1 mei, 2017 - /blog/1315/stilletjes.html
De elfjarige maakt een schilderij in pasteltinten, waarop alleen een vaas te zien is, met één geknakte witte bloem erin, een kaartje aan de stengel met in sierletters ‘papa’ erop. Eraan vast een schaduwvaas. Zonder bloem erin. “Moet hier nog iets bij, mam?” Ik herinner me mijn schoonzus die ooit zei dat ik vroeger altijd in de schaduw van haar broer stond. Wel: daar ben ik nu dus uit verdwenen. “Het is precies goed zo,” zeg ik. De zesjarige houdt ha...
2 mei, 2017 - /blog/1318/voorwoord-zama-van-antionio-di-benedetto-door-maarten-asscher.html
Voorwoord Het leven als obstakel voor zelfbevrijding Over Antonio di Benedetto hoorde ik voor het eerst in een prieeltje in de tuin van het Museo Nacional de Arte Decorativo in Buenos Aires. Achteraf beschouwd was de buitenissige setting van dat gesprek volkomen in lijn met de wereld van don Diego de Zama, de hoofdpersoon van Di Benedetto’s belangrijkste roman, verschenen in 1956. In 2016 verscheen Zama eindelijk in het Engels, in een vertaling van Esther Allen, uitgegeve...
3 mei, 2017 - /blog/1320/de-magere-moraliteit-van-keizer-en-co.html
De soap rond Henry Keizer volg ik deze week vanaf een Siciliaanse berg. De zon schijnt hier iedere dag, de pasta is goddelijk en het vertrouwen in overheidsgezag nihil; helaas tref ik alleen in dat laatste een overeenkomst met Nederland. Het cynisme over een eerlijke, doortastende behandeling van ‘Keizergate’ laat zien dat dit soort integriteitskwesties en de troebele procedure eromheen een patroon beginnen te vormen. De Keizer-affaire ontbloot namelijk twee ontwikkelingen die al la...
3 mei, 2017 - /blog/1321/trap.html
Ik bedankte haar maar zei: ‘Misschien moet je de dakloze bij de ingang een pastille aanbieden, die man staat de hele dag op de tocht, hij ziet eruit alsof hij op z’n minst keelpijn heeft.’ ‘Goeie.’ De man wilde wel en graaide een vuist vol snoepjes. Ze verdwenen in zijn jaszak. Een andere vriend wilde daklozen liever geen geld maar iets te eten geven. Hij had eens gevraagd aan een vrouw: 'Kan ik iets voor u meenemen uit de winkel?' 'Een flesje cola,' had ze geantwoord...
3 mei, 2017 - /blog/1322/is-ons-huwelijk-beter-geworden-door-samuel-we-denken-van-wel.html
Al die blije gezichten in de feestzaal waren een oase van geluk, met gelach als achtergrondmuziek. Mijn moeder van tachtig leek wel een jonge meid, mijn zus en haar drie prachtige dochters voerden de dansende meute aan, jongens van de voetbalclub leverden hun streken en Limburg was groots opgekomen, met oude bekenden, uit de tijd van de lagere school zelfs. De jongste zoon liep voorop in een polonaise, de oudste droeg zijn Argentijnse hoed met alle flair die in hem zit. Maar toen was Samue...
8 mei, 2017 - /blog/1329/balans.html
Inmiddels verwacht ik niet meer dat hij ’s nachts nog naast me komt liggen. Die lege plek is bij mij gaan horen. En als ik mijn dochters naar bed heb gebracht, weet ik dat er - als ik beneden kom - niemand op de pastoor stoel in de huiskamer zit. Niemand met een rechte rug, een boek op zijn schoot, een leesbril op zijn neus en grijze, kapotte sloffen aan zijn voeten. Ook niemand die steeds zachtjes ‘ik wil jou niet, ik wil jou niet, ik wil jou niet’ fluistert. Op de plaa...
10 mei, 2017 - /blog/1332/communiceren-met-samuel-dagindeling-in-pictogrammen.html
Communiceren met Samuel is lastig. Hij praat niet. Gebarentaal? Zijn we weleens mee begonnen toen hij heel jong was, maar we wisten niet hoe ver zijn potentiële praatjes reikten en we misten geduld. Zijn allesomvattende gebaar is 'klaar', met twee armen breeduit zwaaiend. Nogal dwingend. Verder: als hij met zijn wijsvinger op de handpalm tikt, weet Bernique dat ze wordt geacht mee te zingen. Alleen zij. Mij zegt het niets. Zowel bij de dagbesteding als thuis hangt sinds een paar j...
10 mei, 2017 - /blog/1333/fonckelende-intro-tim-foncke-van-bella-door-joost-vandecasteele.html
Met de deur en een groot stuk van de gevel Inleiding bij de presentatie van Bella , 9 mei @ The Joker in Antwerpen In tekst: Joost Vandecasteele, wie kent hem niet? Mijn buurvrouw Rita. ‘Buurvrouw Rita,’ vroeg ik haar laatst, ‘wie is of wat weet je over Joost Vandecasteele?’ Haar gezicht sprak boekdelen want door een fout in haar hersens denkt zij dat ze het oeuvre van Kristien Hemmerechts is, zodat ik van de paden die daar lagen wijselijk het hazenpad koos. I...
11 mei, 2017 - /blog/1337/meditatie.html
Schuin tegenover ons in de trein zat een man een blik bier te drinken. Hij dronk snel, althans, hij maakte veel hijsbewegingen met zijn arm richting zijn mond. Een conducteur vroeg om kaartjes, de man liet zijn OV-chipkaart zien en begon trots te vertellen in het Engels. Hij had onlangs een inburgeringscursus gevolgd en behaald. Met weinig interesse hoorde de conducteur zijn verhaal aan. De conducteur kon niet vluchten, alle kaartjes waren gecontroleerd en we bevonden ons aan het begi...
11 mei, 2017 - /blog/1338/tokyo-expatwife-1-de-pornospeeltuin.html
Schuin tegenover het Yoyogi Uehara treinstation bevindt zich een kleine speeltuin. Deze bestaat uit vier schommels naast elkaar en twee bankjes langs het hek ertegenover. Het speeltuintje wordt aan drie zijden door gebouwen omgeven. Ik kom er dagelijks langs. Mijn kinderen houden van schommelen en dat is in deze speeltuin niet anders. De schommels hebben roestige maar sierlijke stalen kettingen, waarvan een afzonderlijke schakel een centimeter of dertig lang is. Hele lange schakels. Zel...