20 september, 2017 - /blog/1574/met-samuel-naar-de-film-zo-moet-geluk-eruitzien.html
Het is zover, we gaan naar een film kijken in een echte bioscoop, met heel Rozemarijn. Negentien kinderen, begeleiders en een aantal ouders. Het bezoek is onder meer een gevolg van eerdere columns, waarin het ging over schaamte; dat we het moeilijk vonden om een voorstelling te bezoeken, omdat reguliere bezoekers zich zouden kunnen storen aan het lawaai. Talloze bioscopen meldden zich daarop om hun deuren te openen voor een speciale bijeenkomst. Samuel loopt zelf de garage uit naar de bios...
11 oktober, 2017 - /blog/1628/het-traplopen-lukt-al-aardig-zeker-als-samuel-het-op-zijn-heupen-heeft.html
Samuel kan behoorlijk lopen op gelijke vloeren. Maar de trap op met spalken, laat staan de trap af, dat is vrijwel onmogelijk. Hij kan zijn voeten niet afrollen. En toch moet het, dat stukje traplopen, als het busje hem ophaalt. Ze oefenen op school met een fysiotherapeut. Het lukt al aardig, zeker als Samuel het op zijn heupen heeft. Chauffeur Theo moedigt hem aan. Bij vertrek naar het kinderdagcentrum staat Theo in de bus en Bernique of ik achter Samuel. De eerste trede is relatief makke...
27 maart, 2017 - /blog/1208/een-wonder.html
Ik had die man een maand niet gezien of gesproken en het zag er niet naar uit dat daar ooit nog verandering in ging komen. Ik had hem geblokkeerd voor WhatsApp en sms-verkeer. We moesten elkaar af en toe wel mailen voor praktische zaken. Na lezing verwijderde ik zo’n mail direct. Zelfs zijn naam kon ik niet in mijn buurt verdragen. Ik had aan die twee schatten uitgelegd dat papa en mama nu dus echt ruzie hadden, dat we daarom van de een op de andere dag niets meer met z’n vieren ded...
6 februari, 2020 - /blog/2929/hoest.html
Er belde een oude vrouw die het contact met me verbroken had omdat ik iets over haar had geschreven wat haar allerminst beviel. Maanden gingen voorbij en ik verwachtte dat de volgende keer dat ik haar zou zien, op haar begrafenis was. Maar nu ze de afgelopen weken in het ziekenhuis had gelegen, kreeg ze tijd om na te denken en daarom belde ze me, zei ze. De verzoening kwam onverwachts maar was niet onaangenaam. Over ons geschil sprak de vrouw nauwelijks, wel vertelde ze me over...
23 november, 2018 - /blog/2360/politie-hond-albert.html
#3. Politie Hond Albert De naderende chemo hing de afgelopen week als een dreigende, almaar dikker wordende mist over de dagen. Ik was boos, niks lukte en er gebeurde de hele tijd vanalles. Een kinderfiets werd niet bezorgd. Een stofzuiger ging kapot. Een mooie, jonge vrouw millimeterde alvast haar haar. Ik had mezelf voorgehouden dat een normaal bestaan mogelijk is als je levensgezel kanker heeft. Dat het wel meevalt allemaal als je eenmaal weet dat ze genezen kan. Dat ...
11 december, 2018 - /blog/2384/ik-heb-geleefd-5-paula-55-wonen-in-bhutan-en-nepal-was-een-groot-avontuur.html
"Ik ben zo blij dat we dit huis gevonden hebben", zegt Paula Kleinheerenbrink (55). Eerst woonde ze met haar vriend in een aangeharkte slaapwijk waar weinig te beleven viel, nu zitten ze vlakbij het centrum van Nijmegen. Afgelopen zomer verhuisden ze. Diezelfde zomer hoorde ze dat ze nog maar een paar maanden te leven heeft. Was ze met de kennis van nu niet liever in haar oude huis gebleven? "Oh nee! Het was daar zo sáái. Ik ben blij dat we dit nog samen kunnen inrichte...
4 mei, 2020 - /blog/3058/pop-en-literatuur-94-suzanne-vega-en-carson-mccullers.html
Je zou denken dat het vandaag over Harper Lee zou gaan, die eerder in deze reeks al eens langskwam . Dit nummer is immers naar haar vernoemd. Maar nee, het gaat vandaag over Carson McCullers, bekend van het prachtige The Heart is a Lonely Hunter (1940). Dat boek – haar debuut – is een omschrijving van het leven in de Zuiden van de Verenigde Staten, net voor de Tweede Wereldoorlog (in het laatste hoofdstuk gaat het op de radio over Hitlers inval in Po...
11 mei, 2017 - /blog/1338/tokyo-expatwife-1-de-pornospeeltuin.html
Schuin tegenover het Yoyogi Uehara treinstation bevindt zich een kleine speeltuin. Deze bestaat uit vier schommels naast elkaar en twee bankjes langs het hek ertegenover. Het speeltuintje wordt aan drie zijden door gebouwen omgeven. Ik kom er dagelijks langs. Mijn kinderen houden van schommelen en dat is in deze speeltuin niet anders. De schommels hebben roestige maar sierlijke stalen kettingen, waarvan een afzonderlijke schakel een centimeter of dertig lang is. Hele lange schakels. Zel...
21 april, 2016 - /blog/523/netjes-vragen.html
Ook vreemd is dat ze haar bericht begint met een andere voornaam: ‘Hier Lieke. Ik zag je op Snapchat en vond je zo ontzettend hot dat ik je beter wil leren kennen.’ En ik zit dus helemaal niet op Snapchat! Aan het einde van de mail gaat ze klankrijmen: ‘Laat me dra iets weten zodat we kunnen afspreken en samen een hete tijd beleven’. Dat woordje ‘dra’ ook: ‘laat me dra iets weten.’ Het staat er echt. Je zou bijna gaan terugmailen. De Amerikaanse staat Utah heeft kijken naar...
13 maart, 2017 - /blog/1168/waar-komen-al-die-tegenstellingen-vandaan-en-wat-doen-we-eraan.html
Terwijl de wereld boven onze hoofden door raasde, aanschouwde ik met open mond een microkosmos in de catacomben van de stad, waar ouders zich als in een dierentuin naar soort hadden gegroepeerd. Op links de kakkers, met panini’s voor de kinderen en cappuccino voor de moeders. Verderop de crea’s en zzp’ers, met zelf meegenomen druiven in bakjes, relatief veel vaders en paarstinten. Achterin een groepje geruisloze moslima’s met genoeg etenswaar om de dag door te komen, en pontificaal in h...