5 februari, 2019 - /blog/2463/ik-heb-geleefd-11-henk-61-ontsnapte-aan-de-dood-bang-ben-ik-allang-niet-meer.html
Henk van Donk (61) legt weleens een hand op zijn buik, alsof er een baby’tje in zit. Dan praat hij tegen zijn nieuwe nier. In zijn gebloemde stoel in de pastorie van het Groningse Sauwerd doet hij het voor. "Rustig maar, zeg ik dan." De nier redde zijn leven en behoorde toe aan de dominee met wie hij al twintig jaar samen is. Wonderlijk maar waar: zijn man Sybrand en hij bleken orgaantechnisch ook een gouden match. Een operatie waarbij hun beider buiken opengemaakt werden, gaf ze weer ee...
12 juni, 2016 - /blog/619/negen-redenen-om-niet-voor-de-belgen-te-supporteren.html
1. Het is ons feestje. Je bent niet uitgenodigd, ehm sorry, ik bedoel natuurlijk: NIET GOED GENOEG. 2. De ware supporter wordt gevormd in tijden van tegenslag en treurnis. Wij kunnen het weten. Supporteren voor een ploeg die wint kan iedereen. Stand by your Oranje, nu meer dan ooit. 3. Wij hebben de Eerste Wereldoorlog overleefd zonder jullie hulp. Nu lukt het ook wel. 4. Geef toe: dit dwaze idee is slechts een flauw excuus om nog vaker op kansloze wijze Vlaams (amai!) te gaan lo...
28 oktober, 2019 - /blog/2828/ik-heb-geleefd-41-bertus-95-ontsnapte-aan-de-oorlog-en-trouwde-met-de-huishoudster.html
Bertus van ’t Westeinde was achttien jaar toen hij vanuit bezet Nederland werd tewerkgesteld in Dortmund. Hij was ook achttien jaar toen hij halsoverkop vluchtte uit de chemische fabriek waar hij was geplaatst. ‘Als je niet maakt dat je wegkomt, wordt dit je dood’, had een Duitse schoonmaker hem ingefluisterd. Wat had Bertus gedaan? Hij had Hitler beledigd. Tegen een andere schoonmaker gezegd dat hij het quatsch vond dat miljoenen mensen achter zo’n foute vent aan liepen. ‘Na die...
26 oktober, 2017 - /blog/1680/underground-banking.html
In elke stad vind je straten vol met belwinkels. De klandizie lijkt er soms ver te zoeken, al hangen er vaak veel mensen rond. De NOS meldde dat de politie niet uitsluit dat er veel kantoren dicht moeten. Ik zou dat betreuren. Het is denk ik gezond om soms langs iets te lopen waarvan je vermoedt dat het niet koosjer is. Zoals je in een roman begrip toont voor een afschuwelijk personage. Of onbegrijpend naar een schilderij van Francis Bacon kunt kijken. Daar waar de kleinburgerlijkheid begint st...
29 juli, 2019 - /blog/2738/berichten-uit-de-biotoop-dozen.html
Op ‘De Biotop(p)ers’, de besloten Facebookpagina van De Biotoop, is een foto gepost van een bouwsel bestaand uit dozen. Er staat bij: Iemand behoefte aan achtendertig verhuisdozen? Ik reageer als eerste en mag de dozen komen ophalen. Eindelijk zal ik onze berging netjes kunnen opruimen, de meeste spullen staan daarin langs de wanden opgestapeld in big shoppers en zijn zo in elkaar gedrukt dat je er op z’n positiefst een modern kunstwerk in kunt zien als variant op de Engelse stapelmuu...
15 juli, 2019 - /blog/2724/elke-geurts-neemt-afscheid-eerst-gingen-haar-columns-over-een-huwelijk-toen-over-een-scheiding-nu-is-er-een-nieuw-leven.html
* Vanmorgen hing er een grote zak kersen aan mijn achterdeur. Liefs van M. stond erop. En: ‘Succes met schrijven vandaag.’ Er zijn twee dingen in het leven die ik maar moeilijk vind. Dat zijn: afscheid nemen (zoals u misschien in de loop der tijd heeft gemerkt?) En: iets nieuws beginnen. Het liefst bevind ik me ergens in dat tussengebied. Daar waar alles mogelijk blijft. Het liefst verdween ik vanaf deze plek zonder iets te zeggen. Zoals ik hier tweeënhalf jaar geleden ook...
19 september, 2019 - /blog/2779/speech-van-thomas-heerma-van-voss-over-alles-is-oke-van-ivo-victoria.html
Beste vrienden van Ivo, beste familie, beste Ivo, Ik sta hier als een collega van Ivo. Collega’s, dat woord betekent in ons geval niet wat het in bijna elke andere beroepsgroep betekent. Ivo en ik treffen elkaar ’s ochtends nooit bij de koffieautomaat maar zien alleen zelfgefabriceerde flarden van elkaars leven via social media. We vergaderen nooit maar hebben soms kort contact via de mail, en de paar keer per jaar dat we elkaar zien zijn daar altijd anderen bij: tijdens boekpresent...
3 juli, 2017 - /blog/1430/als-vanzelf.html
We zullen nu écht onze droomwereld moeten verlaten, ex en ik. Dat was iets wat we samen heel sterk hadden. Die eigen wereld. We deden maar wat en kwamen best ver. Het leek in elk geval net echt. We werden ouders, kochten een huis, waren beiden eigen baas. We deden allebei iets met ‘de verbeelding’, hoe kan het ook anders. We werden zondagskinderen genoemd. En toen was daar de realiteit. Ergens bleek iets faliekant misgelopen, juist door dat eigen universum denk ik nu. Juist om...
16 mei, 2017 - /blog/1343/imaginaire-man.html
Ik was al zeker twaalf toen ik mijn imaginaire vriend influisterde dat ik te oud voor hem werd. Ik tekende een ander vriendinnetje voor hem, gaf haar een naam. En weg was-ie ook echt. Helemaal verdwenen. Had ik tot dan toe altijd iemand aan mijn zijde gehad met wie ik alles deelde, nu stond ik er voor het eerst van mijn leven alleen voor. Nou, dat was wat. Bij dezen zal ik ook afscheid nemen van de imaginaire man. Mijn imaginaire man vraagt zich nu af of ik deze column niet ...
16 december, 2020 - /blog/3223/saamhorigheid.html
Op de buurtgroep van Facebook tref ik ineens een foto van onze kat. Hij hangt in de armen van een vreemde vrouw en kijkt bleu de camera in. Is deze kat van jou? staat er in vette letters boven. Van mij! schrijf ik in kapitalen. En: Ik kom eraan! ‘Hij is gevonden!’ bulder ik zo hard dat het hele huis ervan trilt. Meteen trekken de meisjes en ik onze jassen en schoenen aan. De vijftienjarige typt de straatnaam in Google Maps. Het is bedtijd voor...