19 april, 2017 - /blog/1287/gehandicaptenzorg-bepaalt-kwaliteit-van-onze-maatschappij.html
Ze zijn minder zichtbaar tegenwoordig, zo lijkt het, de meervoudig beperkten. Ze blijven langer thuis wonen en de dagopvang is beter, net als de mogelijkheden om te logeren, vertelde kennis Helga Stokbroeckx mij. Zij werkt bij Pepijn, dat na een fusie Pergamijn heet. Ze spreiden hun activiteiten ook meer, voegde ze toe. Misschien zijn ze ook met minder, omdat zwangerschappen eerder worden afgebroken als op echo's 'iets' te zien is. Maar dat is een particuliere gedachte. Met imp...
19 april, 2017 - /blog/1288/eindpunt-ijburg.html
HOE LANG WAS JE AL VERLIEFD OP DIE ANDER? We houden ons aan het kader waarbinnen wij nu dienen te praten. We doen het prima als gescheiden mensen. We hebben zo ons eigen leven waarin we onze eigen dingetjes doen. Daar weiden we niet over uit. IK HEB MET IEMAND GEZOEND. DAT WAS LEUK! We eten een hapje met het oude gezin. We kijken naar de modeshow die de meisjes voor ons houden. Bij het weggaan, kussen we éérst de kinderen, daarna pas krijgt de ander een zoen. Geen omhelzing mee...
20 april, 2017 - /blog/1295/vlek.html
Deze column is ook te beluisteren, ingesproken door Jonah Falke zelf. Ik belde haar om te vragen hoe het ging. Ze zei: 'Goed hoor, altijd hetzelfde eigenlijk. Wanneer zie ik je weer?' Ik zei dat we net nog samen hadden gegeten. Ze zei: 'Dat kan ik me niet meer herinneren.’ ‘Je kortetermijngeheugen gaat achteruit.’ ‘Noem je dat zo?’ 'Ja.' Tijdens het eten had mijn oma ook een oprisping gehad. Ze had e...
24 april, 2017 - /blog/1298/over-mij.html
“Ik weet het niet,” zeg ik. “Vraag eerst maar aan hem.” Ex vindt het best oké gaan zo, het is kalmer, hij heeft een plek om te wonen die voorlopig best oké is. Het schema waaraan we ons houden is prettig. “En jij?” vraagt ze. Ik wil geen spelbreker zijn. Ik wil dat het ook oké gaat. Het gáát ook best oké. Ik vind het fijn dat we weer samen kunnen zijn. Het is beter dan niks. Al slaap ik daarna een paar nachten nauwelijks. Al vraag ik m...
24 april, 2017 - /blog/1301/voorpublicatie-hool-philipp-winkler.html
Ik maak mijn nieuwe bitje warm in mijn hand. Draai het rond tussen mijn vingers en druk het een beetje in elkaar. Dat doe ik voor elk gevecht. De gel blijft stevig, geeft maar weinig mee. Dit ding is top. Iets beters is er niet. Speciaal voor mij gemaakt door een tandtechnicus. Geen massaproduct, zo’n flutding dat je na twee weken meteen weer in de vuilnisbak moet mikken omdat de randen in je tandvlees snijden. Of omdat je door de klotepasvorm en de chemische lucht de hele tijd moet kokhal...
26 april, 2017 - /blog/1307/slechts-heel-af-en-toe-trekt-hij-een-vies-gezicht-en-dat-is-dan-meteen-weer-lachen.html
Samuel kan zijn hand tot de knokkels in zijn mond stoppen. U moet het maar eens proberen. Niet te fanatiek, luidt het advies. Hij kon eerst bijna niet kauwen. Tot zijn vijfde heeft hij van die potjes met babyvoeding gegeten. Daarna kreeg hij wat de pot schafte, meestal dan, en alles door elkaar geprakt, met jus of appelmoes erover. We hadden zo'n volledig kromgetrokken vork van het prakken. We weten nooit zeker of hij nog honger heeft. Hoewel, hij wijst weleens op het pictogram aan de ...
28 april, 2017 - /blog/1310/hoektand.html
Een grote oude punker met dun geblondeerd haar, gehuld in het leder, stampte de galerie binnen. Hij leek op een dief uit een tekenfilm, niet al te slim. Hij pakte een glas witte wijn. In een hoog tempo bekeek hij alle schilderijen. Het werk waar ik naar stond te kijken, bekeek hij ook. Hij nam een slok wijn en lachte hardop bij het zien van het schilderij. Ik vermoedde dat het te eenvoudig was voor hem, of erger nog: dat hij het zelf had kunnen maken. In dit geval moest de schijnbare ee...
28 april, 2017 - /blog/1312/winnaar-wedstrijd-write-now-amsterdam-kyrian-esser.html
ONTBINDING TIJD, PLAATS, HANDELING In het vroege voor- of late najaar neemt ze de trein naar Bad Münstereifel en betrekt ze een kamer in een oud klooster, dat nu een hotel is. Ze blijft een week, hooguit twee. Vaak is ze de enige gast. Omdat ze zich dit verblijf eigenlijk niet kan veroorloven, smeert ze op haar kamer kleine roggebroodjes, die ze in servetten inpakt voor onderweg. Met een dompelaar die direct in het stopcontact gaat, kookt ze water in een mok die ze van huis heeft meege...
1 mei, 2017 - /blog/1315/stilletjes.html
De elfjarige maakt een schilderij in pasteltinten, waarop alleen een vaas te zien is, met één geknakte witte bloem erin, een kaartje aan de stengel met in sierletters ‘papa’ erop. Eraan vast een schaduwvaas. Zonder bloem erin. “Moet hier nog iets bij, mam?” Ik herinner me mijn schoonzus die ooit zei dat ik vroeger altijd in de schaduw van haar broer stond. Wel: daar ben ik nu dus uit verdwenen. “Het is precies goed zo,” zeg ik. De zesjarige houdt ha...
2 mei, 2017 - /blog/1318/voorwoord-zama-van-antionio-di-benedetto-door-maarten-asscher.html
Voorwoord Het leven als obstakel voor zelfbevrijding Over Antonio di Benedetto hoorde ik voor het eerst in een prieeltje in de tuin van het Museo Nacional de Arte Decorativo in Buenos Aires. Achteraf beschouwd was de buitenissige setting van dat gesprek volkomen in lijn met de wereld van don Diego de Zama, de hoofdpersoon van Di Benedetto’s belangrijkste roman, verschenen in 1956. In 2016 verscheen Zama eindelijk in het Engels, in een vertaling van Esther Allen, uitgegeve...