Er blijkt in de stad een heel circuit aan relatiecrisisnomaden, herkenbaar aan hun tassen
Mijn racefiets parkeer ik recht voor het terras dat op dit vroege middaguur al vol zit met toeristen en Zuidas-types aan het bier. Een topzware rugzak heb ik bij me, een volgepropte tas aan mijn stuur. Bij nummer 101 bel ik aan. Lees meer »
Berichten uit de Biotoop: Aanbidders
Schrijfster Sabine van den Berg leeft met haar gezin in de grootste kunstenaarsgemeenschap van Noord-Nederland: De Biotoop te Haren. In het voormalige Biologisch Centrum van de RUG wonen en werken meer dan 300 mensen. Lees meer »
Hulp
Psychiater Damiaan Denys bepleit in NRC dat het neveneffect van ‘onze’ rijkdom is dat we controle over alles willen. Aangezien dat meestal niet lukt, worden we ongelukkig en zoeken hulp. Dit drukt te zeer op de geestelijke gezondheidszorg in het algemeen, want slechts 6 à 7 procent van de mensen is echt psychiatrisch. Die cijfers lijken me geruststellend. Lees meer »
Onze beslissing Samuel medicijnloos te laten zijn, is ingegeven door gevoel – zoals iedere beslissing over hem
Vanaf donderdag is Samuel medicijnloos. De doses depakine tegen epilepsie zijn volledig afgebouwd tot nul. Woensdag voor het slapengaan strooien we het laatste zakje van 250 milligram over zijn pudding, na vier jaar intensief gebruik. Lees meer »
Berlijn kraakt onder het gewicht van speculanten, hipsters en toeristen
Lebowski-hoofdredacteur Jasper Henderson over waarom iedereen het nieuwe boek van Karolien Berkvens, Zoon van Berlijn, zou moeten lezen. Lees meer »
Pop en literatuur (30): Katy Perry en Jack Kerouac
Iedere dinsdag zoekt auteur Cor de Jong de connectie tussen popmuziek en literatuur. Vandaag deel 30, over Katy Perry en Jack Kerouac. Lees meer »
Wat is het beste voor het gewonde kinderhart?
De achtjarige gaat met mij mee naar het nieuwe huis om behang te krabben. Het eerste wat ze doet, is op de muur van haar toekomstige slaapkamertje de namen van haar vader en moeder schrijven. Een hartje tussen ons in. Lees meer »
Nooit stoppen met stappen (1)
Wegens persoonlijke redenen ben ik deze zomer beginnen wandelen in Brussel. Waarmee ik niet bedoel dat ik de afgelopen 39 jaar op mijn rug voortgetrokken werd door een roedel honden. Maar voorheen beschouwde ik stappen uitsluitend als een transportmiddel, met als enig doel zo weinig mogelijk afstand en tijd te verliezen tussen punt A en punt B, liefst in combinatie met een metro of tram. Sinds juni echter neem ik een bijna onmogelijk te verantwoorden omweg. Lees meer »