‘Je mag het cadeau uitpakken,’ zegt de spelleider. Voor mij ligt een paddenstoelvormig pak waarvan mijn medespelers raden dat er een jambé in zit. Ik trek het papier weg en voel al aan de verende ondergrond dat ze het mis hebben. Een knuffelhond van zeker een meter hoog komt tevoorschijn, het type dat ik wel eens als mascotte aan de grille van een vrachtwagen heb zien hangen. ‘Dank u, Sinterklaasje,’ zing ik. Lees meer »
Mijn eerste cursus Japans zit erop. Lerares Yoshida san vormde mijn zachte introductie tot de Japanse taal en gebruiken. In de dertig één-op-éénlessen van anderhalf uur die ik van haar kreeg liet ze niet veel los over zichzelf, behalve dat ze graag wijn drinkt en van eten houdt. Ik schat haar een jaar of vijftig, maar jonger van geest. Ze genoot er zichtbaar van als ik vertelde over de smerige dingen die ik aan het schrijven of tekenen was. Ik had soms het idee dat ze les geeft aan gaijin om even te ontsnappen aan de Japanse cultuur. Het lijkt me erg gezond om via werk aan één van je identiteiten te kunnen ontsnappen. Lees meer »
De kok verdween en werd in de tuin van het paleis gevonden door de jagers. Het zou de openingszin van een sprookje kunnen zijn. Maar de werkelijkheid is soms ook ongeloofwaardig, zo niet ongeloofwaardiger. Lees meer »
Was hij nu de os of de ezel, Samuel? We weten het niet meer. Officieel was hij os, vermoedelijk, maar het bleek dat in de kerststal van Rozemarijn maar één beest naast de kribbe waakte, een beest dat het midden hield tussen een os en een ezel. Samuel dus, provisorisch verkleed in een pak met bruine en grijze tinten. Het was hem om het even. Lees meer »
Het eerste feest van deze feestmaand hebben we met elkaar gevierd, sinterklaas. De eerste winkel waar we sinds lange tijd samen naartoe zijn gegaan, een drankwinkel. Over een vriendschappelijke omgang na de breuk en het effect op kinderen lees ik tegenstrijdige verhalen. Kinderen zouden ouderwetse wezens zijn, ze willen duidelijkheid. De suggestie dat we net zo goed niet hadden kunnen scheiden, ligt op de loer. Ze kunnen denken: hadden jullie voor ons niet bij elkaar kunnen blijven? Lees meer »
In de winter van 1991 werkte ik als ik pas afgestudeerde dierenarts voor de veeartsen De Haas, de Zeeuw en van den Berg in de streng gereformeerde dorpen Stolwijk en Berg Ambacht, vlakbij Gouda. De boeren hadden nog nooit een Surinamer van dichtbij gezien. Ze vroegen mij of er in Suriname ook koeien waren en of het er in de winter ook koud was. Ze belden mij 's nachts als een bevalling niet wilde vlotten. De meeste schapen en de koeien bevielen ergens tussen elf uur 's avonds en en zes uur 's ochtends, bij een temperatuur onder het vriespunt. Ik had net mijn rijbewijs, veel wegen waren niet verlicht en de dijkjes zo smal dat ik er nauwelijks kon keren. Gelukkig reed ik in die ik in die zes maanden maar een keer de sloot in. Lees meer »
Schrijfster Sabine van den Berg woont in de grootste kunstenaarsgemeenschap van Noord-Nederland: De Biotoop in Haren. Om de week, op vrijdag, verschijnen haar Berichten uit de Biotoop voortaan bij ons. Op de andere vrijdagen plaatst ze poëzie op het Lebowski Blog. Nog niet eerder publiceerde ze gedichten. Een primeur dus! Lees meer »
We vroegen Antoinette Beumer (regisseur van o.a. Loft en Soof) naar haar favoriete podcasts. Check hier haar lijst, onderveldeeld in Human interest | Engelstalig, Waargebeurd | Engelstalig, Vervolgseries | Engelstalig en Nederlands. Lees meer »