4 januari, 2017 - /blog/999/samuel-is-zorgenkind-en-verwekker-van-grote-glimlach.html
Hij doet het in zijn broek. We geven hem eten. Hij wil altijd hetzelfde zien of doen. Hij flappert met zijn rechterarm. Hij heeft een hartafwijking en een landschapstong. Klompvoeten. Hij is autist in hart en nieren. Maar wat hij officieel mankeerde? Samuel heeft het Syndroom van Samuel, antwoordden we op vragen. Hij was onze grote baby. We zagen nooit ergens een kind als Samuel. Eén keer, tijdens een vakantie op Kos, volgden we als detectives een rolstoel met een Samuelachtig kind. We hielden...
24 januari, 2017 - /blog/1045/samuel-is-een-clowntje-zonder-opleiding.html
Hij kan bijvoorbeeld onwaarschijnlijk ondeugend over zijn schouder kijken, als hij staand voor de tv aan de volumeknop draait. Net als een echte peuter, maar bij hem ziet het er extra vreemd en grappig uit omdat hij bijna zestien is. Zijn arsenaal aan onbewust verspreide humor is een gevolg van voorspelbare onvoorspelbaarheid, of van onvoorspelbare voorspelbaarheid. Dat kan ook. Samuel is een clowntje zonder opleiding, aangever en afmaker tegelijk. En dat zonder te praten. Hij is grap...
6 mei, 2020 - /blog/3061/gelukkig-anne-giesen.html
Terwijl de hele wereld ziek wordt, experimenteer ik met medicatie. Beter worden is al meer dan een jaar het eerste item op mijn to-do list. Dat het allemaal niet zo snel gaat als gehoopt, betekent niet dat ik moet stoppen met proberen. Het is een rare periode om klinisch ongelukkig te zijn. De hele wereld komt tot stilstand. Voor mij verandert er weinig. De inhoud van de angsten, misschien, maar niet hun aanwezigheid. Sterker nog: op sommige fronten wordt het makkelijker....
18 december, 2018 - /blog/2395/ik-heb-geleefd-6-had-wim-61-een-wensenlijst-dan-zou-daarop-niet-ziek-zijn-staan.html
Wim Pruim (61) kromt zijn rug en trekt zijn trui omhoog. ,,Kun je hem zien?’’ Tussen zijn schouderbladen prijkt een tatoeage. Het is de naam van zijn vrouw Froukje in Chinese tekens. Op zijn onderarm staan de kleinkinderen, de vijfde paste er nog net bij. Zijn familie komt op één in zijn leven. ,,Daar ben ik het meest trots op. Dat we het goed hebben gedaan, mijn vrouw en ik.’’ Zijn eerste tatoeage herinnert hij zich nog goed. Het was een opwelli...
5 september, 2016 - /blog/787/het-model-voorpublicatie-bontebrug.html
Op dit tijdstip lijkt de dag nog onbedorven. Alles is fris en schoon. In alle vroegte fiets ik naar de Rietveld. Ter hoogte van het Vondelpark word ik ingehaald door een meisje op een te grote omafiets. Haar voeten raken maar net de pedalen en uit alle macht duwt ze zich vooruit. Als we moeten stoppen voor de stoplichten zie ik het: haar broek, sokken, schoenen, petje en fi ets zijn van exact dezelfde kleur blauw. Ultramarijn. Een lichtgevend engeltje op een fiets. Zou ze zich er bewust van zij...
11 januari, 2017 - /blog/1013/open-die-gordijnen-hoe-groot-het-verdriet-ook-lijkt.html
Al onze drie jongens zijn geboren bij volle maan. De bevalling van Samuel op 5 juni 2001 verloopt vlotjes. Bernique verliest alleen veel bloed en krijgt hevige kraamkoorts. Gelukkig is haar moeder uit Limburg over. Zij is verloskundige, hoewel nu vooral moeder. Samuel, zo blijkt snel, heeft een liesbreuk. Een ruis in zijn hart. Als je een oor op zijn borst legt, hoor je de woeste zee. De cardioloog verbiedt vooralsnog een operatie aan de lies, want narcose is gevaarlijk voor zijn hart...
16 november, 2016 - /blog/914/de-wederopstanding.html
Man lag languit op het vloerkleed voor de houtkachel. Hij keek televisie op de iPad. Tot voor kort was dit tafereel het beschrijven niet waard. Nu was het een ideaal plaatje. Een wonder haast. Zolang ik maar buiten bleef staan. Het huwelijk is een geloofsovertuiging, een verhaal dat ophoudt te bestaan als één van de twee er niet meer aan meedoet. Voor mij voelt het alsof man drie weken geleden stierf en dan Ãs hij er steeds ineens weer. En daarmee ook de hoop. Meteen toen ik binnenkw...
29 september, 2016 - /blog/835/de-eerste-vrouw-voorpublicatie.html
Iets na middernacht rinkelt de telefoon. Mijn vader verkeert in slechte gezondheid en ik haast me naar de woonkamer. Als ik de hoorn oppak vraagt een man of ik het ben. Ik bevestig, buiten adem. De zakelijke toon van de man stelt me gerust. Deze stem is niet van iemand die slecht nieuws brengt. ‘Ik ben van de pers en dacht dat je waarschijnlijk wel zou willen weten dat Lou Tellegen overleden is.’ Het horen van je naam jaagt mijn hartslag onmiddellijk omhoog. Dat je bent gestorven ...
12 juni, 2016 - /blog/619/negen-redenen-om-niet-voor-de-belgen-te-supporteren.html
1. Het is ons feestje. Je bent niet uitgenodigd, ehm sorry, ik bedoel natuurlijk: NIET GOED GENOEG. 2. De ware supporter wordt gevormd in tijden van tegenslag en treurnis. Wij kunnen het weten. Supporteren voor een ploeg die wint kan iedereen. Stand by your Oranje, nu meer dan ooit. 3. Wij hebben de Eerste Wereldoorlog overleefd zonder jullie hulp. Nu lukt het ook wel. 4. Geef toe: dit dwaze idee is slechts een flauw excuus om nog vaker op kansloze wijze Vlaams (amai!) te gaan lo...
20 augustus, 2020 - /blog/3143/brexit.html
Eerst loop je zonder hoop en vol vrees een duister steegje in en dan kom je plots in een weelderige binnentuin. Van dood naar levend. Een zekere verrijzenis. Tussen wat ongesnoeide planten tref ik een vrouw met kort haar. Haar lichaamstaal, uiterlijk en opgeruimde manier van spreken doen denken aan actrice Judi Dench als M in James Bond. Het zal mijn gebrek aan verbeelding zijn maar iemand die zo schoon is van alles, doet me wilde escapades in het huwelijk of op de dansvloer vermo...