26 januari, 2018 - /blog/1882/mijn-eerste-vriendje-onder-tl-s.html
Mijn eerste vriendje is geen vriend, maar een man er is niets tussen ons volgens hem mijn moeder geeft hij zijn verzonnen naam ze vraagt: ‘Wat gaan jullie doen?’ ‘Naar het pannenkoekschip.’ dit is onwaar ook zijn leeftijd klopt van geen kanten hij wil mij in het vriesvak bewaren eruit halen over een paar jaar we kunnen ons nergens vertonen mijn schuld hij laat mij naakt in zijn kamer sta...
26 januari, 2018 - /blog/1884/nat-en-halfgroen.html
Bovendien heb ik geen verjaardag nodig om dingen op een rijtje te zetten of een balans op te maken. Laatst woonde ik de voorstelling Er wordt naar u geluisterd van Wim Helsen bij. Een theatrale begrafenisdienst na welke je gerust even stil zou kunnen staan bij je pathetische kutleventje en wat je er nog denkt van te gaan bakken. Maar omdat ze in de foyer Omer schonken, dacht ik: waar de brouwer is moet de bakker niet zijn. De vrouw van een bevriende komiek vertrouwde me ooit toe: &l...
26 januari, 2018 - /blog/1885/logboek-van-een-debutant-deel-2.html
Finale van Manuscripting, 25 september 2014 in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Niet de grote zaal natuurlijk, maar in de salon. Finalisten: Bronja Prazdny, Derko Laan & Karel Brown (ik dus). Mijn pseudoniem bleek toch te werken. Een vriend van me had op Twitter een foto voorbij zien komen van de halve finale en dacht: die gozer lijkt echt op Timo. Maar het is hem niet, want hij heet anders. Er zaten tien dagen tussen de halve finale en de finale. Ergens had ik nog de ...
29 januari, 2018 - /blog/1886/husband.html
Waarom wij ons zo gedragen, is ons achteraf gezien ook een raadsel. Ik kan de volledige entreeprijs gemakkelijk betalen en zij is inmiddels een keurige expatvrouw met drie kinderen die in de gegoede buurt van Nairobi woont. Het was het plan dat zij de toegangsbewijzen voor het park ging halen en dat ik in de auto bleef zitten wachten. Ik wachtte. Al snel was ze terug. "Ze willen de andere persoon zien." "Laten we gewoon betalen", zei ik. "We kunnen niet meer terug", zei ze. ...
29 januari, 2018 - /blog/1888/wereldrecordhouder-doe-het-zelven-herdenkt-ikea-oprichter-ingvar-kamprad.html
Brammer en ik zijn geen vreemden voor elkaar. Ik mocht hem voor mijn boek Bezorgde burgers – de heroïsche strijd van één man tegen de wereld (2017, Lebowski) een aantal maanden volgen in zijn ‘herstel’, zoals dat heet. Waar hij voor zijn opname alles uit de rails had laten lopen, ontpopte hij zich in de activiteitenruimte als begenadigd klusser. De begeleiding steunt hem daarin en registreert met een stopwatch zijn montagetijden. Dag in dag uit. Er loopt een aan...
30 januari, 2018 - /blog/1889/aarde-ozan-aydogan.html
Op de dag dat jij begraven wordt, zijn er geen duiven om op te laten vliegen. Geen kaarten, brieven. Ook geen naasten, dierbaren of geliefden. Zelfs niet de herinnering aan hoe jij ons tot in het laatste spaarde, lieflijk. Op de dag dat jij begraven wordt, verdwijn jij als sneeuw die niet valt voor de zon die niet schijnt. Als een schreeuw uit de cel waar geen hond meer naar kijkt. Als het licht van een schicht als het donker hem grijpt. Uitgemergeld, als een zuigeling die de...
31 januari, 2018 - /blog/1891/dolfijnen.html
We zijn al melancholisch nog voordat melancholie de tijd heeft gekregen zich te nestelen. We waren in een resort, zo groot als we nog nooit hadden gezien. Een dorp. We liepen met zo'n bandje om de pols. Saai? Vreselijk? Met een meervoudig beperkt kind is niets gemakkelijker dan 'all inclusive'. Eten wanneer je zin hebt, met oneindig veel keuze. Het was dus prachtig in Punta Cana, waar Amerikanen en Russen een wedloop drinken hielden en waar de wind zo muzikaal speelde met de palmbladeren d...
1 februari, 2018 - /blog/1895/onzichtbaarheid.html
In die maand dat ik oppaste op dat huis kreeg ik één keer bezoek, van een oud-klasgenote uit Enschede. Met tegenzin stopte ik voor een middag met werken. Op den duur kregen we honger dus er moest gegeten worden. We liepen naar de supermarkt en tussen wat afval op straat vond ik een geperforeerd paspoort. Zonder dat de vriendin het zag pakte ik het van de grond. Stelen heeft baat bij onzichtbaarheid. Een straathoek verder opende ik het paspoort en liet ik het zien. Het persoonsbewijs was ...
1 februari, 2018 - /blog/1897/i-m-menno-wigman-gedicht-binnenbrand.html
Binnenbrand Beelden, beelden, zo helder en geheim dat ik op slag verstijfde - elke boom, het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens, ik viel meteen twee dijen in toen ik het vond. Pas later kreeg het een verhaal. Zoals vandaag. Wie graaft mijn glimlach op? Wie engelt me het bed in? De meisjes onder mijn matras, die zijn zo snel, die bliksemen op mijn bevel hun kleren uit, die heten niet, die leven niet, die zijn zo weggelegd. Maar 's avonds zie ik soms...
5 februari, 2018 - /blog/1900/ik-zou-ook-wel-zo-n-vrouw-willen-die-alles-voor-je-doet.html
Ik denk aan De sneeuw van de Kilimanjaro van Ernest Hemingway. Ik denk aan het idee voor mijn nieuwe boek dat er, op de vooravond van mijn vertrek, zomaar was. Ik wist: vanaf nu ben ik niet meer alleen! Ik denk aan het boek van Haruki Murakami dat ik tijdens mijn verblijf in Kenia las: De moord op Commendatore. Deel 1: Een Idea verschijnt . Enorme zak rijst Ik denk aan de enorme zak rijst, suiker en de fles olijfolie die we kochten voor een arme Keniaan die razendsne...