17 mei, 2016 - /blog/557/de-meetbaarheidsmythe.html
De examenmakers verbeterden hun eigen klachtenrecord van vorig jaar (nu al meer dan 22.000 klachten en de teller loopt nog). Fijn dat het LAKS het aantal klachten nauwkeurig bijhoudt. Dat maakt de kwaliteit van dit examen in elk geval meetbaar. En daar gaat het toch allemaal maar om. Concreet en meetbaar, dat zijn de toverwoorden in onderwijsland, de afgelopen jaren. Waar het eindexamen nog niet eens zo heel lang geleden een proeve van bekwaamheid voor leerlingen was, een laatste tour de f...
21 oktober, 2019 - /blog/2822/ik-heb-geleefd-40-fleur-37-heeft-nog-maar-kort-te-leven-maar-gaat-gewoon-elke-dag-naar-kantoor.html
Haar collega’s zijn inmiddels wel gewend aan de cynische humor van hun ongeneeslijk zieke collega. Fleur voelt zich er prettig bij. ‘Zo maak ik het bespreekbaar.’ ‘Het’ is het sterven. Fleur is net 37 geworden, de ballonnen hangen nog voor het raam. De 40 zal ze niet halen. Dankjewel, darmkanker. Chemokuur Vandaag werkt ze thuis, aan de grote tafel in Geldermalsen. De reden is dat ze net een chemokuur achter de rug heeft, en daar is ze altijd een paar dagen ...
14 mei, 2019 - /blog/2624/ik-heb-geleefd-25-reislustige-carolien-51-als-kind-hoor-je-niet-eerder-te-overlijden-dan-je-ouders.html
“Ik trouw nooit met een boer,” zei Carolien Boere (51) toen ze nog een meisje was. Haar beide ouders kwamen van een boerderij, ze ging wel eens logeren bij familie. Dan kwam ze terug en stonk ze naar de koeienstal. Het liep natuurlijk anders. De jongen op wie ze verliefd werd, was een boerenzoon. En ja hoor, de boerderij in het Zuid-Hollandse Vlist nam hij later ook over. Reizen Toen ze twee jaar geleden ziek werd, was het eerste dat Jan zei: "De koeien g...
16 mei, 2017 - /blog/1343/imaginaire-man.html
Ik was al zeker twaalf toen ik mijn imaginaire vriend influisterde dat ik te oud voor hem werd. Ik tekende een ander vriendinnetje voor hem, gaf haar een naam. En weg was-ie ook echt. Helemaal verdwenen. Had ik tot dan toe altijd iemand aan mijn zijde gehad met wie ik alles deelde, nu stond ik er voor het eerst van mijn leven alleen voor. Nou, dat was wat. Bij dezen zal ik ook afscheid nemen van de imaginaire man. Mijn imaginaire man vraagt zich nu af of ik deze column niet ...
11 maart, 2019 - /blog/2520/berichten-uit-de-biotoop-spoorbaan.html
* Ik struikel over een lange geel met blauwe slurf van pluche. Knuffel of tochtstopper? Ik kijk beter en herken er een NS-trein in. Wat een spuuglelijk ding! Op de enige stoel, een fauteuil, die er nog staat, ligt een stapel papieren. Ik raap ze bij elkaar en zoek een lege plek op het bureau. Overal om me heen staan verhuisdozen. De vloer ligt bezaaid met hopen spullen. De Conducteur is lang, heeft donkere krulletjes en komt rustig en vriendelijk over. Morgen vertrekt hij uit De ...
9 maart, 2017 - /blog/1163/ik-ging-de-365-dagen-zonder-challenge-challenge-aan-en-dit-is-wat-er-gebeurde-jasmine-groenendijk.html
Als puber vroeg ik me vaak af: hoe zou het zijn als ik in bed bleef liggen? Hoe lang blijft dat lekker? Het afgelopen jaar beleefde ik vooral horizontaal onder mijn dekbed. Al snel bleek dat geen gouden formule: veel huilen, veel woelen, weinig lol. Toch ontdekte ik een voordeeltje: waar ik menig fitgirl hard zag zwoegen op een #challenge, besefte ik me dat ik de meeste #challenges af kon vinken vanuit mijn luie bed. Haren niet wassen. Wat zeg ik? Níets meer wassen Als ik de ...
30 maart, 2018 - /blog/2012/zingen-en-soep.html
Maandag rond etenstijd ben ik traditiegetrouw op zoek naar kleingeld voor de vrijwillige bijdrage. Daarna moet ik de emmertjes van de vorige keer niet vergeten, die schoon klaarstaan voor de volgende gebruiker. Ik pak mijn speciale ‘soeptas’, een halloweentasje met een skelet erop, waarin precies twee emmertjes naast elkaar passen, zodat ik de buit zonder klotsen kan vervoeren. Als ik Atie tegenkom, vraagt ze of ik ook eens ’s middags soep kom eten. ‘Daarna kun je ...
13 februari, 2020 - /blog/2935/machiavellilezing-door-roxane-van-iperen.html
Stop de fixatie op de liegende prinsen De eerste keer dat ik in aanraking kwam met de grote Machiavelli, was als jonge rechtenstudente in Amsterdam. Ik woonde antikraak op de Willemsparkweg, hoek Van Baerlestraat, in een kale schimmelkamer waar de muizen ’s nachts op mijn buik dansten, maar met uitzicht op rozetvormige ornamenten op het plafond en Het Stedelijk Museum aan de overkant. Het was een vormende tijd, waarin aardig gevonden worden en een eigen stem vinden met elkaar...
17 april, 2019 - /blog/2582/controle.html
Als je boven het ondoordringbare wolkendek vliegt dat Nederland van de zon afschermt, ontwaakt er een monster. Sommigen noemen het heimwee. Ik vind die naam niet passen bij iets met zo een vernietigende kracht. Als het vliegtuig daalt , vliegt het monster naar je strot en scheurt alles wat er tussen zijn kaken komt aan flarden. Het leven dat je in Nederland hebt opgebouwd, je zorgvuldig uitgekristalliseerde Euro Surinaamse identiteit, alle redenen die je hebt om in Nederland te blijven wonen. W...
6 januari, 2021 - /blog/3234/tijd-nemen.html
Ik legde een eindejaarbezoekje af bij mijn zeventigjarige vriendin. Ze schonk thee voor me in en ging er eens goed voor zitten. Ze stutte zichzelf met kussentjes. Ze maakte het zichzelf gemakkelijk. Ik nam plaats op het puntje van de stoel. ‘Ik kom alleen even dag zeggen voor het jaar is afgelopen,’ zei ik. ‘Ik heb eigenlijk geen tijd.’ ‘Wil je er een heerlijk bonbonnetje bij?’ ‘Nee, nee,’ zei ik. ‘Dan moet ik ook ...