20 februari, 2018 - /blog/1930/week-van-het-korte-verhaal-4-stella-bergsma-dons.html
Fermata Dit wordt geen standaard erotisch verhaal. Ik ben geen standaard hoofdpersoon. Ik ben niet stout. Ik ben niet ondeugend. Ik verdien geen tik op mijn billetjes. Ik heb ook helemaal geen billetjes. Geen kontje, geen lipjes, geen kutje. Geen kinderverkleinwoorden bij volwassen seks. Ik ga zo geen uur lopen zeiken over hoe ik eruitzie. Over mijn pronte borstjes en mijn kekke paardenstaart. Over mijn witte blouse waar mijn tepelhoven licht doorheen schemeren, mijn strakke spijkerbroek w...
4 juni, 2020 - /blog/3086/tragedie.html
Vlak voor ik naar bed ging had ik nog even naar Femke Halsema bij Op1 gekeken en daarna had ik héél eventjes Twitter open geklikt. Kortom, ik kon de slaap niet vatten. Er woelde iets in mij, iets dat het midden hield tussen woede, verdriet en moedeloosheid. Dat heb ik altijd wanneer er iets gebeurt in de publieke arena wat zich heel eenvoudig laat misbruiken door vrijwel iedereen, omdat je bij voorbaat al weet hoe het schijndebat zich zal ontwikkelen en dat wanneer d...
18 april, 2019 - /blog/2586/rumspringa.html
De mannen hadden een boblijn en droegen boerenkielen, grote zwarte hoeden en lange baarden. Ze keken, op z’n zachtst gezegd, niet intelligent uit hun ogen. Ze hadden lage voorhoofden en vergelijkbare gezichten. Het kwam me incestueus voor. Maar er was ook een meisje bij. Zij was beeldschoon en droeg een kapje in het haar als het melkmeisje van Vermeer. Het was geen verkleedpartij, het waren amish. Op Wikipedia staat: ‘Men plaatst zich bewust buiten de moderne wereld. De amish wonen in ...
12 februari, 2018 - /blog/1912/ik-ben-meer-dan-klaar-voor-de-leegte-die-geeft-rust.html
Eindelijk heb ik ook de mail gestuurd waarin ik voorstel om de scheidingspapieren te gaan ondertekenen. De datum is vastgesteld op de sterfdag van mijn opa. Dat vind ik mooi. Het is voor mij heel vreemd om te ervaren, maar ik kijk uit naar die dag. Ik kijk ernaar uit om ook op papier geen echtgenote meer te zijn. Mijn therapeute zei: “Wat je nu gaat voelen, is echte rouw. Zolang je ergens voor vecht, hoef je het verdriet niet helemaal te voelen.” Dat is waar, dacht ik. Ze zei...
29 maart, 2020 - /blog/2999/ik-heb-geleefd-57-coby-is-al-5-jaar-ongeneeslijk-ziek-mijn-leven-met-kanker-is-echt-geen-kommer-en-kwel.html
Door de coronacrisis gelden strikte regels in de uitvaartbranche: niet meer dan dertig mensen bij een laatste afscheid, geen koffie en cake achteraf. 'Heel jammer', zegt Coby via de telefoon. 'Ik had een borrel in gedachten.' Die borrel staat zelfs al vermeld op de rouwkaart die ze heeft laten ontwerpen. Graag ziet ze haar vrienden, collega’s en familie een postume toost uitbrengen op haar leven. Overlijdenskaart De uitnodiging voor haar uitvaart ligt bijna een jaar in de...
12 november, 2019 - /blog/2847/pop-en-literatuur-79-of-montreal-en-edward-albee.html
Dit briljant opgebouwde, onheilspellende en tegelijkertijd opzwepende nummer verdient alleen al vanwege de titel een plekje in deze reeks. Of Montreal is de band van Kevin Barnes, ‘de enige persoon in de muziekwereld met meer alter ego’s dan David Bowie’. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is geen van de bandleden afkomstig uit Montreal. De naam verwijst naar een ex-vriendin van Barnes, die daar wel vandaan kwam. ‘The Past is a Grotesque Animal’ i...
1 oktober, 2018 - /blog/2275/er-blijkt-in-de-stad-een-heel-circuit-aan-relatiecrisisnomaden-herkenbaar-aan-hun-tassen.html
Deze buurt ken ik goed. Daarnet kwam ik nog voorbij de straat waarin ex en ik voor het eerst samen zijn gaan wonen, waar de meisjes geboren zijn. Eén blik op ons appartement, schitterend in het zonlicht, en weg was ik weer. Maar daarmee is de tijd dat we daar woonden niet weg. Dat vind ik mooi. Er komen in feite alleen maar tijden bij. Het huis waarin ik ga logeren zit recht boven een café en een sushi-restaurant. Ik ben midden in een verhaal van de Japanse schrijver Haruki Murakami tere...
6 februari, 2018 - /blog/1901/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-1.html
De eenzijdigheid van zijn bedrijf was niet zijn enige tekortkoming. Gaston kon ook de r niet uitspreken. Jaren logopedie hadden hem weinig gebracht en uiteindelijk hadden de logopedist en hijzelf de handdoek maar in de ring gegooid. Of, in Gastons geval, ‘de ling’. De Chinees was dan ook zijn bijnaam in het dorp geworden. Soms kwamen er mensen aan de deur om bami of nasi te bestellen. Geduldig legde hij ze dan uit dat e...
28 april, 2017 - /blog/1312/winnaar-wedstrijd-write-now-amsterdam-kyrian-esser.html
ONTBINDING TIJD, PLAATS, HANDELING In het vroege voor- of late najaar neemt ze de trein naar Bad Münstereifel en betrekt ze een kamer in een oud klooster, dat nu een hotel is. Ze blijft een week, hooguit twee. Vaak is ze de enige gast. Omdat ze zich dit verblijf eigenlijk niet kan veroorloven, smeert ze op haar kamer kleine roggebroodjes, die ze in servetten inpakt voor onderweg. Met een dompelaar die direct in het stopcontact gaat, kookt ze water in een mok die ze van huis heeft meege...
23 maart, 2015 - /nieuws/181/debuutroman-thomas-acda-verschijnt-bij-uitgeverij-lebowski.html
'Onderweg met Roadie' is een met veel vaart en humor geschreven roman over vriendschap, muziek, de dood maar vooral ook over de kunst van leven. Als een vriendin de hoofdpersoon van deze sprankelende roman vraagt haar hond naar Los Angeles te brengen, is dat de kans voor hem op een uitweg uit zijn leven dat een steeds grotere puinhoop is geworden. De trip dwars door Amerika wordt een avontuur waarin hij teruggeblikt op zijn misgelopen relaties, het succes en het einde van de muzikale...