21 oktober, 2019 - /blog/2822/ik-heb-geleefd-40-fleur-37-heeft-nog-maar-kort-te-leven-maar-gaat-gewoon-elke-dag-naar-kantoor.html
Haar collega’s zijn inmiddels wel gewend aan de cynische humor van hun ongeneeslijk zieke collega. Fleur voelt zich er prettig bij. ‘Zo maak ik het bespreekbaar.’ ‘Het’ is het sterven. Fleur is net 37 geworden, de ballonnen hangen nog voor het raam. De 40 zal ze niet halen. Dankjewel, darmkanker. Chemokuur Vandaag werkt ze thuis, aan de grote tafel in Geldermalsen. De reden is dat ze net een chemokuur achter de rug heeft, en daar is ze altijd een paar dagen ...
3 augustus, 2020 - /blog/3133/deskundigen-over-de-dood-2-geestelijk-verzorger-annemieke-kuin-sterven-is-eenzaam-niemand-weet-hoe-het-voelt.html
De dood, daar leven we een leven lang naartoe. Wie ongeneeslijk ziek is, telt soms de maanden, de weken, de dagen. De pechvogel die op een toevallige dinsdagochtend onder de bus loopt, blijft het aftellen bespaard. Alle mannen en vrouwen die ik voor deze krant sprak over hun aangekondigde dood, hoopten - ondanks hun vaak belabberde gezondheid - dat ze toch ‘goed’ zouden sterven. Maar wat is goed? Waar voor de één euthanasie een uitkomst lijkt, klampt de ander zich vast aa...
18 januari, 2017 - /blog/1028/de-reflectieziekte.html
Welnu, dat Facebook een virtuele wereld creëert die ver verwijderd is van onze alledaagse werkelijkheid, was geen nieuws. Ook niet dat er binnen Facebook (zoals overal op het internet) talloze verzonnen berichten als nieuwsfeiten de ronde doen. Het echte probleem bleek echter de zogeheten filter bubble : de algoritmen van Facebook zorgen ervoor dat mensen vooral berichten te zien krijgen die stroken met hun voorkeuren en gebaseerd zijn op hun eigen internetgedrag. Facebook maakt geen selectie...
14 april, 2020 - /blog/3033/hondje.html
Sinds een wereldramp ons trof, verlang ik steeds meer naar een hondje. Als ik me niet helemaal goed voel, als ik die onduidelijke dreiging steeds duidelijker begin te voelen, als ik me er weer even glashelder van bewust ben dat de ballen die we onder water proberen te houden, daar niet - nooit - voor altijd zullen blijven, google ik op ‘lief klein hondje.’ Daar word ik rustig van. Zodra er iets rampzaligs gebeurt, wil ik een hondje. Nooit google ik nameli...
13 februari, 2020 - /blog/2935/machiavellilezing-door-roxane-van-iperen.html
Stop de fixatie op de liegende prinsen De eerste keer dat ik in aanraking kwam met de grote Machiavelli, was als jonge rechtenstudente in Amsterdam. Ik woonde antikraak op de Willemsparkweg, hoek Van Baerlestraat, in een kale schimmelkamer waar de muizen ’s nachts op mijn buik dansten, maar met uitzicht op rozetvormige ornamenten op het plafond en Het Stedelijk Museum aan de overkant. Het was een vormende tijd, waarin aardig gevonden worden en een eigen stem vinden met elkaar...
29 juli, 2019 - /blog/2738/berichten-uit-de-biotoop-dozen.html
Op ‘De Biotop(p)ers’, de besloten Facebookpagina van De Biotoop, is een foto gepost van een bouwsel bestaand uit dozen. Er staat bij: Iemand behoefte aan achtendertig verhuisdozen? Ik reageer als eerste en mag de dozen komen ophalen. Eindelijk zal ik onze berging netjes kunnen opruimen, de meeste spullen staan daarin langs de wanden opgestapeld in big shoppers en zijn zo in elkaar gedrukt dat je er op z’n positiefst een modern kunstwerk in kunt zien als variant op de Engelse stapelmuu...
25 april, 2017 - /blog/1303/gevangenis.html
Het opvallendst waren de zeven gevangenisdeuren, compleet met luikjes op ooghoogte en grendels, ook daar gluurden we naar binnen. Mijn oudste zoon keek gefascineerd rond. ‘Cool,’ zei hij. ‘Escape from Alcatraz.’ ‘Mam, er woont nu een aardige vrouw in dat enge gebouwtje, ze heeft me geholpen.’ Mijn oudste zoon is bezig met zijn profielwerkstuk voor school, hij maakt een verrijdbare hut. De vrouw die mijn zoon in een middagje heeft leren glassnijden, wil...
9 maart, 2017 - /blog/1162/moord.html
Deze column is ook te beluisteren, ingesproken door Jonah Falke zelf. Ik vroeg: ‘Wanneer heb je hier voor het laatst gestofzuigd?’ ‘Gister,’ zei ze. ‘Waar die stofvlokken vandaan komen weet ik ook niet.’ De stompzinnige geliefden hebben genoeg aan elkaar. Altijd en overal. Het is meestal niet te harden om anderen zo blij met elkaar te zien. Als je jezelf zo gedraagt sta je daar niet bij stil. Maar in een recensie in ...
3 mei, 2019 - /blog/2605/berichten-uit-de-biotoop-gouden-tepel.html
'Die meid loopt erbij alsof ze gouden tepels heeft.' Onze oppas knikt naar het meisje dat voorbij komt. Langs de buitenmuren van het huis dat we in Friesland bewoonden, ligt een pad. De mensen die langslopen, zou je kunnen aanraken als de ruiten er niet tussen zaten. Ik kijk naar de pronte buste van de tiener, en voel medelijden voor mijn eigen bescheiden voorgevel. Zo liep ik er dus niet bij op die leeftijd. Ik deed wel stoer en zonde zelfs topless, maar de nare opmerkingen die me ten deel v...
29 augustus, 2018 - /blog/2227/samuel-sleept-ons-mee-in-zijn-ritme-van-elke-dag-hetzelfde.html
Een lief Duits meisje van 7 jaar vraagt naar Samuel, in de eetzaal van het hotel in Spanje. Hoe geven we hem eten? Kan hij praten? Lopen? Ze zegt dat ze nog nooit een gehandicapt kind heeft gezien in haar omgeving, althans, niet dat ze weet. Ze kent er niet een. Ze is gefascineerd door Samuel. Soms blijft ze van een afstandje naar hem kijken. Ze had één vriendinnetje in Duitsland, maar dat is geëmigreerd naar Griekenland. Toen heeft ze drie dagen gehuild. De vakantie bood mooie inzichte...