14 januari, 2019 - /blog/2415/dat-we-al-lang-een-serieus-leven-hebben-ergens-en-er-niet-nog-aan-moeten-beginnen-ooit-misschien.html
Zijn familie heeft de hele dag bij hem geschilderd, ik kom zijn huis bekijken en zal daar ook eventjes zijn vader en moeder treffen. In een heel ongedwongen situatie. M. hangt in zijn stoeltje, wijdbeens, in zijn knalroze hoodie. Keurig rechtop zit ik naast hem - met mijn benen over elkaar, dan weer naast elkaar, over elkaar - en probeer af en toe zijn blik te peilen. Hij gaat steeds verder achterover hangen en stopt een hand chips in zijn mond. Een jaar of zestien schat ik ons...
4 maart, 2019 - /blog/2504/binnen-een-kwartier-heeft-mijn-dochter-vierennegentig-likes.html
“Ken je die mensen allemaal?” Ze knikt. Ik bekijk de kennissen van mijn dochter die ons uitje naar zee leuk vinden. Ik bedoel; kennissen die de foto van mijn dertienjarige uitkijkend over zee leuk vinden. Mijn blik blijft hangen bij een lachende middelbare man. “Wie is dat?” “Dat is gewoon iemand.” Ze zucht. “Nee, mama, dat is niét diegene op de foto, duh.” De dertienjarige kijkt naar me met geloken ogen. Ik bedenk dat het voor de tiener van nu natuurlijk en...
27 september, 2017 - /blog/1591/ik-speel-de-baf.html
Behalve het initiatief vind ik ook de naam van de organisatie nogal sympathiek: Lonely Lochem. In de regio valt verder nog te denken aan initiatieven als Companionless Klarenbeek, Rejected Ruurlo of Deserted Doetinchem. Ook in Landsmeer, waar ik woon, zijn veel inwoners eenzaam. Ik heb dat niet gemeten, maar weet het zeker. Ikzelf ben bijvoorbeeld regelmatig eenzaam, alleen communiceer ik daar niet over via social media. Een avondje kansloos Netflixen hou ik liever voor mijzelf en ik ben n...
5 mei, 2017 - /blog/1323/kunstgeschiedenis-marte-hoogenboom.html
* Over de reling van de boot leunen twee jongens, hun smartphones hangen gevaarlijk losjes in hun hand boven de golven. Ik hou ze in de gaten in de hoek van mijn oog terwijl ik doe alsof ik iets probeer te lezen op mijn eigen telefoon. Een van de jongens moppert: zijn Magikarp is net ontsnapt. De jacht wordt opgegeven. Terwijl de jongens naar binnen verdwijnen, richt ik me op de mail die op mijn telefoon openstaat. Hij is een paar dagen geleden om halfdrie ’s nachts in mijn inbox versc...
13 september, 2016 - /blog/799/mijn-eerste-drie-dagen-in-amsterdam.html
Ik heb de Volkskrant gekocht en gelezen dat er ook gif is gevonden bij DuPont in Kerkrade. In de productie van tapijtgarens werd er gewerkt met een ‘onbekende groene stof’. (Citaat): “Daar kregen werknemers flinke uitslag van, een soort zweren: hun hele armen en benen zaten onder de rode pukkels. Het jeukte ontzettend. Toen een collega dit spul een keer mee naar huis nam om het ergens te laten analyseren, heeft hij ongelooflijk op zijn donder gekregen. Dat werd niet getolereerd door de ...
1 augustus, 2019 - /blog/2740/jonah-falke-loopt-stage-3-kunstmatige-intelligentie-achter-het-stuur.html
Dit artikel verscheen eerder in De Gelderlander , foto: Peter van Tuijl Autorijleraar Wim Steintjes vroeg om mee te kijken bij een praktijkles. Uit angst om mensen aan te rijden heb ik nooit rijles genomen. Wat autorijden betreft vertrouw ik anderen meer dan mezelf. De zelfrijdende auto zal deze angst wegvagen. Maar vooralsnog zijn mensen als Wim nog niet overbodig. Wim draagt een bloemenblouse en een zonnebril. Hij doet me denken aan een uitbater van een strandtent, maar...
21 september, 2018 - /blog/2259/nooit-stoppen-met-stappen-1.html
Vaak kies ik voor hetzelfde parcours, ook al betekent dit een anderhalf uur vroeger vertrekken om toch te laat te komen op mijn bestemming. Hierbij mijn excuses aan iedereen die een bericht ontving met de boodschap ‘nog zeker een kwartier’. De reden voor mijn nutteloze omweg is vrijwel dezelfde als het argument dat de Australische auteur Helen Garner gaf in de rubriek 'Walking the City' van The Guardian toen ze zei dat niemand haar dagelijkse route als mooi of betekenisvol zou omschrijv...
15 februari, 2017 - /blog/1100/het-moeilijkst-is-de-botheid-van-professionals.html
We hebben altijd gedacht: Samuel is ons overkomen, met al zijn handicaps. Laten we aardig zijn voor elkaar. Voor hem. En het ging allemaal geleidelijk bovendien. Allengs werd meer duidelijk over zijn mogelijkheden en vooral over de onmogelijkheden. We groeiden met zijn beperkingen mee. Bernique heeft wel intens gehuild toen Samuel vanuit het niets, kort na elkaar, drie epileptische aanvallen kreeg toen ik bij het WK voetbal in Brazilië was. Ze dacht even dat hij ons zou ontglippen, terwij...
12 november, 2018 - /blog/2337/ik-woon-in-een-haarlemmerdijkie-met-lekkend-aanrecht-en-muren-vol-piepschuim.html
Ik heb een foto van een bamboeplank die er nog staat naar mijn broer geappt. Hij schrijft: ‘Je kunt hiervoor het beste een decoupeerzaag gebruiken.’ Er liggen sinds gisteren drie stuks gordijnrails middenin mijn woonkamer, een inbouwtreksysteemschakelaar. Hollewandpluggen. De nieuwe kleine stofzuiger die ik heb gekocht, heeft nauwelijks zuigkracht. En nadat-ie door mijn broer met zijn puinzuiger is uitgezogen nog steeds niet. Het matras dat ik aanschafte is defi...
3 juni, 2019 - /blog/2656/hugo-borst-en-henk-spaan-mansplainen-het-vrouwenvoetbal.html
Deze stukken zijn eerder verschenen in Volkskrant Magazine . 1 Foute grappen Henk: Hugo, ik word nu al, bij voorbaat, doodmoe van de mensen die me tijdens het WK gaan vragen wat ik zo leuk vind aan vrouwenvoetbal. Dat ze dan voordat je kunt antwoorden zelf concluderen dat het tempo lager ligt, dat de handelingssnelheid het niet haalt bij die van de mannen, dat kortom het niveau zo veel minder is dat ze er niet naar kunnen kijken. Dit is de typerende kortzichtigheid van...