Ik speel de baf
In het kader van de Week van de Eenzaamheid was de Volkskrant vandaag naar Lochem getogen, waar twintig inwoners die meer in afzondering leven dan hen lief is elke donderdagavond kunnen aanschuiven voor een warme maaltijd. Daarvoor betalen ze drie euro, als ze even krap zitten mag het ook voor minder. 'Over de kerstdagen hoef ik me geen zorgen te maken,' zegt een van hen, 'want dan zit ik gewoon bij Lonely Lochem.' Lees meer »
Het doet ons wat als Marco de oppas zo liefdevol over Samuel praat
We zijn zielsblij met Marco Bot, de oppas van Samuel, een vriend bovendien. Marco is 31 jaar en in het dagelijks leven werkt hij bij de Jeugdbescherming. Hij is wel wat gewend. Bovendien is hij grappig en altijd opgewekt. Als Bernique en ik samen weg moeten, hopen we dat Marco kan komen. Als hij is gearriveerd, zwaait Samuel ons meteen uit, eventueel met de nodige poeha als het hem niet snel genoeg gaat. Wegwezen, papa en mama. Lees meer »
Ouwe viezerik
Twee jaar geleden werd Mick Jagger op het balkon van zijn hotelkamer in Zürich voor het eerst gefotografeerd samen met zijn nieuwe vriendin Melanie. Nu is hij terug in de stad; om te voorkomen dat hij opnieuw het slachtoffer wordt van paparazzi heeft hij zijn balkon vol laten zetten met… struiken. Lees meer »
Dierenarts Polanen #1: De koop
In aanloop naar dierendag op 4 oktober publiceren wij vijf herziene verhalen van Chris Polanen over zijn avonturen als dierenarts. Vandaag deel 1: 'De koop', over zieke kittens, een geagiteerde kattenfokster en twee woedende klanten. Lees meer »
Düsseldorf
Gister namen mijn vriendin en ik een trein naar Düsseldorf. Toen we naar het station liepen kwam er een man met een ‘zuigende bladblazer’ langs. Mijn vriendin zei: ‘Het zou me niks verbazen als hij soms per ongeluk een duif opslokt.’ Lees meer »
Overbodig
Eerlijk is eerlijk: er bestaan heel wat vervelender scheidingen. Van heel wat vervelender mannen. Ik heb een aardige ex. Ik kan er niets anders van maken. Hij haat me niet, heeft min of meer het beste met me voor. Hij wil maatjes met me blijven. “Tenminste als jij dat kúnt, hè?” Lees meer »
Tokyo Expatwife #11: Oorlog
Er rijden zwarte busjes door de stad. Ik zie ze regelmatig in het weekend, met name in Roppongi en Shinjuku. Uit speakers die erop zijn gemonteerd klinkt opzwepende militaire marsmuziek.Vaak laten ze enorme vlaggen wapperen, zowel Japanse vlag als de vlag van de Rijzende Zon, ook wel bekend als de Japanse oorlogsvlag. Je hoort ze al van ver aankomen. De bombastische muziek weerkaatst keihard tussen de enorme gebouwen, en ze scheuren door de straten waardoor de vlaggen mooi strak staan. Op de voertuigen zelf, die vaak een beetje aandoen als een DIY-versie van Mobiele Eenheid-busjes, zijn witte Japanse tekens aangebracht die ik helaas niet kan lezen. Er is iets aan de matzwarte busjes en hun blikken strijdliederen waardoor het lijkt alsof ze uit een andere wereld komen. Mad Max in de neon jungle. Het is een machtig gezicht. Lees meer »
Suriname, de geboorte van een dierenarts (uit: Onze dieren. Schrijvers over hun kat, hond, konijn of hagedis)
'Waarom ben je dierenarts geworden?' wordt mij regelmatig gevraagd. 'Ik hield als kind al van dieren,' antwoord ik dan. 'In Suriname.' Lees meer »