24 april, 2017 - /blog/1301/voorpublicatie-hool-philipp-winkler.html
Ik maak mijn nieuwe bitje warm in mijn hand. Draai het rond tussen mijn vingers en druk het een beetje in elkaar. Dat doe ik voor elk gevecht. De gel blijft stevig, geeft maar weinig mee. Dit ding is top. Iets beters is er niet. Speciaal voor mij gemaakt door een tandtechnicus. Geen massaproduct, zo’n flutding dat je na twee weken meteen weer in de vuilnisbak moet mikken omdat de randen in je tandvlees snijden. Of omdat je door de klotepasvorm en de chemische lucht de hele tijd moet kokhal...
8 juni, 2018 - /blog/2120/berichten-uit-de-biotoop-zweven.html
De therapeute staat aan het voeteneind, haar handen liggen op mijn enkels. Haar ogen zijn gesloten en ze ademt af en toe diep uit. Dit is geen traditionele massage, heb ik wel door. Het raam is open, ik hoor vogels. Een vlieg botst af en toe binnen tegen het glas. Ik denk aan de Eftelingplaten die ik vroeger had, met de sprookjes waar ik zo graag naar luisterde. Wanneer het verhaal zich afspeelde in het bos hoorde je de vogels net zo uitbundig fluiten als nu. Ook ik heb nu mijn ogen dichtgeda...
15 mei, 2016 - /blog/555/schoonheid-is-een-vloek-voorpublicatie.html
Een herdersjongen schrok wakker uit zijn middagdutje onder een frangipaniboom, plaste in zijn broek van angst en schreeuwde, en zijn vier schapen renden in alle windrichtingen weg tussen de grafstenen en de houten grafplanken, alsof een tijger in hun midden was losgelaten. Het begon allemaal met wat gestommel in het oude graf met een naamloze grafplank te midden van het kniehoge gras, dat de mensen kenden als het graf van Dewi Ayu. Ze was op tweeënvijftigjarige leeftijd gestorven en kwam – n...
4 oktober, 2016 - /blog/849/eiland-van-jou-voorpublicatie.html
Op de T-shirts staat: BE ONE – DE TOEKOMST VAN DE TELEFONIE. Op hun hoeden ook. Daklozen die allemaal gekleed gaan in cadeautjes van een bedrijf dat hier blijkbaar heel wat kwijt kon. Be One. Ze zijn al één met de straat, de gebouwen, het vuil. Deftige mannetjes… vandaag dus met strohoed, die droevige figuren aan wie de maatschappij maling heeft. Met mij gaat het nog goed. Ik kan mezelf nog wijsmaken dat ik een uitstapje maak. Ik glijd tussen de mensen door, ze trekken langs als in e...
15 februari, 2017 - /blog/1102/groezelig-blauw.html
‘En?’ vroeg ik voorzichtig. Mijn benen begonnen zwaar te worden. ‘Zijn ze blauw?’ ‘Kun je ze misschien nog iets meer spreiden?’ ‘Misschien moet je de lamp iets dichterbij houden?’ Roddy hield de lamp iets dichterbij. Ik spreidde mijn benen nog iets meer. ‘Veel verder kan niet. Ik ben geen turnster.’ Roddy vond het niet grappig. Hij lachte in elk geval niet. Hij bleef maar ernstig kijken, de diepte in. Ik lag in een spagaat boven op het rood-wit geblokte dekbe...
21 september, 2017 - /blog/1576/suriname-de-geboorte-van-een-dierenarts-uit-onze-dieren-schrijvers-over-hun-kat-hond-konijn-of-hagedis.html
Ik groeide op in Paramaribo. Suriname was nog niet onafhankelijk van Nederland. Destijds was mij ik nauwelijks bewust van de tegenstellingen tussen arm en rijk, en wist ik zelfs nog minder van het kolonialisme en de politieke beweging die een hevige strijd voerde om los te komen van Nederland. Voor mij was het leven simpel. Ik zorgde ervoor dat de leraren op school geen reden hadden om mij met een van hun latten te bewerken, ving visjes in de slootjes rond het huis en speelde met vriendjes o...
14 november, 2016 - /blog/908/oekraine-brexit-trump-de-elite-leert-het-ook-nooit.html
Het werd woensdag 9 november 2016 en opeens was Donald Trump het nieuwe, smakeloze boegbeeld van de westerse samenleving. De schok die we in de (sociale) media zagen was zo gigantisch, dat je je afvroeg waar die zestig miljoen Trump-stemmers in ’s hemelsnaam vandaan waren gekomen — een treurig bewijs van het afnemende bestaansrecht van de commerciële spreekbuizen en de normalisering van ons digitale bubbelbestaan. Ook ik was verbaasd: hoe hadden zo velen hun steun kunnen uitspreken voor ie...
20 juli, 2018 - /blog/2179/berichten-uit-de-biotoop-slakkendag.html
* ‘Vroeger toen ik klein was, liepen we altijd eerst door de duinen op zoek naar konijnenbotten en -schedels voor mij, daarna gingen we naar het strand om schelpen te zoeken voor mijn vader. We hadden een heggenschaar bij ons om de koppen van dode vogels af te knippen. Ik verzamelde schedels. Ik verzamel ze nog.’ Nynke is studente archeologie. Ze specialiseert zich in botresten. Vandaag is ze net als ik als geïnteresseerde mee met de Slakkendag die haar vader organiseert....
26 april, 2016 - /blog/531/de-man-in-het-hoge-kasteel-voorpublicatie.html
Moest ze niet iets ophalen bij de supermarkt? Ze liep er naar binnen. Haar eerste judoles had ze vandaag pas om twaalf uur; vandaag had ze de ochtend vrij. Ze zette haar boodschappen neer, ging op een kruk aan de servicebalie zitten en bekeek de tijdschriften die er lagen. In het nieuwe nummer van Life stond een groot artikel met de titel: ‘TELEVISIE IN EUROPA: ZO ZIET DE TOEKOMST ERUIT’. Ze sloeg het open en zag een foto van een Duits gezin dat thuis tv zat te kijken. Nu al werd vanuit B...
17 juli, 2017 - /blog/1465/het-duel.html
HET DUEL (II) 'Intussen maakt iedereen zich op voor de partij. De spelers, de scheidsrechter, de toeschouwers op de tegen het duin gebouwde tribune van baan één. De dalende zon zelf kijkt toe. De lange schaduwen op de baan, de resten licht op ‘deucecourt’, links achterin voor de tegenstander, heel het licht voorspelt drama. Eerder die middag heeft een tamme zon de banen beschenen, waarop tamme partijen werden afgewikkeld tussen de buien door – het is ...