16 mei, 2017 - /blog/1343/imaginaire-man.html
Ik was al zeker twaalf toen ik mijn imaginaire vriend influisterde dat ik te oud voor hem werd. Ik tekende een ander vriendinnetje voor hem, gaf haar een naam. En weg was-ie ook echt. Helemaal verdwenen. Had ik tot dan toe altijd iemand aan mijn zijde gehad met wie ik alles deelde, nu stond ik er voor het eerst van mijn leven alleen voor. Nou, dat was wat. Bij dezen zal ik ook afscheid nemen van de imaginaire man. Mijn imaginaire man vraagt zich nu af of ik deze column niet ...
2 november, 2016 - /nieuws/891/grunberg-griffioen-harmens-pfeijffer-en-witzel-op-achtste-editie-het-grote-gebeuren.html
Het programma van onze auteurs ziet er als volgt uit: Jonathan Griffioen wordt om 20.45u geïnterviewd door Theo Hakkert (o.a. Tubantia) over zijn debuut Wijk , de dichtbundel waarmee Jonathan werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs. (locatie: Belcampo) Frank Witzel wordt om 21.30u geïnterviewd door Peter Groenewold, voormalig universitair docent Duits en Geschiedenis. Het gesprek zal gaan over Witzels roman Hoe een man...
18 november, 2019 - /blog/2849/ik-heb-geleefd-44-kunstenares-els-63-heeft-dodelijke-leverziekte-ik-hoef-geen-transplantatie.html
Wat is het belangrijkste deel van een grafkist? Het voeteneinde, vindt beeldend kunstenaar Els Timmerman (63). Daar kijken de mensen immers tegenaan tijdens de uitvaart. Dus begon ze met het beschilderen van dat bijna vierkante plankje. Het staat nu in haar huiskamer. ‘Ik heb het speciaal voor jou hier neergezet,’ zegt ze. Els struinde zelf het internet af, op zoek naar deze kist die je als een soort Ikea-kast in elkaar kunt zetten. ‘Ik wil niet steeds zo’n complete kist in mijn ka...
6 maart, 2017 - /blog/1152/spanningen.html
Mijlenver van huis leek ik, waar man en de meisjes lagen te slapen. Alleen ík hoefde me daar nu nog maar bij te voegen. Dan zou alles goed zijn. Op zondagavond kwam ik thuis. Uitgeput. Het viel me op dat man zijn hagelwitte blouse iets te ver open had geknoopt. Lente is in de lucht, dacht ik. En: thuis zijn doet hem goed. Het deed mij ook heel goed. We aten met z’n vieren. Ik ging in bad. We brachten de meisjes samen naar bed. “Mama, wil jij aan papa vragen of hij vannacht b...
7 juni, 2017 - /blog/1382/samuel-gaat-naar-de-antroposofische-dagopvang-een-liefdevol-nest.html
De kinderen, van verschillende leeftijden, met andere gebreken en behoeften, leven hun leventje tijdens hun uren in kinderdagcentrum Rozemarijn. Hun leidsters heten Esther, Margot, Sannah en Fiona. Ze zijn lief en geduldig. Als Samuel eens is gevallen, bellen ze op, zodat we niet schrikken van zijn buil. Welk schooltje zou passen bij Samuel, vroegen wij ons af nadat we hadden ontdekt dat zelfs onderwijs voor kinderen met een meervoudige beperking op een tyltyl- of mytylschool voor hem te h...
7 april, 2020 - /blog/3020/ontsnappen.html
Laatst zat ik weer eens in een auto, al was het er één zonder dak, al schraapten m’n billen zowat over het wegdek en voelde ik de kou langzaam in al m’n botten kruipen. Het was geweldig. Na twee weken was ik eindelijk verder dan vijf kilometer van huis. De zon scheen extreem fel. De hemel was absurd blauw. Ik keek mijn ogen uit op de snelweg. Voorzichtig blies ik leven in mijn dooie vingers. Wat was de wereld groot en mooi. Voor één dag was ik ontsnapt aan de maatregelen...
1 mei, 2017 - /blog/1315/stilletjes.html
De elfjarige maakt een schilderij in pasteltinten, waarop alleen een vaas te zien is, met één geknakte witte bloem erin, een kaartje aan de stengel met in sierletters ‘papa’ erop. Eraan vast een schaduwvaas. Zonder bloem erin. “Moet hier nog iets bij, mam?” Ik herinner me mijn schoonzus die ooit zei dat ik vroeger altijd in de schaduw van haar broer stond. Wel: daar ben ik nu dus uit verdwenen. “Het is precies goed zo,” zeg ik. De zesjarige houdt ha...
11 april, 2017 - /blog/1257/de-picknicktafel.html
Het duurt niet lang voordat de overbuurvrouw de straat oversteekt, met haar eigen glaasje. Een stiekem pakje sigaretten. “We zouden hier eigenlijk een scherm omheen moeten zetten,” zegt zij. Was ik vroeger degene die erg kon zeuren over de sociale types op dit nieuwbouweiland, die dag in dag uit bij elkaar op de stoep hangen, tegenwoordig ben ik de eerste die buiten zit. De witte picknicktafel kregen we precies een jaar geleden cadeau van mijn schoonmoeder. ...
24 juli, 2017 - /blog/1478/liefde.html
Hoe ik dagenlang schrijf over een ik-figuur die in een wormgat zit, en van het ene naar het andere tijdvak moet zien te komen en hoe ik al die dagen ’s middags en ‘s avonds de bloemkoolsoep eet die mijn moeder voor mij gemaakt heeft. De vrouw voor me bij de kassa van de Etos, - waar ik sta met een fles luizenlotion -, die een zwangerschapstest koopt en steeds opnieuw vraagt hoe ze de test precies moet gebruiken. Hoe de rij achter haar steeds langer wordt, maar de medewerkster geduldig ...
3 november, 2020 - /blog/3197/blootleggen-4-we-waren-allemaal-samen.html
– ‘Je hoeft je eigen poep nooit op te ruimen, tot je er opeens tot over je oren in zit.’ Afgelopen zomer leerden mijn vriend en ik bij een Franse dorpskroeg genaamd ‘Café de l’Univers’ Michèle kennen, een alleenstaande bejaardenverpleegster die aanhikte tegen haar pensioen, en die aldoor zei: ‘Vroeger waren we altijd samen’. Toen ik haar een keer vroeg wat ze daarmee bedoelde, zei ze: ‘Geen internet, geen mobieltjes, geen tv. We keken elkaar in ...