6 februari, 2017 - /blog/1071/voorwaarts-mars.html
Zij had meegelopen, mais of course . In eerste instantie uit solidariteit met haar Amerikaanse vriendinnen, maar ter plekke op Place Trocadéro werd ze getroffen door de kracht van al die vrouwen. ‘En ik dacht ineens: wat zijn al die vrouwen toch prachtig,’ zei ze, nog altijd ontroerd. Ik knikte, en vroeg me twee dingen af. Een: waarom zijn vrouwen toch altijd ‘prachtig’? Twee: waarom was ik er eigenlijk niet bij? De Women’s March is vandaag twee weken oud. En nog steeds wordt e...
19 maart, 2020 - /blog/2976/het-paradijs.html
Momenteel verblijf ik in de Achterhoek. De isolatie hier lijkt weinig veranderingen teweeg te brengen. Op straat doet het denken aan een doorsnee zondag. Alleen de vrachtwagens verraden dat het leven elders doorgaat. Mijn beste vriend schreef vanuit Amsterdam: 'De Achterhoek is misschien wel de beste plek om te zijn nu. Je kunt er altijd een moestuin aanleggen en kippen houden.' In steden zitten er misschien velen driehoog-achter op een flatje met wat kinderen en een herdershond. ...
8 januari, 2021 - /blog/3237/afscheid-frau-s.html
Lieve Frau S., Precies op de dag dat men in Duitsland begon met vaccineren, werd jij met corona opgenomen in het ziekenhuis. Het verpleeghuis waar je woonde was nét weer open voor bezoek, na een quarantaineperiode van zes weken. Ik zou de volgende dag naar je toe gaan. Natuurlijk begreep ik direct dat dit heel slecht nieuws was, maar tegen beter weten in hoopte ik op een klein wonder. Tijdens de laatste telefoongesprekken klonk je krachtig en opgewekt. Ja, het was naar om...
21 december, 2018 - /blog/2397/berichten-uit-de-biotoop-donkere-dagen.html
Johannes, mijn overbuurman, is componist. Zijn vrouw is echtscheidingsadvocate. Samen hebben zij twee schattige dochtertjes. Soms klinken er elektronische ritmes vanuit hun ruimte, Johannes werkt dan aan muziek voor een optreden. Hij draait zijn werk als DJ in duistere zaaltjes. Soms ook hoor ik op een piano rammen, dat zijn de dochtertjes, vermoed ik. Vorig jaar hing Johannes in onze gezamenlijke gang kerstlichtjes op die om beurten knipperden in de kleuren rood, geel, groen en blauw. ...
11 juli, 2018 - /blog/2172/dit-is-waarom-oscar-van-gelderen-de-vogels-van-tarjei-vesaas-wilde-uitgeven.html
* Beste lezer, Als uitgever ben ik altijd zeer gespitst op tips van auteurs (zoals galeriehouders naar hun kunstenaars luisteren, en platenbazen naar hun muzikanten). Zij hebben vaak de beste neus voor kwaliteit, en wanneer de uitgever kansen ziet die kwaliteit te koppelen aan verkoopmogelijkheden – lees: de inhoud kan verzilveren – dan gaat ons hart stromen, van verwachting, van geluk. Een van mijn favoriete rubrieken is om die reden 'By the Book' in The New York Times...
19 maart, 2019 - /blog/2533/ik-heb-geleefd-17-ismael-43-heeft-uitgezaaide-kanker-maar-gaat-niet-dood-ik-ga-voor-radicale-remissie.html
Vorige week werd filmmaker Ismaël Lotz (43) aangereden door een Porsche. Het voetgangerslicht sprong op groen, hij stak over. En wat denk je: de bestuurder gaf vol gas. Boem. Lotz dook op de motorkap en sloeg met zijn vuist tegen de voorruit. "Wat doe jij nou man!" Maar de bestuurder negeerde hem. Welkom in Los Angeles. Deze ochtend kan hij er om lachen. Het zou een weinig heroïsch einde geweest zijn. Zuur ook, als je probeert te overleven met kanker. Amerika Lotz ...
7 november, 2019 - /blog/2844/een-bos-bloemen.html
Lopend van de bushalte naar Slot Zeist leek het alsof je je in het Amsterdam van een paar honderd jaar geleden begaf; er was bijna niemand op straat en het rook naar een open riool. Het wordt makkelijk vergeten dat de geschiedenis vaak een uitgestorven, onwelriekende plek is. De stank was een voorbode: onthechting kende vele gedaanten die zondagmiddag. In het paleis waren veel mensen, de stemming was opgewonden en het rook naar bloemen. De Nederlandse Portretprijs, waar mijn geliefde Merel...
29 maart, 2017 - /blog/1221/weeper.html
Weeper ‘Neem je niet op?’ ‘Nee.’ ‘Moet jij niet een maat ophalen van het vliegveld?’ ‘Heb ik dat verteld? Dat hoeft pas later.’ ‘Zet in elk geval de bel af. Dat is dat ding –’ ‘Ik weet waar die bel zit. Waar is het glijmiddel?’ ‘Geen idee, ergens in het bed.’ ‘Waar?’ ‘Geen idee, zeg ik. Misschien lig je er wel op. Of het ligt onder je kussen. Rol je even om. Al blijf ik natuurlijk volhouden dat er ...
22 augustus, 2016 - /blog/767/hay-voorpublicatie.html
Gina is al naar school, huishoudster Sulaika stiefelt zwijgend door de keuken. Buiten, bij een tempel-achtig huisje dat dienstdoet als haar atelier, is Sandra bezig een houten bank te bewerken met een hogedrukspuit. In bikini, met op de koptelefoon een luisterboek met het levensverhaal van Catharina de Grote. Barry geeft de honden te eten. Een delicaat proces, waar een weegschaal aan te pas komt en verschillende soorten voer. Vooral Wino vergt speciale aandacht. Zij is een beetje misvormd en ...
26 oktober, 2020 - /blog/3190/leesfragment-uit-scenario-de-nieuwe-roman-van-thomas-acda.html
1 Dit verhaal begint en eindigt bij mij, maar alles komt door Sam. Sam is de motor, de initiator. Ik ben Sam niet. Alles op zijn tijd, maar het is van het grootste belang dat je weet dat als het aan mij had gelegen, ik nog steeds het grootste gedeelte van elke dag in mijn appartement op Chrystie Street zou doorbrengen. Ik ben slechts een van de spelers. Het wordt nog een hele klus om mezelf als held van deze film op te voeren. Waar zal ik beginnen? ...