30 mei, 2016 - /blog/595/verhaalfragment-zoals-niet-voorgelezen-tijdens-lebowski-live.html
Kanker komt voor in verschillende gedaanten, bijvoorbeeld de gedaante van een vrouw die Rita heet en in haar achtertuin haar maandverband uitwringt. Ik woon op het Vlaamse platteland en daar heb je nog vrouwen die hun maandverband uitwringen. Dit verhaal speelt zich evenwel in Nederland af. Ik heb van de Nederlandse gierigheid nog maar weinig ondervonden, maar ik ga er voor het gemak van uit dat daar ook maandverbanden uitgewrongen worden. Hieronder het fragment dat ik in De Nieuwe Boekhandel...
23 december, 2017 - /blog/1818/twee-kiep-een-kerstverhaal.html
En niet één, nee, maar liefst twee kiep liggen bij opa te sudderen in de zwartgeblakerde rode braadpan in een pond boter, goei botter. Eigenhandig geslacht door ome Bart, de tong half uit zijn mond bij het omdraaien van de tere nekjes, achter op het erf onder de kromme pruimenboom. Koppen afhakken doet hij liever niet. Het gesjok achter de rennende onthoofde kippenlijven is te vermoeiend. De geur van het garende kippenvlees doet me watertanden. Gezeten op een van de houten keukenstoelen ...
14 oktober, 2019 - /blog/2809/ik-heb-geleefd-39-piet-68-hielp-zijn-dochter-haar-trouwjurk-uitzoeken-de-bruiloft-haalt-hij-niet.html
Hij vertelt het met een brede glimlach, bijna alsof hij er zin in heeft. ‘Als laatste doen we Demis Roussos met “My Friend The Wind”. Dat lijkt me wel geslaagd, omdat ik word uitgestrooid.’ Zijn vrouw Bep pakt het lijstje er even bij. Oh kijk, hier is ook de tekst die namens Piet zal worden uitgesproken bij de crematie. Lekker kort, vindt Piet zelf. Laten we niet alles verklappen wat erin staat, maar de boodschap is dat de mensen niet teveel moeten treuren. Dat hebben ze lang genoe...
3 februari, 2020 - /blog/2923/ik-heb-geleefd-51-ko-overleed-vlak-na-dit-interview-hij-hoopte-dat-de-lente-hem-energie-zou-geven.html
Ko van Krieken staat op, eet een boterham, gaat weer op bed liggen, kijkt tv. Zo zien zijn dagen eruit sinds hij niet meer naar zijn werk kan. Eentonig. Zijn baan was alles, zegt de lange man van 62. Ritme, regelmaat, contact met collega’s. ‘Het was mijn uitlaatklep.’ Vieze handjes Als calculator in de bouw berekende hij de kosten van nieuwe gebouwen. Daarvoor deed hij werk waar hij ‘vieze handjes’ van kreeg: timmeren. Maar op kantoor vond hij het comfort...
16 februari, 2017 - /blog/1106/overleven.html
Tijdens het zoeken vroeg mijn oma om de paar minuten: ‘Wat zoeken we eigenlijk? Een armband misschien?’ Aan haar manier van spreken viel niet op te merken dat ze de helft van haar gebit miste. Ergens was dat teleurstellend. Ik vroeg of ze haar tanden niet toevallig op het nachtkastje van ‘de buurman’ had laten liggen. ‘De buurman’ is een man in het verzorgingstehuis die haar wel ziet zitten. Over die man, en mannen in het algemeen, zegt ze: ‘Ze willen...
7 maart, 2016 - /blog/427/terug-naar-de-wunderkammer.html
Mijn vader het hem gekregen van een Indiase maharadja als steekpenning voor een scheepsvracht. Het was nota bene een asbak. Zilveren plakkaten versierden de wangen, in de opengesperde bek kon je as kwijt, de ooggaten waren sigarettenhouders en bovenop de kop was plaats voor een doosje lucifers. Dit was tegelijkertijd het mooiste, het lelijkste en het fascinerendste object dat ik bezat. De tijgerschedel paste prachtig bij mijn andere kroonjuwelen: schelpen en uitgedroogde zeesterren gevonde...
28 september, 2016 - /blog/832/legerdump-uit-katers-en-poezen.html
‘gasmaskers?’ ‘ja, bij de haven staan allemaal opslagtanks, als die worden gebombardeerd krijg je enorm veel vuur en gevaarlijk gas.’ ‘nooit bij stilgestaan,’ zei ik. mijn vrouw vond een verkoper en ja hoor, die wist wel waar de gasmaskers lagen – lelijke, lompe dom ogende dingen. de verkoper liet zien hoe ze werkten. ‘we nemen er twee,’ zei mijn vrouw. we liepen naar de kassa om af te rekenen. ‘hebt u geen gasmaskers voor k...
24 mei, 2016 - /blog/578/verlossing.html
Hij is zes, zeven jaar. Roze krassen op zijn schenen, korstjes op zijn knieën; ik moet de aandrang bedwingen mijn hand uit te steken en er met mijn vingers over te strijken. De zon staat hoog, de lucht boven het asfalt lijkt te golven. Verderop loopt een puber met nootjes en flessen water tussen de rijen stilstaande wagens in de file, een motorrijder scheert rakelings langs hem heen. De auto’s voor ons komen in beweging en de taxichauffeur geeft gas. Ik zie het kind op de vangrail langzaam...
12 september, 2017 - /blog/1561/familie.html
In de middag bekeken mijn vriendin en ik een fotoalbum van haar verliefde ouders. Het fotoalbum over haarzelf, als baby, had ze niet kunnen vinden. Kijkend naar de jonge ouders probeerde ik iets over de geschiedenis en de toekomst te leren. Het lukte deels, de toekomst laat zich slecht voorspellen. Mijn vriendin lijkt een beetje op haar moeder. Maar ik vond mijn vriendin vrouwelijker. Al zei dat misschien meer over de haardracht en kleding eind jaren...
1 augustus, 2017 - /blog/1486/verkleden.html
Deze column is ook te beluisteren, ingesproken door Jonah Falke zelf. ‘Stel je aan mens,’ zei hij, ‘ik heb gewoon spaghetti gegeten.’ ‘Dat weten die klanten toch niet?’ Ik mengde me niet in het gesprek. Mijn vader is een kale man, maar ik weet dat een pruik hem staat. Slechts één keer zag ik hem in een jurk, verkleed als vrouw. Het was helaas niet zo dat ik hem betrapte terwijl hij zich stiekem zo had uitgedost. De waarheid is, zoals wel vaker, wat teleurstell...