9 april, 2020 - /blog/3024/sarah-sluimers-quarantainelogboek-over-twintig-jaar-zijn-de-kinderen-van-de-quarantaine-groot.html
Mijn kind ligt op de bank. Hij zei net zelf dat hij moe was en pakte, voor wij hem naar boven konden sturen, een deken. We stopten hem in. Nu ligt hij met roze wangen te dromen. Wij zitten onder de luifel, luisteren Vera Lynn, drinken een glas wijn en praten wat. Aan onze voeten de emmer heksensoep die hij vandaag heeft gemaakt: water, handenvol afgescheurd gras en vlijtig gebroken takjes. HET GELUK UIT JE EIGEN JEUGD Vergeten worden op een feest, langs tafels stru...
15 juli, 2020 - /blog/3121/wijde-wereld.html
Ik zal nooit een kattenvrouwtje worden, dacht ik. Want wij hadden vroeger een hond. Eenmaal een hondenmens altijd een hondenmens. Nu wandel ik hier in de ochtend met mijn babykatertje aan een lange riem door mijn buurt in Amsterdam-Noord. De kitten komt al naar mij toegerend zodra ik de riem pak. Hij wacht op de mat totdat we samen de voordeur uitgaan. De wijde wereld in. Ik met het slaapzand nog in mijn ogen. Nu sta ik hier kalm te wachten tot mijn katertje onder een geparkeerde...
29 juli, 2020 - /blog/3129/ontmoeting.html
Ik ging de kinderen van M ontmoeten. We kennen elkaar al anderhalf jaar, maar zijn kinderen zag ik nooit. Hij de mijne ook niet. Dat hoefde ook niet. Geen interventies in onze gezinnen. Tot het een dingetje werd. We begonnen gespleten levens te leiden. Het werd een beetje raar om elkaars kinderen, waar we toch het meest van onze tijd mee doorbrachten, nooit in levende lijve gezien te hebben. En waarom niet? Ik was speciaal met mijn katertje naar zijn stad afgereisd. Ter afleidi...
3 september, 2020 - /blog/3151/snotneus.html
In de stromende regen stond ik op de stoep te wachten. Met mijn snotneus. Voor een hoekpand aan een winderig plein ergens in Amsterdam. Mijn regenjas lekte. Het water sijpelde al door m’n kleren. Ik bestudeerde de voordeur. Er zaten alleen twee elektriciteitsdraadjes op de plaats waar ooit een bel had gezeten. Ik stelde me een medewerker van de GGD voor die het ding er had afgerukt. Omdat er continu werd aangebeld. Omdat de werkdruk te groot was. Omdat ze zich op déze manier...
15 september, 2020 - /blog/3158/territoriumdrift.html
Zo’n dag waarin het katertje voor de derde keer in een week mijn dekbed onder heeft gepist en ik spijt heb dat ik hem heb aangeschaft. Mijn andere dekbed hangt nog over een deur te drogen. Vol klonten dons. Waarin mijn vijftienjarige begint te snotteren en we zeker vier volle dagen thuisquarantaine in het vooruitzicht hebben. Al durf ik er gif op in te nemen dat ze gewoon verkouden is. Zoals iedereen om ons heen uiteindelijk gewoon verkouden bleek te zijn. ‘Zullen we d...
30 december, 2020 - /blog/3232/integratie.html
Ze komt ineens mijn huis binnenvallen via de achterdeur. Smokey eyes, groenig haar, geruite pyjamabroek, geheimzinnig lachje. Ze bleek bij een vriendin te hebben gelogeerd, samen met twee andere vriendinnen, en ze waren er op tijd weer uitgebonjourd omdat de vader des huizes thuiskwam. ‘Ik wist niet dat je al zou komen nu,’ zeg ik lichtjes verontschuldigend. Ze gooit haar tas op de vloer, gaat op de vensterbank zitten, kijkt vorsend naar M en mij aan de keukentafe...
7 juli, 2020 - /blog/3114/het-einde-van-een-tijdperk-cor-de-jong-over-pop-en-literatuur.html
Hoe pakte je het schrijven van de blogs aan? Hoe kwam je op je onderwerpen? Tijdens mijn studie schreef ik al over popmuziek en literatuur. Ik studeerde af op songteksten en die hebben altijd mijn interesse gehouden. Ik vond het interessant om teksten te verzamelen waarin verwezen wordt naar literatuur. Dus ik had al een lijstje en dat heb ik in de loop der tijd steeds verder uitgebreid. Grasduinen op internet hielp me om meer voorbeelden te vinden en daarnaast kreeg ik soms ti...
8 maart, 2017 - /blog/1156/samuel-is-een-jongen-van-1-jaar-in-het-lijf-van-een-puber.html
Kinderpsychiater Karlijn Vermeulen van Karakter (kinder- en jeugdpsychiatrie) en het Radboudumc zit aan de lange zijde van de tafel, Samuel aan het hoofd. Hij kijkt onwaarschijnlijk chagrijnig, want hij houdt niet van dit soort tests. Calimero noemen wij hem altijd als hij zo kijkt, omdat zijn mondhoeken dan zo hangen. De psychiater zet haar kinderstem op en zegt: 'Dit is een lief konijntje.' Een wit konijn op batterijen loopt in de richting van Samuel ('hij komt jou een kusje geven'), sta...
12 juni, 2016 - /blog/619/negen-redenen-om-niet-voor-de-belgen-te-supporteren.html
1. Het is ons feestje. Je bent niet uitgenodigd, ehm sorry, ik bedoel natuurlijk: NIET GOED GENOEG. 2. De ware supporter wordt gevormd in tijden van tegenslag en treurnis. Wij kunnen het weten. Supporteren voor een ploeg die wint kan iedereen. Stand by your Oranje, nu meer dan ooit. 3. Wij hebben de Eerste Wereldoorlog overleefd zonder jullie hulp. Nu lukt het ook wel. 4. Geef toe: dit dwaze idee is slechts een flauw excuus om nog vaker op kansloze wijze Vlaams (amai!) te gaan lo...
23 november, 2017 - /blog/1757/vrij.html
’s Avonds donderde je in een droomloze slaap, steeds vlakker werd alles, als een geëgaliseerd perceel. Als iemand zei: “Moet je nou toch eens horen,” hoorde je alleen maar ruis. En toen gebeurde het, je wilde iets zinvols doen, je ging de schuur opruimen. Nadat je alle lege Zalando-dozen had geplet viel je oog op een rode Dirk-tas, die feller dan anders leek op te lichten tussen het oud papier en de lege flessen. Er lagen boeken in, je nam ze in je hand, elk omslag riep her...