5 januari, 2018 - /blog/1838/voorpublicatie-mijn-vader-is-een-vliegtuig-antoinette-beumer.html
Behalve de uitvaartman is ook Peter midden in zijn handeling gestopt met bewegen. Vanuit de serre, omringd door verhuisdo- zen, kijkt hij op, zijn handen onzichtbaar in een van de dozen. Dat ik Willemien zelf naar haar laatste rustplaats wil rijden, is zo vanzelfsprekend dat ik de verbaasde blikken niet begrijp. Als ze denken dat ik haar door een vreemde laat vervoeren hebben ze het mis. ‘Ik weet niet of dit verzekeringstechnisch wel kan,’ zegt de man voorzichtig. ‘Kan nie...
24 april, 2017 - /blog/1301/voorpublicatie-hool-philipp-winkler.html
Ik maak mijn nieuwe bitje warm in mijn hand. Draai het rond tussen mijn vingers en druk het een beetje in elkaar. Dat doe ik voor elk gevecht. De gel blijft stevig, geeft maar weinig mee. Dit ding is top. Iets beters is er niet. Speciaal voor mij gemaakt door een tandtechnicus. Geen massaproduct, zo’n flutding dat je na twee weken meteen weer in de vuilnisbak moet mikken omdat de randen in je tandvlees snijden. Of omdat je door de klotepasvorm en de chemische lucht de hele tijd moet kokhal...
16 juni, 2017 - /blog/1401/de-haard-en-de-salamander-voorpublicatie-fahrenheit-451-van-ray-bradbury.html
Het was een bijzonder genoegen om dingen opgegeten te zien worden, om ze verkoold te zien, en veranderd. Met de koperen spuitkop in zijn handen, de reusachtige python die zijn giftige kerosine op de wereld spuwde, dreunde het bloed in zijn hoofd, en zijn handen waren de handen van een buitengewoon dirigent die alle symfonieen van het oplaaien en branden speelde om de fl arden en houtskolen ruines van de geschiedenis neer te halen. Met zijn symbolische helm, 451 genummerd, op zijn onverstoorbare...
25 maart, 2016 - /blog/461/de-notulist-marieke-polderdijk.html
Ze lag op haar rug met het hoofdeinde van haar bed lichtjes omhoog versteld, haar hoofd een beetje schuin naar links gedraaid. De slierten draden kronkelden van de apparaten naar haar toe, staken in haar handen en neus, of verdwenen onder de lakens. In haar hals zat een gat waaruit het uiteinde van een ronde buis stak. Haar borst bewoog op en neer op het ritme van een ratelend gezuig. ‘Dag lieverd’, zei mama, die de kamer in stapte en zich over het bed boog. Ik deed een paar stappen naar vo...
13 juni, 2018 - /blog/2126/de-selectie-willemijn-bussink.html
Jef Maas staat in de deuropening als we aan komen lopen, Jef heeft het een pak toiletpapier onder zijn arm geklemd, ik draag een rugzak. Met een sigaret tussen zijn lippen staat Maas in het felle zonlicht. Hij wuift. Als ik het huis bereik zie ik de donkere poriën in zijn gezicht, de aderen die aan het oppervlak van de paarse huid rond zijn neusvleugels liggen. Jef en ik geven hem beiden een kus op zijn wang. ‘Hoi Pap.’ zeggen we. Maas drukt de sigaret uit tegen de deurpost en wrijf...
4 oktober, 2016 - /blog/849/eiland-van-jou-voorpublicatie.html
Op de T-shirts staat: BE ONE – DE TOEKOMST VAN DE TELEFONIE. Op hun hoeden ook. Daklozen die allemaal gekleed gaan in cadeautjes van een bedrijf dat hier blijkbaar heel wat kwijt kon. Be One. Ze zijn al één met de straat, de gebouwen, het vuil. Deftige mannetjes… vandaag dus met strohoed, die droevige figuren aan wie de maatschappij maling heeft. Met mij gaat het nog goed. Ik kan mezelf nog wijsmaken dat ik een uitstapje maak. Ik glijd tussen de mensen door, ze trekken langs als in e...
5 mei, 2016 - /blog/545/i-love-dick-voorpublicatie.html
Dick is een Engelse cultuurcriticus die zich recentelijk vanuit Melbourne opnieuw in Los Angeles heeft gevestigd. Chris en Sylvère hebben Sylvères sabbatical doorgebracht in een huisje in Crestline, een klein plaatsje in de San Bernardino Mountains op zo’n negentig minuten van Los Angeles. Omdat Sylvère in januari weer moet beginnen met lesgeven, zullen ze algauw naar New York terugkeren. Tijdens het eten hebben de mannen het over recente trends in de postmoderne kritische theorie en Chris...
15 februari, 2017 - /blog/1102/groezelig-blauw.html
‘En?’ vroeg ik voorzichtig. Mijn benen begonnen zwaar te worden. ‘Zijn ze blauw?’ ‘Kun je ze misschien nog iets meer spreiden?’ ‘Misschien moet je de lamp iets dichterbij houden?’ Roddy hield de lamp iets dichterbij. Ik spreidde mijn benen nog iets meer. ‘Veel verder kan niet. Ik ben geen turnster.’ Roddy vond het niet grappig. Hij lachte in elk geval niet. Hij bleef maar ernstig kijken, de diepte in. Ik lag in een spagaat boven op het rood-wit geblokte dekbe...
14 november, 2016 - /blog/908/oekraine-brexit-trump-de-elite-leert-het-ook-nooit.html
Het werd woensdag 9 november 2016 en opeens was Donald Trump het nieuwe, smakeloze boegbeeld van de westerse samenleving. De schok die we in de (sociale) media zagen was zo gigantisch, dat je je afvroeg waar die zestig miljoen Trump-stemmers in ’s hemelsnaam vandaan waren gekomen — een treurig bewijs van het afnemende bestaansrecht van de commerciële spreekbuizen en de normalisering van ons digitale bubbelbestaan. Ook ik was verbaasd: hoe hadden zo velen hun steun kunnen uitspreken voor ie...
14 april, 2017 - /blog/1271/fragment-uit-50-van-saskia-noort.html
Jong Vroeger wilde ik altijd ouder zijn. Ik kon niet wachten de wereld van de volwassenen te betreden, een baan te hebben, een kind, een huwelijk, en serieus genomen te worden. In die haast vergat ik jong te zijn en te genieten van het voorrecht dat ik zomaar van Moeder Natuur had gekregen: de jeugd. Een gladde huid, putloze billen, striae-vrije buik en het vermogen een nacht lang te dansen zonder totale ineenstorting de volgende dag. Met gemak ov...