20 september, 2017 - /blog/1574/met-samuel-naar-de-film-zo-moet-geluk-eruitzien.html
Het is zover, we gaan naar een film kijken in een echte bioscoop, met heel Rozemarijn. Negentien kinderen, begeleiders en een aantal ouders. Het bezoek is onder meer een gevolg van eerdere columns, waarin het ging over schaamte; dat we het moeilijk vonden om een voorstelling te bezoeken, omdat reguliere bezoekers zich zouden kunnen storen aan het lawaai. Talloze bioscopen meldden zich daarop om hun deuren te openen voor een speciale bijeenkomst. Samuel loopt zelf de garage uit naar de bios...
3 april, 2019 - /blog/2558/voor-vertrek.html
Eerst maar even naar het toilet. Vlak voor mij stapt een landgenoot het toilet binnen. Zoals altijd als twee mannen tegelijkertijd achter het urinoir plaatsnemen is er een moment van stilte. Even diep ademhalen en ontspannen. Als het kletteren van de eerste straal klinkt, volgt de andere vanzelf. In plaats van een straal produceert mijn buurman alleen maar gekreun en gesteun. Bovendien heeft hij last van oprispingen die zo dreigend klinken dat ik voorzichtig opzij loer. Hij hangt boven het urin...
27 maart, 2017 - /blog/1208/een-wonder.html
Ik had die man een maand niet gezien of gesproken en het zag er niet naar uit dat daar ooit nog verandering in ging komen. Ik had hem geblokkeerd voor WhatsApp en sms-verkeer. We moesten elkaar af en toe wel mailen voor praktische zaken. Na lezing verwijderde ik zo’n mail direct. Zelfs zijn naam kon ik niet in mijn buurt verdragen. Ik had aan die twee schatten uitgelegd dat papa en mama nu dus echt ruzie hadden, dat we daarom van de een op de andere dag niets meer met z’n vieren ded...
6 maart, 2016 - /blog/421/promis-und-stars.html
Zijn moeder zei: wat ga je dan doen? Hij zei: ik ga beroemd worden. Zijn vader zei: die is zo weer terug. Ze hadden zwijgend taart gegeten en daarna was hij naar zijn kamer gegaan om zijn spullen in te pakken. In huis was het stil. Op straat ook. Hij haatte die stilte. Hij haatte hoe alles maar gewoon voorbijging; de dagen stonden op repeat. Hij nam de eerste trein, het was nog donker. Zijn vader bleef in bed. Zijn moeder bracht hem naar het station. Ze bewoog voortdurend ha...
11 mei, 2017 - /blog/1338/tokyo-expatwife-1-de-pornospeeltuin.html
Schuin tegenover het Yoyogi Uehara treinstation bevindt zich een kleine speeltuin. Deze bestaat uit vier schommels naast elkaar en twee bankjes langs het hek ertegenover. Het speeltuintje wordt aan drie zijden door gebouwen omgeven. Ik kom er dagelijks langs. Mijn kinderen houden van schommelen en dat is in deze speeltuin niet anders. De schommels hebben roestige maar sierlijke stalen kettingen, waarvan een afzonderlijke schakel een centimeter of dertig lang is. Hele lange schakels. Zel...
23 november, 2017 - /blog/1757/vrij.html
’s Avonds donderde je in een droomloze slaap, steeds vlakker werd alles, als een geëgaliseerd perceel. Als iemand zei: “Moet je nou toch eens horen,” hoorde je alleen maar ruis. En toen gebeurde het, je wilde iets zinvols doen, je ging de schuur opruimen. Nadat je alle lege Zalando-dozen had geplet viel je oog op een rode Dirk-tas, die feller dan anders leek op te lichten tussen het oud papier en de lege flessen. Er lagen boeken in, je nam ze in je hand, elk omslag riep her...
19 februari, 2019 - /blog/2484/pop-en-literatuur-49-titus-andronicus-en-walt-whitman.html
Beeld: Walt Whitman, ca. 1860 - ca. 1865 | by The U.S. National Archives De punkband Titus Andronicus ontleent zijn naam aan een toneelstuk van Shakespeare. En daarmee is de toon meteen gezet. Veel van hun nummers bevatten literaire, filosofische of historische referenties. Dat geldt misschien wel het sterkst voor hun album The Monitor (2010). Het is een concept-album over de Amerikaanse burgeroorlog. De hoes is voorzien van vervaagde foto’s uit die tijd, uit The ...
19 juli, 2017 - /blog/1471/verf.html
VERF Een jongen in een strakke spijkerbroek, met ontbloot bovenlijf, staat tegen een boom van sloophout. In zijn hand heeft hij een appel. Zijn voet rust op een emmertje waaruit een paar gebladerde takken steken. Zijn huid en broek zijnbeschilderd met takken en bloesems, het patroon loopt door, tot aan zijn gezicht toe. Zelfs zijn haar is groen met hier en daar een bloemblaadje. Met een beetje fantasie kun je in het tafereel een mythische jongeling zien die een appeltje aan een godin aanbi...
13 maart, 2017 - /blog/1168/waar-komen-al-die-tegenstellingen-vandaan-en-wat-doen-we-eraan.html
Terwijl de wereld boven onze hoofden door raasde, aanschouwde ik met open mond een microkosmos in de catacomben van de stad, waar ouders zich als in een dierentuin naar soort hadden gegroepeerd. Op links de kakkers, met panini’s voor de kinderen en cappuccino voor de moeders. Verderop de crea’s en zzp’ers, met zelf meegenomen druiven in bakjes, relatief veel vaders en paarstinten. Achterin een groepje geruisloze moslima’s met genoeg etenswaar om de dag door te komen, en pontificaal in h...
23 november, 2018 - /blog/2359/berichten-uit-de-biotoop.html
Vergetelheid ‘En dit...’ de man met het hoedje en zijn driedagenbaard duwt de bladertakken opzij, ‘was het insectarium. Hierin werden insecten bestudeerd en verzameld.’ Hij kijkt me aan met een blik zoals ik me die van een ontdekkingsreiziger voorstel. Hij verwacht dat ik net zo enthousiast ben over zijn vondst als hij, en zijn trots daarmee erken. En inderdaad reageer ik oprecht minstens zo opgetogen als hijzelf. De man zet zijn handen in zijn zij en kijkt op naar he...