4 februari, 2019 - /blog/2455/ze-was-piepjong-buitenaards-mooi-en-zei-dat-oude-mensen-heus-wel-konden-leren-autorijden.html
Sturen - meer hoefde ik in de echte wereld niet te doen. Het meisje naast me deed de rest. Ze was piepjong. Ze was buitenaards mooi. Ze kwam uit een heel andere wereld dan ik. Ik wilde daar ook bij horen. Het meisje bekeek hoeveel lessen ik nodig zou hebben voordat het zover was. We reden in slow-motion. Op de fiets zouden we allang omgevallen zijn. Ik merkte steeds dat ik harder wilde, veel harder. Maar daar ging ik niet over. “Je ramt de stoeprand bijna.” Ze trok licht...
23 mei, 2019 - /blog/2638/de-wereld-van-gisteren.html
Ergens leek het me metaforisch of ironisch dat je op de dag van de Europese verkiezingen een lofprijzing over hét boek over Europa niet kon vinden. Zweig schreef het boek tijdens de oorlog, zag de wereld in elkaar donderen, vluchtte en streefde naar een grenzeloos continent zonder populisme. De Europese idealen die hij beschrijft lijken nu soms op de tocht te staan en eveneens onvindbaar. Het individualisme lijkt hoogtij te vieren, terwijl de eerste zin van De wereld van gisteren l...
25 mei, 2020 - /blog/3076/voorpublicatie-uit-najib-de-biografie-door-marcel-langedijk.html
* Redouan Amhali stuurt de zwarte Porsche Panamera van zijn grote broer Najib soeverein de A2 naar Rotterdam op. Hij houdt van rijden, de jongste van de vier Amhali-broers. In deze wagen, maar ook in zijn eigen auto, een Peugeootje. Rijden is voor veel mensen de ultieme vrijheid, helemaal voor iemand die jarenlang in de bak heeft gezeten. Het is iets voor drieën ’s middags. De eerste files kondigen zich al aan op de boordcomputer van de luxewagen, die vaagjes naar nicotine...
5 december, 2016 - /blog/953/hallo-wereld.html
Als de scherpte eraf is, maakt het overduidelijke plaats voor het mogelijke. De kerstverlichting gespannen boven winkelstraten opeens gigantische springtouwen, het grauwe trottoir het strand van een vulkaaneiland, de scherpe lijnen in zijn moeders gezicht zacht en aaibaar. ‘Hallo wereld!’ riep hij vroeger als hij hier stond, ‘Hallo auto’s, hallo mensen!’ Dan beeldde hij zich in dat in iedere auto die onder hem door schoot iemand zat die hallo terugriep. Tientallen, honderden keren gro...
3 mei, 2016 - /blog/540/moedervlekken-dagboek-1.html
Zodra de auteur ophoudt met schrijven of met research voor het schrijven en zichtbaar meedraait met die fabriek beseft hij weer dat hij een fabrieksarbeider is. Misschien minder dan dat, hij is de schroef die wordt aangedraaid, al kan hij zich soms nog wel verzetten tegen dat aandraaien. Ruwweg zijn er drie mogelijkheden inzake interviews ten behoeve van de promotie van een boek. De journalist heeft het niet gelezen, maar hij probeert dat te verhullen door over actuele kwesties te spreken w...
11 juni, 2018 - /blog/2122/ex-stond-op-de-stoep-in-zijn-ogen-uitputting.html
Meteen daarna was er weer dat moment, dik anderhalf jaar geleden, dat ik hem voorgoed van huis had zien vertrekken. Hoe hij van mij wegvluchtte. De donkerte in. Met alleen een kleine rugzak. Ex sjouwde de eerste tassen terug naar binnen. Ik ging maar snel boodschappen doen. Het terugverhuizen gebeurde die week verspreid over vier warme dagen. Hij moest nog best vaak heen en weer rijden. Had toch meer verzameld dan gedacht. ‘The adventure begins’ Elke dag stapeld...
22 januari, 2019 - /blog/2426/ik-heb-geleefd-9-zieke-onno-pel-38-is-aan-zijn-derde-bucketlist-toe.html
Onno Pel (38) is aan zijn derde bucketlist toe. Zijn eerste maakte hij vier jaar geleden, toen hij net had gehoord dat hij lijdt aan een dodelijke longziekte. Bovenaan de lijst stond een rondreis door het westen van de VS, in een Ford Mustang, langs de kust naar de waanzinnige nationale parken. Die reis maakte hij met zijn vrouw in 2015. En jazeker, hij huurde een Mustang. 'Uiteindelijk heb ik hem zelfs gekocht.' Op zijn to-dolijst stond ook ‘wereldrestaurants bezoeken’. De horec...
14 mei, 2018 - /blog/2082/ik-ga-weg-uit-mijn-huis-net-nu-ik-er-echt-veel-van-houd.html
Zo zit ik hier in de zon met een laptop op schoot, en mijn blote voeten tegen het muurtje dat ex gestapeld heeft toen we hier net kwamen wonen. Het allereerste wat-ie na de verhuizing begon te doen, was deze muur maken van de tegels die er lagen. Maniakaal bijna. Nu, acht jaar later, is het een mooi oud muurtje geworden. Schots en scheef. Met een klimplant ertegen. Hier en daar een opening tussen de stenen; waarin schelpen liggen en allerlei andere dingetjes die we in de loop der jare...
24 februari, 2021 - /blog/3253/de-onvermijdelijkheid-van-de-dood.html
Met een handdoek om zat ik aan tafel. Ik had mijn dochter tien euro betaald om mijn haar te kleuren met uitgroeiverf van de Etos. Het moest namelijk goed gebeuren. Zoals een echte kapster het zou doen. Na een tijdje vroeg ze: ‘Heb je maar één doosje van deze verf?’ ‘Het was twee voor de prijs van één. Hoezo?’ Ze maakte een foto van de achterkant van mijn hoofd en liet me zwijgend het plaatje zien. Ik hapte naar adem. ‘Ik ben dus bijna dood,’ ...
4 november, 2020 - /blog/3198/optimisme.html
Gisteren wachtte ik in de stad op mijn altijd optimistische vriendin. We hadden afgesproken om bij te kletsen met een coffee to go. Ik had een behoorlijk zwaar gemoed omtrent de liefde. Het hing me eigenlijk nogal de keel uit. De grootste nieuwigheid was er intussen wel af. We konden dan wel over alles praten, maar het was alsof we ook echt álles moesten bevechten. Dat mocht dan heel gezond zijn, volgens de boekjes. En normaal. Een relatie was ook hard werken. Maar léuk was h...