25 april, 2017 - /blog/1303/gevangenis.html
Het opvallendst waren de zeven gevangenisdeuren, compleet met luikjes op ooghoogte en grendels, ook daar gluurden we naar binnen. Mijn oudste zoon keek gefascineerd rond. ‘Cool,’ zei hij. ‘Escape from Alcatraz.’ ‘Mam, er woont nu een aardige vrouw in dat enge gebouwtje, ze heeft me geholpen.’ Mijn oudste zoon is bezig met zijn profielwerkstuk voor school, hij maakt een verrijdbare hut. De vrouw die mijn zoon in een middagje heeft leren glassnijden, wil...
22 augustus, 2016 - /blog/767/hay-voorpublicatie.html
Gina is al naar school, huishoudster Sulaika stiefelt zwijgend door de keuken. Buiten, bij een tempel-achtig huisje dat dienstdoet als haar atelier, is Sandra bezig een houten bank te bewerken met een hogedrukspuit. In bikini, met op de koptelefoon een luisterboek met het levensverhaal van Catharina de Grote. Barry geeft de honden te eten. Een delicaat proces, waar een weegschaal aan te pas komt en verschillende soorten voer. Vooral Wino vergt speciale aandacht. Zij is een beetje misvormd en ...
31 juli, 2017 - /blog/1485/tape.html
We lagen in een zachte, witte filmzaal en zagen statische beelden van dansende jongeren op een feest, in de jaren negentig. Tegen een witte achtergrond. “Moet je zien wat ze aan hebben,” zei de twaalfjarige. Ik had het over sociale codes en hoe we ons daaraan conformeren. “Ze zijn niet vrij,” zei ze. Ook keken we samen minutenlang naar een steeds intenser tongzoenend stelletje. Tot de twaalfjarige haar hoofd wegdraaide. “Hoe lang gaat dit nog door?” Ze giech...
30 oktober, 2019 - /blog/2831/alleen-zichtbaar-voor-wie-het-weet-zijn-anneleen-van-offel.html
Met onze camouflagekledij van sneldrogende broeken, rugzakken en mosgroene tent vallen we natuurlijk op in de Europese steden. We zien onszelf door andere ogen: twee rugzaktoeristen, Interrailers , lekker op vakantie. Maar tussen ons weven wij een verhaal, onzichtbaar onder onze vermomming. Wij trouwen door twee maanden de tijd te nemen voor elkaar. Soms wil ik aan iedereen die we tegenkomen vertellen over ons plan, wij zijn niet wie we lijken, wij zijn anders , maar in dat verlangen zijn we ...
23 december, 2016 - /blog/990/zwijgen-en-voelen-een-kerstverhaal.html
Alle kerstbomen op jouwboom.be hadden een naam en waren al versierd met ballen en slingers en lichtjes, het enige wat je nog hoefde te doen was de pakjes eronder leggen. Als je zelfs dat nog te veel moeite vond kon je kiezen voor een boom die ‘Het mooiste meisje van de klas’ heette: in plaats van ballen hingen er cadeautjes aan, middels haakjes in de vorm van blozende jongens. Ik wees de ‘Mission: Impossible’ aan, een boom die zichzelf vijf seconden na Kerstmis ...
24 november, 2017 - /blog/1761/mammoethart.html
Ineens zwaaide de deur open en marcheerde er een kerstman naar binnen. Er slofte een oude hond achter hem aan. ‘Hoi, ik ben Cor.’ Zijn stem klonk onverschrokken. De man stak zijn hand uit. ‘Kom jij hier wonen?’ ‘Ja,’ zei ik en schudde zijn knuist. Cor wees naar de halve muur. ‘Die moet zeker weg?’ De hond was de ruimte ingelopen en snuffelde rond. Ik knikte en Cor liep naar de muur. Hij draaide zijn schouder in, en voor ik goed en wel besefte wat er gebeurde,...
8 augustus, 2019 - /blog/2748/jonah-falke-loopt-stage-4-op-pad-met-een-herder-en-driehonderd-schapen.html
Dit artikel verscheen eerder in De Gelderlander , foto: Peter van Tuijl Een schaapherder lijkt me iemand die teleurgesteld is door mensen en troost vindt bij dieren. Maar Bram Sprey is een lange vriendelijke man met een grote glimlach. Hij is parttime herder en werkt daarnaast in de zorg. Op het erf van de houten stal in Warnsveld liggen her en der vlokken wol, maar veel schapen zijn er niet. ,,Zijn dit alle dieren?’’ ,,Nee, dit zijn de zieke of te jonge. De kudd...
3 april, 2021 - /blog/3269/inspiratie.html
Om me heen hoor ik dat het leven saai is, dat er niets meer is om over te praten, omdat niemand nog iets nieuws heeft meegemaakt, omdat we nergens heen mogen en alle dagen zich intussen aaneenrijgen alsof we ons in de film Groundhog Day bevinden. Maar als er buiten niet zoveel te beleven valt, raad ik je aan eens binnenin jezelf te kijken. Daar is dus altijd iets nieuws te vinden. Zo had ik bijvoorbeeld nog nooit aan de lepels in mijn leven gedacht. In het nieuwe boek ‘Iedereen moet...
13 april, 2018 - /blog/2032/blauwe-maan.html
Die avond ben ik op pad gegaan met een fietslampje in het aardedonker. Ik weet wel ongeveer waar de voormalige stratenmakerskeet moet staan, maar in het donker is het Biotoopterrein behoorlijk ondoorzichtig. Mijn kaplaarzen zuigen vast bij elke stap in de modder. Volgens de beschrijvingen vind ik uiteindelijk het houtsnipperpaadje. Mijn ogen wennen aan het donker, het is volle maan. Brandende olielampen en tuinfakkels langs het pad wijzen de weg. Ik ruik houtvuur, en ja, tussen de begroeiing on...
23 september, 2020 - /blog/3168/ongetemd.html
Mijn katertje is vijf maanden oud en wil de wijde wereld in, hij trekt, hij trekt, maar hij zit aan een riem, bedoeld voor een Chihuahua. Ik heb hem vastgemaakt aan de houten schutting van mijn tuin. Mijn hele schutting schudt er vaak van. Soms denk ik dat, als het nog even zo doorgaat, de kater op een dag met omheining en al verdwenen zal zijn. Dat zou nog niet eens zo gek zijn. Heb ik ook meteen een vrijer uitzicht. Ik kan me hierbinnen een beetje opgesloten voelen. Hij v...