Negen redenen om niet voor de Belgen te supporteren

1. Het is ons feestje. Je bent niet uitgenodigd, ehm sorry, ik bedoel natuurlijk: NIET GOED GENOEG.

2. De ware supporter wordt gevormd in tijden van tegenslag en treurnis. Wij kunnen het weten. Supporteren voor een ploeg die wint kan iedereen. Stand by your Oranje, nu meer dan ooit.

3. Wij hebben de Eerste Wereldoorlog overleefd zonder jullie hulp. Nu lukt het ook wel.

4. Geef toe: dit dwaze idee is slechts een flauw excuus om nog vaker op kansloze wijze Vlaams (amai!) te gaan lopen imiteren. Stop daarmee, sowieso, jullie kunnen het niet. Dat is niet erg – wel génant – en maakt slechts duidelijk dat wij twee verschillende landen zijn. Eigenlijk zou ik helemaal geen 9 redenen nodig moeten hebben om dit uit te leggen: we zijn verschillende landen, supporter gewoon voor je eigen land wanneer ze er weer toe doen. Hoe moeilijk is dat? Veel makkelijker dan Vlaams imiteren, alleszins.

5. Maar stel nu dat we toch even de mogelijkheid overwegen: realiseren jullie je wel dat voor België supporteren een uitgebreide theoretische kennis vergt én het vermogen tot praktische uitvoering van die typisch Belgische vorm van verkapte arrogantie die jullie zo graag vertederd ‘bescheidenheid’ noemen? Het is een state of mind die een mens in staat stelt om systematisch je beste speler (Hazard) te vervloeken, je middelmatigste speler (Ciman) in de basis te droppen terwijl je je beste verdediger (Lombaerts) naar huis stuurt for no good reason. Het is het vermogen om de tegenstander zand in de ogen te strooien én je eigen verwachtingen te minimaliseren terwijl je tegelijk onverminderd zeker weet dat je drie klassen beter bent zonder ook maar een moment te vervallen in Oud-Hollandsche stelligheid. Dit alles gehuld in het rookgordijn van mitsen, maren, als, dan, misschien en eventueel waarmee wij de valse hoop en vage beloftes decoreren die jullie je misschien nog herinneren van de keren dat jullie probeerden met Belgen zaken te doen. Kortom. Zelfs indien wij bereid zouden zijn om jullie steun te gedogen, dan nog zou er een intensief bijscholingstraject aan vooraf moeten gaan. Maar…

6. … wij zijn een failed state met een posttraumatische stressstoornis, zes regeringen, een zeventigtal ministeries, de hoogste concentratie slapende IS cellen én het belabberdste asfalt van Europa: wij hebben helemaal geen tijd om nieuwe supporters in te werken. Sorry.

7. En eerlijk is eerlijk: wij zijn bang dat jullie gaan blijven. We proberen al járen van Aad de Mos, Jan Mulder en Johan Boskamp af te komen.

8. Jullie doen dit helemaal niet voor ons maar voor jezelf, en het verzachten van de doffe ellende die de komende weken zullen brengen. Maar remember, zelfs toen wij in de periode 2002 – 2014 weer eens verdienstelijk gelijkspeelden tegen pakweg Oezbekistan na een own goal en een gemiste penalty en al zeker van uitschakeling waren nog voor de eerste kwalificatiewedstrijd gespeeld was, hebben wij nooit maar dan ook NOOIT een milliseconde overwogen om voor een ander land dan Belgié te supporteren. Dat noemen ze karakter.

9. Landverraders!

Ivo Victoria (1971) publiceerde eerder de veelgeprezen romans Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het mij spijt), Gelukkig zijn we machteloos en Dieven van vuur. In voorbreiding zijn een essaybundel en een verzameling korte verhalen. Najaar 2016 verschijnt zijn nieuwe roman Billie & Seb. Zijn bijdrage aan Hard Gras 108 (nu in de winkel) werd door De Standaard 'een superieure deadpan-voetbalkroniek' genoemd.