. Ze zal haar online liefde - ze communiceert al maanden aan één stuk door met haar - eindelijk gaan ontmoeten. Het geheimzin...
21 januari, 2019 - /blog/2429/marion-leest-michelle-obama.html
Dit boek geeft je een inkijkje achter de schermen van het Witte Huis, al had ik nog veel meer details willen lezen. Ook interessant is de jeugd en de vroege carrière van Michelle Obama. Waar ik het meest van onder de indruk ben is hoe ongelofelijk hard ze werkt. Om vijf uur opstaan om naar de gym te gaan, zodat je om half zeven kunt ontbijten met je kinderen en daarna lange dagen maken op kantoor. Ik doe het haar niet na. Ze maakt duidelijke keuzes: zij verdoet geen tijd op social media en kof...
16 april, 2016 - /blog/514/gek.html
Onmiddellijk begon het monster met de blikken tanden het ene na het andere nieuwsfeit de kamer in te spuwen. Buiten daalde de donkerte langzaam neer, alsof de stad behoedzaam werd ingestopt door een reuzenhand. En hoewel Louis die dag niks bijzonders had gedaan, werd hij bevangen door die bepaalde vermoeidheid, die een mens voelt wanneer iets te gebeuren staat. Een vriend had hem gezegd dat elke gebeurtenis die het nieuws haalde, draaide om iemand die gezien wilde worden. En dat was waar. Ieder...
12 maart, 2021 - /blog/3259/waarom-ik-aan-krachttraining-doe.html
Sinds we niet meer in groepsverband mogen sporten, doe ik drie keer in de week aan personal training, samen met een andere vrouw. Ook vandaag vraag ik me weer af waarom? Er ligt een stang in mijn nek met twee loeizware halterschijven eraan. Mijn benen trillen. Op het bankje, met uitzicht op mij, zit een tandeloze man een joint te roken. De sportruimte is precies gelegen tussen een daklozenopvang en een coffeeshop. Omdat er maar één persoon tegelijk binnen mag zijn, sta ik deze klot...
24 april, 2019 - /blog/2591/ik-voelde-me-een-verrader-omdat-ik-in-de-tijd-dat-zij-bij-haar-vader-was-naar-frankrijk-was-afgereisd-met-ene-m.html
Ik vond het eerst nogal gênant, M. en ik dansend, diep in de nacht, in the middle of nowhere, in een huis op het Normandische platteland, op sokken, bij het flakkerende haardvuur, maar er was toch niemand die het ooit te weten zou komen, er hing geen verborgen camera, dit was iets tussen hem en mij alleen, waar zou ik me voor moeten schamen? Even stond ik weer als vijftienjarige in First Choice, een discotheek op het Brabantse platteland, met mijn rug tegen de muur gedrukt, in het donker,...
17 januari, 2017 - /blog/1026/amerika-in-staat-van-shell-shock.html
Mijn stad, Washington, is de schok nog altijd niet te boven, een paar dagen voor de inauguratie van Donald Trump. Als Trump vrijdag om 12 uur lokale tijd wordt beëdigd als 45e president, weten veel stadsgenoten niet wat ze moeten doen: thuisblijven en onder de dekens kruipen, de stad ontvluchten, of demonstreren. Maar een nieuw tijdperk begint, of ze nu willen of niet. Barack Obama verlaat het Witte Huis, en de anti-Obama treedt aan. Washington, waar nog geen 5 procent van de kiezers op Tr...
5 september, 2017 - /blog/1551/hond.html
Het café waar we heengingen, daar komt meestal geen hond. Op een paar oude mannen na dan. Niet dat alle oude mannen honden zijn, maar in dat café kunnen ze je even droevig aankijken met van die door drank verlopen ogen. Sommige mannen lijken te leven met het idee dat het niet uitmaakt of ze morgen nog wakker worden. Misschien is dat ultieme vrijheid. Die avond troffen we het café leeg aan. Maar toch, een paar uur later, toen wij al dronken waren, kwam er een...
4 maart, 2019 - /blog/2504/binnen-een-kwartier-heeft-mijn-dochter-vierennegentig-likes.html
“Ken je die mensen allemaal?” Ze knikt. Ik bekijk de kennissen van mijn dochter die ons uitje naar zee leuk vinden. Ik bedoel; kennissen die de foto van mijn dertienjarige uitkijkend over zee leuk vinden. Mijn blik blijft hangen bij een lachende middelbare man. “Wie is dat?” “Dat is gewoon iemand.” Ze zucht. “Nee, mama, dat is niét diegene op de foto, duh.” De dertienjarige kijkt naar me met geloken ogen. Ik bedenk dat het voor de tiener van nu natuurlijk en...
11 december, 2017 - /blog/1793/ook-ik-ken-geen-enkele-gescheiden-man-die-niet-al-een-andere-vrouw-bleek-te-hebben.html
“Hoezo?” “Hoop schept een droomwereld”, zei ze, “en die wordt niet vervuld. Hoe meer je hoopt, hoe gefrustreerder je wordt. Hoop is pure misleiding. Meer niet.” “Is wanhoop beter?” “Dat is de schaduw van hoop.” “Maar wat moeten we dan?” “Naar de feiten kijken”, zei ze. Dat leek me nu typisch een journalistenantwoord, maar meteen nadat zij was vertrokken, haalde ik wel de spreuk van de muur. Wég m...
2 mei, 2019 - /blog/2606/onuitgesproken.html
Om de doelloosheid op afstand te houden is er gelukkig ander werk. De komende tijd loop ik mee met Ahmed Marcouch, burgemeester van Arnhem, voor een reportage. In het kielzog van Marcouch is altijd opwinding. Hij woont ceremonies en burgerinitiatieven bij en stelt mensen gerust na een gewapende overval. Men gedraagt zich doorgaans goed als de burgervader op bezoek komt. Vriendelijkheid is iets waar je makkelijk aan went. Naast de burgemeester tref ik ook andere mensen. Op koningsdag verpla...