1 juli, 2019 - /blog/2706/je-bent-de-allerliefste-mama-fluisterde-ze-dat-dit-nou-net-op-deze-dag-moet-gebeuren.html
“Mama, gaat het wel?” vroeg ze. Ik moest bijna huilen van dat stemmetje. “Ja”, zei ik. “Ga maar weer naar bed, liefje. Ik kom zo naast je liggen.” Toen nam de vomitus opnieuw bezit van me. De stoffen die niet in mijn lichaam thuishoorden, werden met grote kracht naar buiten gebracht. “Maar jij bent járig”, hoorde ik mijn meisje zeggen. “Ligt er soms iets zwaar op je maag?”, riep mijn moeder vanuit de slaapkamer van...
2 april, 2019 - /blog/2556/pop-literatuur-55-frankie-goes-to-hollywood-en-samuel-taylor-coleridge.html
Cor's Pop & Literatuurlijst op Spotify: Nóg een keer Samuel Taylor Coleridge? Nou, vooruit dan, maar dit is echt de laatse keer, beloofd… Wie Frankie Goes To Hollywood zegt, noemt meestal in één adem ‘Relax’, een nummer uit 1984 dat al in de jaren ’90 symbool stond voor alles wat voltooid verleden tijd is en écht niet meer kon, zoals blijkt uit deze beruchte scène uit de sitcom Friends , waarin Frankie een soort cameo heeft op een verwassen T-shirt: Toch...
30 juni, 2020 - /blog/3107/pop-en-literatuur-99-bruce-springsteen-en-john-steinbeck.html
The tractors came over the roads and into the fields, great crawlers moving like insects, having the incredible strength of insects […] Snub-nosed monsters, raising the dust and sticking their snouts into it, straight down the country, across the country, through fences, through dooryards, in and out of gullies in straight lines. They did not run on the ground, but on their own roadbeds. They ignored hills and gulches, water courses, fences, houses. Nee, dit is ge...
29 maart, 2020 - /blog/2999/ik-heb-geleefd-57-coby-is-al-5-jaar-ongeneeslijk-ziek-mijn-leven-met-kanker-is-echt-geen-kommer-en-kwel.html
Door de coronacrisis gelden strikte regels in de uitvaartbranche: niet meer dan dertig mensen bij een laatste afscheid, geen koffie en cake achteraf. 'Heel jammer', zegt Coby via de telefoon. 'Ik had een borrel in gedachten.' Die borrel staat zelfs al vermeld op de rouwkaart die ze heeft laten ontwerpen. Graag ziet ze haar vrienden, collega’s en familie een postume toost uitbrengen op haar leven. Overlijdenskaart De uitnodiging voor haar uitvaart ligt bijna een jaar in de...
27 maart, 2016 - /blog/464/wagenziek-fleur-bodt.html
Mijn kamer heeft geen slot maar wel een manshoog raam van waaruit je de hele straat tot aan de woonwagens kunt overzien. Als je op mijn bed gaat staan en je minstens net zo lang bent als ik, kun je ook de bovenkanten van vrachtwagens op de snelweg zien. ’s Avonds, als de auto’s hun koplampen aan hebben en je goed oplet, kun je de lichtjes vanaf de snelweg naar onze straat volgen. Vlak voordat de auto’s van de snelweg onze straat in rijden moeten ze langs een grote bocht waardoor je ze...
8 augustus, 2019 - /blog/2748/jonah-falke-loopt-stage-4-op-pad-met-een-herder-en-driehonderd-schapen.html
Dit artikel verscheen eerder in De Gelderlander , foto: Peter van Tuijl Een schaapherder lijkt me iemand die teleurgesteld is door mensen en troost vindt bij dieren. Maar Bram Sprey is een lange vriendelijke man met een grote glimlach. Hij is parttime herder en werkt daarnaast in de zorg. Op het erf van de houten stal in Warnsveld liggen her en der vlokken wol, maar veel schapen zijn er niet. ,,Zijn dit alle dieren?’’ ,,Nee, dit zijn de zieke of te jonge. De kudd...
11 juli, 2018 - /blog/2172/dit-is-waarom-oscar-van-gelderen-de-vogels-van-tarjei-vesaas-wilde-uitgeven.html
* Beste lezer, Als uitgever ben ik altijd zeer gespitst op tips van auteurs (zoals galeriehouders naar hun kunstenaars luisteren, en platenbazen naar hun muzikanten). Zij hebben vaak de beste neus voor kwaliteit, en wanneer de uitgever kansen ziet die kwaliteit te koppelen aan verkoopmogelijkheden – lees: de inhoud kan verzilveren – dan gaat ons hart stromen, van verwachting, van geluk. Een van mijn favoriete rubrieken is om die reden 'By the Book' in The New York Times...
8 november, 2017 - /blog/1716/samuels-boek-is-verschenen-heerlijk-voor-even-al-die-belangstelling-en-de-stroom-van-lieve-berichten.html
Sommige meervoudig beperkte kinderen scharen zich rond het orgel en wippen van de linker- naar de rechtervoet. Zij die in de rolstoel zitten, luisteren rustig naar de deuntjes, sommigen met gesloten ogen. Vredig, geïnteresseerd. Zo'n boekpresentatie is sowieso een glijvlucht van emoties, van een traan tot de ultieme vorm van gezelligheid. Hé, daar is Yvonne, jarenlang begeleider op de bus met Samuel. Ze is met pensioen en geniet van het weerzien. Ze is verbaasd hoe de kinderen zijn g...
30 november, 2018 - /blog/2370/de-lamp.html
#4 De Lamp Vanochtend reed ik naar Zuidoost om een ontmoeting met een kunstwerk te forceren. Dat mislukte. Mijn route voerde me, na een stukje over de A1, door Diemen. Ik hou van de A1, ze hangt tussen Amsterdam en Duitsland als een losse riem om de onsierlijke taille van Nederland. Maar goed, ik ging niet naar Duitsland, ik moest de afslag Diemen hebben. Bij de afslag torenden de Golden Arches hoog boven een rij bomen uit, als een zon op een kindertekening. &...
14 mei, 2018 - /blog/2082/ik-ga-weg-uit-mijn-huis-net-nu-ik-er-echt-veel-van-houd.html
Zo zit ik hier in de zon met een laptop op schoot, en mijn blote voeten tegen het muurtje dat ex gestapeld heeft toen we hier net kwamen wonen. Het allereerste wat-ie na de verhuizing begon te doen, was deze muur maken van de tegels die er lagen. Maniakaal bijna. Nu, acht jaar later, is het een mooi oud muurtje geworden. Schots en scheef. Met een klimplant ertegen. Hier en daar een opening tussen de stenen; waarin schelpen liggen en allerlei andere dingetjes die we in de loop der jare...