1 maart, 2018 - /blog/1953/geslachtsmoe.html
Ze huilde op mijn schouder. Ik zei: ‘Het heeft zelfs zin om een rookworstverkoper bij de Hema te zijn.’ ‘Probeer jij maar grappig te zijn, maar soms zou ik willen dat ik gelovig was. Ik ben zwart, niet zo’n blij vogeltje als je denkt dat ik ben.’ ‘Als je er om lacht wordt het leven draaglijk.’ Maar natuurlijk had ik geen flauw idee of dat een verstandige manier is om ermee om te gaan - gelach. Onbeholpen zou je het ook kunnen noemen. Uiteraard kwam ik...
28 september, 2017 - /blog/1596/dierenarts-polanen-2-moeilijke-gevallen.html
* De dame belde mij nadat ze naar mij doorverwezen was door een bevriende collega. Er moesten kiezen getrokken worden bij een kat. Deze had een zeer zeldzame aandoening van de bloedcellen en een narcose was gevaarlijk. Ik was op geen van deze gebieden een specialist en wist niet zeker waarom de mevrouw naar mij doorverwezen was. ‘Er is nog iets,’ zei de dame. Ik hoorde twijfel in haar stem. ‘U bent Surinaams toch?’ ‘Ja.’ ‘Ik heb namelijk een Surina...
25 mei, 2020 - /blog/3074/ik-heb-geleefd-64-na-zijn-hartinfarct-kreeg-berend-kanker-nu-gaat-het-eigenlijk-heel-goed.html
Alles wat Berend van Hoorn nog weet van zijn hartinfarct, heeft hij van horen zeggen. Hoe hij op 21 mei 2017 even een wandelingetje ging maken in zijn woonplaats Alblasserdam. De avond ervoor was hij met zijn vrouw uit eten geweest. Na afloop waren ze naar huis gelopen. Nu wilde hij bij het restaurant de auto ophalen. Op de stoep maakte hij nog een praatje met een kennis. Een paar meter verderop zakte Berend zomaar in elkaar. De kennis hoorde zijn val en rende naar hem to...
14 maart, 2019 - /blog/2525/niets.html
Boven de zee herschrijf ik de laatste paar scènes van mijn nieuwe roman, De mooiste vrouw van de wereld . Als een vakantie voelt deze reis daarom niet, maar voor ontspanning lijkt het me dan ook nog veel te vroeg. Een bekende van in de zestig zei eens: ‘Uitrusten, dat doe je maar als je dood bent. Aan het eind van je leven moet je tijd tekort zijn gekomen.’ Niets leek me meer waar. Mocht dit vliegtuig neerstorten, dan is het ergens een even beangstigende als kalmerende gedachte dat...
15 november, 2018 - /blog/2344/plausibel.html
Van tevoren sprak ik een vriend. Hij zei lachend: ‘Waar moet die lezing over gaan dan? “God bestaat maar ik kan het niet te verklaren. Ik ben in de war”’ ‘Zoiets ja.’ In een essay van René van Woudenberg dat NRC afdrukte stond een week eerder dat onderzoek uitwijst dat ongeveer 50 procent van alle nu levende wetenschappers te kennen geeft een religieuze overtuiging te hebben. Volgens van Woudenberg wordt vaak gesuggereerd dat het irrationee...
29 augustus, 2018 - /blog/2227/samuel-sleept-ons-mee-in-zijn-ritme-van-elke-dag-hetzelfde.html
Een lief Duits meisje van 7 jaar vraagt naar Samuel, in de eetzaal van het hotel in Spanje. Hoe geven we hem eten? Kan hij praten? Lopen? Ze zegt dat ze nog nooit een gehandicapt kind heeft gezien in haar omgeving, althans, niet dat ze weet. Ze kent er niet een. Ze is gefascineerd door Samuel. Soms blijft ze van een afstandje naar hem kijken. Ze had één vriendinnetje in Duitsland, maar dat is geëmigreerd naar Griekenland. Toen heeft ze drie dagen gehuild. De vakantie bood mooie inzichte...
7 april, 2017 - /blog/1253/verjaardagspartijtje.html
Ik wijs op zijn arm: ‘Hoe kan dat nou?’ ‘Ik deed mee aan een brombakwedstrijd.’ Samen met een vriend vormde hij een team. Het onderdeel waarbij zij tijdens het rijden een ballon moesten opblazen met de uitlaatpijp hadden zij al gewonnen. Toen kwam het onderdeel waarbij zij met de bakbrommer over een wipwap zouden rijden. Jobbe zat in de bak. De chauffeur schatte het kantelmoment verkeerd in, hij remde niet op tijd en ze werden gelanceerd. Zo brak Jobbe zijn pols. ...
27 december, 2017 - /blog/1827/samuel-heeft-nog-nooit-vuurwerk-gezien-met-oud-en-nieuw.html
Het is heerlijk om die tijd af en toe stil te zetten, althans, om de illusie van het moment te koesteren. Bijvoorbeeld door gewoon een tijdje naar Samuel te kijken, woordenloos, om hem louter te observeren. Om te genieten van die telkens veranderende blik, van geamuseerd naar boos, van lacherig naar neutraal. Alleen al de manier waarop hij je kan aankijken, de ene keer bijna verliefd, dan weer vragend, heeft een hoog smeltgehalte. Gelukkig is Samuel ook onze verankering in het ...
7 maart, 2016 - /blog/426/alles-nur-ein-spiel.html
Het was niet januari 2016, het was augustus 1928. Na een extreem kort repetitieproces vol tegenslagen, ging Die Dreigroschenoper in premiëre. De generale repetitie had tot vijf uur die ochtend geduurd. Er was tot op de laatste minuut geschrapt, geschreven en gescholden. De acteurs waren gesloopt. Na het openingslied, Die Moritat von Mackie Messer , bleef het doodstil in de zaal. De eerste twintig minuten werd er met de moed der wanhoop gespeeld voor een ijzig publiek, dat pas ontd...
2 juni, 2016 - /blog/602/een-wonderkind-zonder-talent.html
Dat was wat ik dacht tijdens mijn studie aan het Koninklijk Conservatorium. De zin kwam in mijn debuut terecht. Dat dit waar moest zijn, bewees een jongen die op een zomerse dag in een korte, geruite broek het conservatorium kwam binnenlopen om toelatingsexamen klarinet te doen. Hij was nog te jong om op een brommer te mogen rijden. Het leek ons, de studenten, ondenkbaar dat deze prepuber iets van de liefde of de dood begreep, laat staan dat hij zijn gevoelens daarover in muziek zou kunnen...