29 maart, 2020 - /blog/2999/ik-heb-geleefd-57-coby-is-al-5-jaar-ongeneeslijk-ziek-mijn-leven-met-kanker-is-echt-geen-kommer-en-kwel.html
Door de coronacrisis gelden strikte regels in de uitvaartbranche: niet meer dan dertig mensen bij een laatste afscheid, geen koffie en cake achteraf. 'Heel jammer', zegt Coby via de telefoon. 'Ik had een borrel in gedachten.' Die borrel staat zelfs al vermeld op de rouwkaart die ze heeft laten ontwerpen. Graag ziet ze haar vrienden, collega’s en familie een postume toost uitbrengen op haar leven. Overlijdenskaart De uitnodiging voor haar uitvaart ligt bijna een jaar in de...
15 juli, 2019 - /blog/2724/elke-geurts-neemt-afscheid-eerst-gingen-haar-columns-over-een-huwelijk-toen-over-een-scheiding-nu-is-er-een-nieuw-leven.html
* Vanmorgen hing er een grote zak kersen aan mijn achterdeur. Liefs van M. stond erop. En: ‘Succes met schrijven vandaag.’ Er zijn twee dingen in het leven die ik maar moeilijk vind. Dat zijn: afscheid nemen (zoals u misschien in de loop der tijd heeft gemerkt?) En: iets nieuws beginnen. Het liefst bevind ik me ergens in dat tussengebied. Daar waar alles mogelijk blijft. Het liefst verdween ik vanaf deze plek zonder iets te zeggen. Zoals ik hier tweeënhalf jaar geleden ook...
25 mei, 2020 - /blog/3076/voorpublicatie-uit-najib-de-biografie-door-marcel-langedijk.html
* Redouan Amhali stuurt de zwarte Porsche Panamera van zijn grote broer Najib soeverein de A2 naar Rotterdam op. Hij houdt van rijden, de jongste van de vier Amhali-broers. In deze wagen, maar ook in zijn eigen auto, een Peugeootje. Rijden is voor veel mensen de ultieme vrijheid, helemaal voor iemand die jarenlang in de bak heeft gezeten. Het is iets voor drieën ’s middags. De eerste files kondigen zich al aan op de boordcomputer van de luxewagen, die vaagjes naar nicotine...
21 april, 2020 - /blog/3044/tuin.html
Omdat iedereen in de tuin werkte, ging ik het ook doen. Ik kocht bij de bloemenwinkel een fuchsia om de dode hangplant aan mijn schutting te vervangen. Op instigatie van mijn negenjarige schafte ik meteen een zak nieuwe aarde aan. ‘Dat deden oma en ik vorig jaar ook!’ zei ze. Onze tuin is drie bij vier meter, tussen drie schuttingen, helemaal betegeld. Aan de rand een smal strookje grond waarin vorig jaar de viooltjes hebben gestaan, en de doorgeschoten uien die daar to...
18 juni, 2018 - /blog/2133/een-stralende-engel-die-zich-stiekem-naar-haar-oude-huis-om-de-hoek-spoedt.html
Tot mijn nieuwe huis klaar is, wonen we om beurten ergens anders. Ik heb mazzel. Veel idyllischer dan dit kun je niet zitten. Het lijkt wel een vakantieoord. En zo dichtbij. Het enige is: het ruikt hier anders. Het is niet thuis. Het is ook geen vakantie. Niemand heeft mij hier nodig. Ik kan net zo goed niet bestaan. Het echte leven speelt zich om het hoekje af. Kortom: ik ben het alleen-zijn ontwend. “Jij lijkt wel een stralende engel!” roept een jongeman vanaf de dijk. Met hoge,...
4 februari, 2019 - /blog/2455/ze-was-piepjong-buitenaards-mooi-en-zei-dat-oude-mensen-heus-wel-konden-leren-autorijden.html
Sturen - meer hoefde ik in de echte wereld niet te doen. Het meisje naast me deed de rest. Ze was piepjong. Ze was buitenaards mooi. Ze kwam uit een heel andere wereld dan ik. Ik wilde daar ook bij horen. Het meisje bekeek hoeveel lessen ik nodig zou hebben voordat het zover was. We reden in slow-motion. Op de fiets zouden we allang omgevallen zijn. Ik merkte steeds dat ik harder wilde, veel harder. Maar daar ging ik niet over. “Je ramt de stoeprand bijna.” Ze trok licht...
23 mei, 2019 - /blog/2638/de-wereld-van-gisteren.html
Ergens leek het me metaforisch of ironisch dat je op de dag van de Europese verkiezingen een lofprijzing over hét boek over Europa niet kon vinden. Zweig schreef het boek tijdens de oorlog, zag de wereld in elkaar donderen, vluchtte en streefde naar een grenzeloos continent zonder populisme. De Europese idealen die hij beschrijft lijken nu soms op de tocht te staan en eveneens onvindbaar. Het individualisme lijkt hoogtij te vieren, terwijl de eerste zin van De wereld van gisteren l...
3 mei, 2016 - /blog/540/moedervlekken-dagboek-1.html
Zodra de auteur ophoudt met schrijven of met research voor het schrijven en zichtbaar meedraait met die fabriek beseft hij weer dat hij een fabrieksarbeider is. Misschien minder dan dat, hij is de schroef die wordt aangedraaid, al kan hij zich soms nog wel verzetten tegen dat aandraaien. Ruwweg zijn er drie mogelijkheden inzake interviews ten behoeve van de promotie van een boek. De journalist heeft het niet gelezen, maar hij probeert dat te verhullen door over actuele kwesties te spreken w...
3 november, 2020 - /blog/3197/blootleggen-4-we-waren-allemaal-samen.html
– ‘Je hoeft je eigen poep nooit op te ruimen, tot je er opeens tot over je oren in zit.’ Afgelopen zomer leerden mijn vriend en ik bij een Franse dorpskroeg genaamd ‘Café de l’Univers’ Michèle kennen, een alleenstaande bejaardenverpleegster die aanhikte tegen haar pensioen, en die aldoor zei: ‘Vroeger waren we altijd samen’. Toen ik haar een keer vroeg wat ze daarmee bedoelde, zei ze: ‘Geen internet, geen mobieltjes, geen tv. We keken elkaar in ...
11 april, 2016 - /blog/501/de-man-in-het-hoge-kasteel-voorwoord-ursula-k-le-guin.html
Toen het boek verscheen, ging dat gepaard met een geur van kruitdamp; er hing een zweem van revolutie omheen. Het boek speelde dan ook een rol zowel in de deconstructie van het conventionele denken die zou leiden tot de sociale omwentelingen van de jaren zestig en zeventig, alsook bij de afbrokkeling van de schutting die de critici hadden opgetrokken tussen realistische fictie en fictie in ruimere zin. Aangezien in die tijd slechts weinig recensenten weleens een blik over die schutting wie...