11 september, 2017 - /blog/1557/voorpublicatie-tot-bloed-op-het-droge.html
7. Christiaan van B. had weleens gelezen dat het universum meer planeten telt dan er zandkorrels zijn op alle stranden ter wereld. Van het hemelse uitspansel had hij slechts een glimp opgevangen en het strand kende hij alleen van horen zeggen. Maar het zand was hem vertrouwd. Dat zat in zijn haar, in zijn klompen en in de plooien van zijn kleren. Het schuurde zijn witte huid, politoerde zijn nagels en deed zijn ogen regelmatig wateren. Dat iedere korrel die in zijn ooghoek waaide erge...
12 februari, 2018 - /blog/1913/voorpublicatie-het-boek-joan.html
Nacht. Telkens als de gitzwarte nacht de doffe prent van de dag verdringt, voelt Joan zich als een buitenaards wezen. Dat verdomde maanlandschap. Bijna niet te geloven dat dit de aarde is; ze moet zichzelf eraan herinneren dat ze niet op haar buik op de maan ligt. Dat het stof in haar mond geen voedingsstoff en bevat, dat het eerder op kalk lijkt. Ze weet tot in haar botten, tot in haar vlees dat haar lijf, tegen de grond, meer op een reptiel dan op een mens lijkt, want haar bestaan is terugg...
15 juli, 2020 - /blog/3121/wijde-wereld.html
Ik zal nooit een kattenvrouwtje worden, dacht ik. Want wij hadden vroeger een hond. Eenmaal een hondenmens altijd een hondenmens. Nu wandel ik hier in de ochtend met mijn babykatertje aan een lange riem door mijn buurt in Amsterdam-Noord. De kitten komt al naar mij toegerend zodra ik de riem pak. Hij wacht op de mat totdat we samen de voordeur uitgaan. De wijde wereld in. Ik met het slaapzand nog in mijn ogen. Nu sta ik hier kalm te wachten tot mijn katertje onder een geparkeerde...
20 maart, 2017 - /blog/1187/de-film.html
Steeds opnieuw zie ik hem glimmen terwijl hij over haar praat. “Maar wat doet ze dan?” “Niet veel soeps.” “Leuk.” De blik in zijn ogen. Zijn hele houding. Ik herken alles in één oogopslag. En ben onmiddellijk terug in de tijd dat hij zo naar mij keek. Terug bij het moment dat wij elkaar voor het eerst zoenden. Dat zíj elkaar voor het eerst zoenden. Ik zie haarscherp voor me hoe hij naar haar kijkt. Zi...
10 februari, 2017 - /blog/1079/mijn-lichaam-is-van-mij.html
Vorig jaar ontmoette ik aan de andere kant van de wereld een meisje dat mijn dochter had kunnen zijn, behalve dat ze in een sloppenwijk van Rio de Janeiro woonde. Livia was een tienermeisje als alle andere, dat van voetbal hield, maar ook urenlang met vriendinnen kon kletsen terwijl ze elkaars haren deden. Zoals alle kinderen in de wijk, ging ze in het weekend naar de funkfeesten die door de drugsbende worden gehouden in een oude sporthal. Een paar maanden geleden werd ze door één van de kops...
7 februari, 2017 - /blog/1073/moederliefde.html
Als ik Mout tijdens een pizza-avond voor het eerst ontmoet en hem hoor vertellen over het bier dat hij brouwt, moet ik denken aan mijn zoon. Ik zie hetzelfde enthousiasme en dezelfde gretigheid om er een succes van te maken. Alleen is Mout inmiddels een echte ondernemer en ruim tien jaar ouder dan mijn zoon. Hij brouwde als student met twee vrienden zijn eerste bier op het fornuis. Inmiddels produceert het drietal 3000 liter bier per maand. In het aquariumhuis in vleugel E van ...
7 maart, 2016 - /blog/427/terug-naar-de-wunderkammer.html
Mijn vader het hem gekregen van een Indiase maharadja als steekpenning voor een scheepsvracht. Het was nota bene een asbak. Zilveren plakkaten versierden de wangen, in de opengesperde bek kon je as kwijt, de ooggaten waren sigarettenhouders en bovenop de kop was plaats voor een doosje lucifers. Dit was tegelijkertijd het mooiste, het lelijkste en het fascinerendste object dat ik bezat. De tijgerschedel paste prachtig bij mijn andere kroonjuwelen: schelpen en uitgedroogde zeesterren gevonde...
20 juni, 2016 - /blog/640/was-karolien-berkvens-zu-sagen-hat-1.html
Toen ze onlangs voor een lezing in Rusland was, vroeg een man na afloop of hij haar mocht omhelzen. Voor ze het wist, stond er een rij. Dana Grigorcea omarmde haar toehoorders en realiseerde zich dat er nog altijd grote verschillen bestaan tussen de cultuuropvattingen in Oost- en West-Europa. ‘Hier draait het om de oplage van je boek, om televisieoptredens, om de prijzen waarmee je werk wordt onderscheiden. We definiëren ons aan de hand de markt. Dat geldt ook voor kunstenaars.’Dana Grigor...
19 april, 2017 - /blog/1288/eindpunt-ijburg.html
HOE LANG WAS JE AL VERLIEFD OP DIE ANDER? We houden ons aan het kader waarbinnen wij nu dienen te praten. We doen het prima als gescheiden mensen. We hebben zo ons eigen leven waarin we onze eigen dingetjes doen. Daar weiden we niet over uit. IK HEB MET IEMAND GEZOEND. DAT WAS LEUK! We eten een hapje met het oude gezin. We kijken naar de modeshow die de meisjes voor ons houden. Bij het weggaan, kussen we éérst de kinderen, daarna pas krijgt de ander een zoen. Geen omhelzing mee...
26 januari, 2018 - /blog/1885/logboek-van-een-debutant-deel-2.html
Finale van Manuscripting, 25 september 2014 in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Niet de grote zaal natuurlijk, maar in de salon. Finalisten: Bronja Prazdny, Derko Laan & Karel Brown (ik dus). Mijn pseudoniem bleek toch te werken. Een vriend van me had op Twitter een foto voorbij zien komen van de halve finale en dacht: die gozer lijkt echt op Timo. Maar het is hem niet, want hij heet anders. Er zaten tien dagen tussen de halve finale en de finale. Ergens had ik nog de ...