2 april, 2020 - /blog/3011/over-zorg-en-verantwoordelijkheid-maaike-rijntjes.html
Mijn moeder is al 32 jaar verpleegkundige. Een beetje per toeval, zegt ze zelf. Het past wel bij haar. In het dagelijks leven staat ze voor iedereen klaar met een luisterend oor en een pot thee, ook in het ziekenhuis vindt ze het fijn dat ze tijdens een moeilijke periode iets voor mensen kan betekenen. Dat is de afgelopen jaren wel steeds lastiger geworden, niet alleen door personeelstekort, maar ook door bureaucratisering van de zorg. 'De regel is: als het niet opgeschreven wordt, is het ni...
30 september, 2019 - /blog/2788/ik-heb-geleefd-37-ongeneeslijk-zieke-joanne-verruilde-rotterdam-voor-droomhuis-in-de-achterhoek.html
Hun hele leven droomden ze ervan ooit nog eens buitenaf te wonen. Op een stille plek waar het ’s nachts zo donker is dat je alle sterren aan de hemel kunt zien. Toen Joanne ziek werd, dacht partner Carolien dat het er niet meer van zou komen. Wie gaat er nou verhuizen in zijn laatste levensfase? Tot ze op een middag voor deze boerderij diep in de Achterhoek stonden. ‘We wisten allebei: dit is het.’ Diagnose ‘uitbehandeld’ Anderhalf jaar later drinken ze the...
27 juni, 2019 - /blog/2698/oorlog.html
Journalisten werden ontvangen door licht gespannen organisatoren bij een restaurant op een heuvel in Oosterbeek. Op die plek schoten de Duitsers destijds de parachutisten uit de lucht. Het uitzicht was mooi. Het landschap droeg niks in zich van het bloedvergieten. De vrouw die me had uitgenodigd zei terwijl we naar de einder staarden: ‘Ik ben geïnteresseerd in goed en kwaad. Achteraf is het makkelijk om te zien wat fout is. Maar wat als niemand in je hele omgeving in het verzet zit?’ ...
29 maart, 2016 - /blog/469/als-je-van-beren-leren-kan-robert-van-munster.html
'Papa blijft hier,' zegt Herman, hij heeft een hand van mama vast. Ik stap uit bed en heb mijn kleren ook al aan. Beneden zie ik papa in bed liggen, hij slaapt. Mama pakt mijn hand vast. 'Kom mee naar de auto,' zegt mama. We stappen met zijn drieën in. De deuren trekken we dicht en ze maken geen geluid. Mama start de auto en rijdt de schuur uit. Herman en ik zitten achterin. 'Ik heb wel zin om te verhuizen,' zegt Herman. Door de voorruit zien de bomen er geel uit, achter ons zijn ze rood. Mama...
15 mei, 2019 - /blog/2625/kleine-lettertjes-jeroen-blankert.html
Mensen die in de supermarkt etiketten lezen, zijn gemiddeld lichter en gezonder. Val je echt af wanneer je etiketten op voedselverpakkingen leest? Mensen die in de supermarkt etiketten lezen, zijn slanker dan mensen die helemaal geen aandacht besteden aan de tekst op de verpakking. Dat geldt vooral voor vrouwen. Etiketten lezende vrouwen zijn gemiddeld zo’n 4 kilo lichter, mannen zo’n 400 gram, ontdekten onderzoekers van onder meer de Universidade de Santiago de Compostela in...
24 mei, 2022 - /nieuws/3924/franse-rechten-van-zie-mij-graag-verkocht-aan-gallimard.html
Eerder werk van Sarah Meuleman, De zes levens van Sophie , verscheen al in de Verenigde Staten, Canada en Engeland (HarperCollins). Zie mij graag is de derde roman van Meuleman. Meer over Zie mij graag : Een gelaagde roman vol tederheid en spanning over familie, verlangens en fantomen. Over weglopen van het verleden en toch weer omkijken. Over bang zijn om pijn te doen en toch weer kwetsen. Over hoe ver we gaan om gezien te worden. Als wie we zijn. Of wie we lie...
26 augustus, 2020 - /blog/3146/loslaten.html
In de doodlopende straat, voor pension Andrea, parkeren we de auto. Het lijkt op een gewoon woonhuis, maar er staat ‘pension’ op. We hebben zeven uur gereden om in dit dorpje in de voormalige DDR aan te komen. Mijn vijftienjarige op de achterbank giechelt, slaakt kreetjes, beweegt met armen en benen. Ze weet niet meer hoe ze het heeft van de zenuwen. Ze zal haar online liefde - ze communiceert al maanden aan één stuk door met haar - eindelijk gaan ontmoeten. Het geheimzin...
23 januari, 2017 - /blog/1038/ontsnappen.html
Maar bij het idee alleen al, sprongen deze week de tranen steeds in mijn ogen. Ik vind ex ook gewoon een lelijk woord. Het heeft iets afstandelijks. Terwijl ik me nog zo goed herinner dat ik een man had, die heel dichtbij was. Dat ik een man had die ‘s avonds een kruikje voor me maakte, dat ik een man had die gewoon naast me lag in bed, en die - als ik nog niet thuis was - hoopte dat ik snel thuis zou komen. Zodat we bij konden kletsen. Ik herinner me nu ook wel dat ik een man had ...
27 maart, 2017 - /blog/1208/een-wonder.html
Ik had die man een maand niet gezien of gesproken en het zag er niet naar uit dat daar ooit nog verandering in ging komen. Ik had hem geblokkeerd voor WhatsApp en sms-verkeer. We moesten elkaar af en toe wel mailen voor praktische zaken. Na lezing verwijderde ik zo’n mail direct. Zelfs zijn naam kon ik niet in mijn buurt verdragen. Ik had aan die twee schatten uitgelegd dat papa en mama nu dus echt ruzie hadden, dat we daarom van de een op de andere dag niets meer met z’n vieren ded...
24 juni, 2016 - /nieuws/662/hugo-borst-op-bezoek-bij-herbergier-piershil.html
Tekst: Gerard Vonk Wat een mail van een medewerker al niet teweeg kan brengen. Denise Bodeker reageerde op een AD-column van Hugo Borst, over zijn moeder die in een verpleeghuis in Rotterdam verblijft. Zijn onvrede en frustratie over de verschraling van de zorg en begeleiding kon op begrip rekenen, alleen wilde Denise hem een andere kant van het werk laten horen en zien. Namelijk, hoe het werken in een Herbergier haar vergaat en welke mogelijkheden het heeft. Het bericht wekte zijn be...