8 november, 2017 - /blog/1716/samuels-boek-is-verschenen-heerlijk-voor-even-al-die-belangstelling-en-de-stroom-van-lieve-berichten.html
Sommige meervoudig beperkte kinderen scharen zich rond het orgel en wippen van de linker- naar de rechtervoet. Zij die in de rolstoel zitten, luisteren rustig naar de deuntjes, sommigen met gesloten ogen. Vredig, geïnteresseerd. Zo'n boekpresentatie is sowieso een glijvlucht van emoties, van een traan tot de ultieme vorm van gezelligheid. Hé, daar is Yvonne, jarenlang begeleider op de bus met Samuel. Ze is met pensioen en geniet van het weerzien. Ze is verbaasd hoe de kinderen zijn g...
21 november, 2019 - /blog/2854/de-diepte-schuilt-aan-het-oppervlak-een-bezoek-aan-museum-jan-cunen.html
In de trein naar Oss mail ik een bevriend schilder dat ik onderweg ben naar zijn geboorteplaats. Hij zegt: ‘Schuin tegenover het museum zat een café waar ik naartoe ging als ik spijbelde. Naast mijn middelbare school. Vanuit die plek zie je in de verte de kerk waar ik als dertienjarige een ongelovige organist was.’ Hij wenst me veel plezier. Het museum lijkt op het oude gedeelte van het Stedelijk Museum in Amsterdam. Wanneer ik Carly Manders, een jonge medewerker met blauw h...
23 november, 2018 - /blog/2360/politie-hond-albert.html
#3. Politie Hond Albert De naderende chemo hing de afgelopen week als een dreigende, almaar dikker wordende mist over de dagen. Ik was boos, niks lukte en er gebeurde de hele tijd vanalles. Een kinderfiets werd niet bezorgd. Een stofzuiger ging kapot. Een mooie, jonge vrouw millimeterde alvast haar haar. Ik had mezelf voorgehouden dat een normaal bestaan mogelijk is als je levensgezel kanker heeft. Dat het wel meevalt allemaal als je eenmaal weet dat ze genezen kan. Dat ...
24 juli, 2018 - /blog/2182/tokyo-expatwife-16-plottwist.html
Inmiddels is het een jaar geleden dat we voor het eerst in Tokio waren. We zitten een jaar dieper in Japan, een jaar verder verwijderd van Nederland. Misschien zou het nu anders voelen. Ik hoopte op verse ogen op Nederland. Ogen die iets voor het eerst zien kijken aandachtiger. Ze zien meer. Ik zat op de fiets door Shibuya terwijl ik dit dacht, waar ik haast dagelijks reed, en elke dag weer rechtstreeks in mijn hart werd geraakt door de schoonheid van hoe de enorme wolkenkrabbers in ...
26 februari, 2020 - /blog/2953/kellendonklezing-door-nina-weijers.html
Frans Kellendonk hield er niet van verkeerd begrepen te worden en hij gebruikte graag eigen en andermans prijsuitreikingen om zijn ongenoegen daarover te ventileren. Dat begon bij de toekenning van de allereerste Anton Wachterprijs, in 1977, voor zijn debuut Bouwval . Samen met een paar andere jonge schrijvers — Doeschka Meijsing, Dirk Ayelt Kooiman en Nicolaas Matsier — was hij even daarvoor in de Haagsche Post geprofileerd als lid van een nieuwe literaire stromin...
21 juni, 2016 - /blog/645/knuffel-ieren.html
Vandaag hoorde ik in de trein twee jongens praten over het EK. Ze bespraken de hoogtepunten tot nu toe. Het ging niet over doelpunten of spectaculaire acties. Ze hadden het over de liedjes van de Ieren. Daarbij werd voor het gemak maar even geen onderscheid gemaakt tussen Ierland en Noord- Ierland. Want wees eerlijk: wie ziet het verschil? De Noord-Ieren zingen vooral hun held toe: Will Grigg, die nog niet speelde op dit toernooi, maar wel een heldenstatus geniet waar menig voetballe...
19 juni, 2018 - /blog/2137/tokyo-expatwife-14-sento.html
Een vriend van me wees me erop dat dit een sento was waar tatoeages zijn toegestaan. Hij is inmiddels verhuisd maar ging er altijd graag naartoe. Er kwam ook yakuza (Japanse maffia), aldus mijn vriend. Dezelfde avond nog ga ik. Ik loop door het gordijntje en doe mijn schoeisel in een daarvoor bestemd kastje. De sleutel lever ik in bij een kleine toonbank, omgeven door kickboxposters. De man achter de toonbank geeft me een mandje met een klein handdoekje, een grotere badhanddoek, een armb...
7 juli, 2017 - /blog/1443/borsthaar-en-de-belgische-dienstverlening.html
Borsthaar Ik stapte uit de douche en een vreemde rilling trok door mijn linker bovenarm. Een vliegensvlugge speldenprik. Ik keek in de spiegel. Druppels water gleden over mijn gezicht en borst en armen naar beneden. Ik bedacht dat ik dringend nog eens mijn schaarse borstharen diende bij te knippen – iets waarover ik onlangs nog had beweerd dat ik het nooit deed tegen iemand die er al te gretig een opmerking over had gemaakt terwijl hij een zweterige vinger achter de hals van mijn t-...
12 mei, 2020 - /blog/3063/lees-hier-ze-ligt-hier-niet-het-winnende-verhaal-van-writenow-2020-nijmegen-door-jared-meijer.html
Het volledige juryrapport en meer informatie over deze en andere winnaars van de Nijmeegse voorronde vind je hier. * Ik droeg al jaren schoenen die drie maten te groot waren in de lengte, omdat ik korte maar ongewoon brede voeten had. De lege ruimte in de voorkant van mijn schoenen merkte ik pas echt op toen mijn maat opnieuw gemeten werd, omdat ik wandelschoenen ging kopen. De man pakte een paar vrouwenschoenen van de muur en zei: ‘Pas deze eens.’ ‘Had je dat ...
22 maart, 2018 - /blog/1998/mistral.html
Waar ik me op betrapte de laatste dagen is: niets liever willen dan vluchten. Bijna elke sociale aangelegenheid – dineren aan een tafel met vreemden bijvoorbeeld– giert het onbehagen. Ik was te veel weg en vooral nergens geweest. Al nachten achtereen sliep ik in een ander bed in een andere stad. Het kasteel was prachtig maar er leek op het eerste gezicht weinig over te zeggen. Iets dat al genoeg bewonderd wordt, als een vrouw die weet dat ze mooi is, heeft doorgaans een minder t...