23 maart, 2016 - /blog/455/ik-noem-dit-liefde.html
ik heb nog nooit iets geschreven in een wak gaan liggen en in dat wak gelegen was mijn voorstelling van jouw lekkend lijf zo levensecht dat begeerte als een autowrak werd opgedregd pas op voor de vlag je bloedt op wat de mensen in de stad in principe straks verpletteren moet als een gedicht dat in het hart van een killer is gaan leven verhef ik je maar ik heb nog nooit iets verheven ik zet je neer en hou van je als na een crash zo wijdverspreid zijn we nu neergelegd ...
26 maart, 2016 - /blog/462/bijna-een-minuut-stilte-in-brussel.html
Deze keer niet veroorzaakt door de communicatie tussen hulpdiensten, maar omdat alle neergestreken buitenlandse journalisten in dezelfde koffiebar bij het Beursplein op de gratis wifi zitten. De twee verdiepingen barsten uit hun voegen, maar dat is nog niks vergeleken met wat er buiten te zien is. Daar, op dat kleine ironisch genoeg autovrije plein, staan er tientallen zendwagens van over heel de wereld met hun camera’s gericht op de kaarsen en de krijttekeningen van de dag ervoor. Het ...
26 maart, 2016 - /blog/463/terreurliteratuur.html
De meeste romans koop ik en lees ik vlak na verschijning. (Dat probeer ik althans, want het nadeel van een eclectische smaak is dat er veel verschijnt dat je wil hebben.) Sahota’s boek was me wel opgevallen toen het vijf jaar geleden gepubliceerd werd, maar om de een of andere reden kocht ik het destijds niet. Recent verscheen de vertaling van zijn tweede roman, ‘The year of the runaways’, waardoor ik weer op zijn werk werd gewezen, en beide romans tegelijkertijd aanschafte. Een paar...
27 maart, 2016 - /blog/464/wagenziek-fleur-bodt.html
Mijn kamer heeft geen slot maar wel een manshoog raam van waaruit je de hele straat tot aan de woonwagens kunt overzien. Als je op mijn bed gaat staan en je minstens net zo lang bent als ik, kun je ook de bovenkanten van vrachtwagens op de snelweg zien. ’s Avonds, als de auto’s hun koplampen aan hebben en je goed oplet, kun je de lichtjes vanaf de snelweg naar onze straat volgen. Vlak voordat de auto’s van de snelweg onze straat in rijden moeten ze langs een grote bocht waardoor je ze...
28 maart, 2016 - /blog/465/veluwe-lot-veelenturf.html
Ik volg een zandweggetje vol kuilen waar nog water in staat van de regen van vanmorgen. Het park is nog leeg. Het hobbelige zandpad gaat over in glanzend asfalt dat bezaaid is met takjes en natte bladeren. De bomen zijn geel, beginnen al rood te kleuren. De banden van mijn fiets zijn niet goed opgepompt, waardoor ik ieder steentje en ieder takje waar ik overheen rijd voel. Het zadel was nog nat toen ik de fiets uit het rek tilde, maar nu zijn alle druppels die erop lagen in mijn zwarte spijke...
28 maart, 2016 - /blog/466/een-elftal-bestaat-uit-tien-mensen-en-een-linksbuiten.html
De lijst van Cruijffiaanse aforismen is onuitputtelijk en de afgelopen dagen werden ze gretig geciteerd. Onnavolgbare taaldwalingen, onbegrijpelijke slogans, tautologische bezweringen, allemaal even apodictisch als logisch. Mijn persoonlijke favoriet is ‘Een elftal bestaat uit tien mensen en een linksbuiten.’ Ik overwoog deze woorden als motto voor mijn debuutroman en ik herhaal ze te pas en te onpas. Het lijkt voor de hand liggend om een elftal te definiëren als de combina...
29 maart, 2016 - /blog/467/blijf-gewoon-boodschappen-doen-en-we-zijn-niet-in-oorlog-met-de-islam.html
Alsof de burgers daar de aanslagen wel verdiend zouden hebben of doodgaan gewoon niet zo erg zouden vinden. Nieuw is dat niet. Ten tijde van de Vietnam-oorlog beweerde een Amerikaanse generaal dat de Vietnamezen een andere relatie met de dood zouden hebben dan wij westerlingen. Zij zouden minder opzien tegen de dood dan 'wij'. Er is niet heel veel veranderd sinds toen. Het kan niet genoeg worden benadrukt dat terrorisme zelden tot nooit een reéle bedreiging voor de staat vormt die d...
29 maart, 2016 - /blog/470/song.html
and when I walked to school I smoked over my lungs the sweet tobacco from the mouth of the teacher then I learned how to speak with charcoal and then I read the color of my hands and then I read my knuckles that were pimples and then I read the white shapes of paint on my nails and then I said in silence to my hands: you will become big hands, long hands these palms will warm up the South Pole and on the North Pole the fingers will dance a waltz I ha...
30 maart, 2016 - /blog/472/de-tuimelaars.html
De Jardim Bot â nico van Rio de Janeiro is het balkon op een feestje waar je even niet wil zijn. In dit geval was dat de wijk Leblon: met de duurste vierkante meters van Latijns-Amerika de volwassen versie van Amsterdam Oud-Zuid. Het straatbeeld is van ieder pigment ontdaan en wordt gedomineerd door blonde vrouwen in sportkleding, wier haren even uitgestreken zijn als hun smoelwerk. Ik ontvluchtte Leblon, liep langs de Jockey Club Brasileiro en haastte me door de hekken van de Botanische tui...
31 maart, 2016 - /blog/475/weltfremd.html
De mensen meden zijn blik. Midden op het pad stond hij stil. Hij kieperde de tas om. Een trui, twee knuffels, pennen, een boek, waxinelichtjes, plastic bierflesjes, een zak brood en een paar kranten vielen op de grond. Roerloos bleef hij staan. De mensen meden zijn eigendom. Ze liepen achteloos langs hem, alsof hij een standbeeld was. Plotseling spreidde hij zijn armen en begon te praten. ‘Freiheit,’ zei hij. ‘Was heißt Freiheit?’ Hij bewoog zijn...