26 december, 2018 - /blog/2399/ik-heb-geleefd-7-49-jaar-zijn-peter-74-en-zijn-vrouw-getrouwd-de-50-zullen-ze-niet-halen.html
De man die vorig jaar zijn 34ste Nijmeegse Vierdaagse liep, schuifelt deze middag achter een rollator naar de eettafel. Als hij gaat zitten, blijven zijn ogen plakken aan het blauwe wagentje. ,,Mijn dochter verraste me ermee. Had ze gevraagd of ze zo’n ding zou halen, dan zou ik nee gezegd hebben. Maar opeens stond-ie er.’’ De eerste avond bleef de rollator werkeloos op de gang staan, pas de volgende ochtend duwde Peter van Gils (74) hem onwennig een stukje voor zich uit. Hij wist na...
29 december, 2017 - /blog/1819/het-beste-van-2017-eindejaarslijstjes-van-lebowski-auteurs.html
Martijn Haas: Top 5 Marktplaats-aankopen 1. Draagbare kattenbak 2. 'Warschau Pact'-dressoir 3. Kledingkast van ene 'Harry' 4. Geborduurd Bob de Bouwer-lijstje 5. Miniatuur-theeservies Martijn Haas schreef met Vico Olling De Kouwe Ouwe. Erik Jan Harmens: Tosti Top 3 Op 3: de tosti kaas. Niks mis mee, je kunt er weinig aan verpesten. Dubbele boterham, boter en belegen kaas ertussen en dan niet te lang in het tosti-ijzer, maar ook niet te kort. Het is ...
20 maart, 2016 - /blog/447/nog-om-luid-op-te-lezen.html
Toen ruimtewezens hier landden en ons vroegen of we nog een interessante planeet in het universum kenden. We zeiden van niet, we legden uit dat we nog nogal op onszelf gefocust waren de afgelopen 20.000 jaar. Vonden ze stom. Zeiden ze niet letterlijk, maar dat kon je wel aflezen op hun groene gezichten. En die tentakels stonden ook duidelijk ironisch halfstok op hun kop. We probeerden hen dan maar te paaien met een pittoreske internationale rondleiding. Om te bewijzen dat de aarde ...
21 maart, 2019 - /blog/2539/dave-eggers-de-parade-getipt-bij-dwdd-een-leesfragment.html
II ‘Stap in,’ zei Vier. Hij zat in een taxi die op de oprit van het hotel stond te wachten. Negen was net met zijn sporttas en op sandalen naar buiten gekomen als een toerist die een dagje gaat sightseeën. Hij stapte in en de taxi vertrok. ‘Je moet wel andere schoenen aan,’ zei Vier. Negen deed zijn mond open, hield zijn hoofd schuin als een dier en glimlachte toen alsof hij uit een hele serie grappen probeerde te kiezen. Maar ...
2 oktober, 2017 - /blog/1604/scheiden-is-ook-kapotmaken-wat-er-nog-wel-is.html
“Laten we dan maar weer normaal doen”, zeg ik na een tijdje. “Laten we de grap ervan blijven inzien”, zegt hij. “Het is soms even zoeken hoe.” We moeten tegenwoordig razendsnel van emotie kunnen schakelen. We hebben ons eigen verdriet. Ons eigen scheidingsverhaal ook. We begrijpen elkaar daar niet in. Dat heeft in de afgelopen week voor wederzijdse boosheid gezorgd. Afstand zou voor ons nu allebei het beste zijn. Om los te komen is het goed elkaar t...
8 juli, 2020 - /blog/3115/kracht.html
De circuit-oefening met de bal van acht kilo lukte niet. ‘Je staat erbij als een plumpudding,’ zei de trainster. ‘Ben jij nooit boos ofzo?’ ‘Heus wel.’ ‘Maak je kwaad op iemand,’ zei ze. ‘Dan gaat het beter.’ Ik maakte me kwaad op iemand. Maar toch kwam die bal van acht kilo niet boven mijn hoofd uit. ‘Je hangt ook helemaal scheef.’ De trainster deed voor hoe ik erbij stond. Dat zag eruit als sl...
5 september, 2016 - /blog/787/het-model-voorpublicatie-bontebrug.html
Op dit tijdstip lijkt de dag nog onbedorven. Alles is fris en schoon. In alle vroegte fiets ik naar de Rietveld. Ter hoogte van het Vondelpark word ik ingehaald door een meisje op een te grote omafiets. Haar voeten raken maar net de pedalen en uit alle macht duwt ze zich vooruit. Als we moeten stoppen voor de stoplichten zie ik het: haar broek, sokken, schoenen, petje en fi ets zijn van exact dezelfde kleur blauw. Ultramarijn. Een lichtgevend engeltje op een fiets. Zou ze zich er bewust van zij...
14 april, 2016 - /blog/500/de-meisjes-proloog.html
Het eerste wat me opviel was hun lange, ongekamde haar. Daarna hun sieraden die fonkelden in de zon. De drie meisjes waren te ver weg om hun gezichten duidelijk te kunnen zien, maar dat maakte niet uit: ik wist zo ook wel dat ze anders waren dan de rest van de mensen in het park. Gezinnen die ongedurig in de rij stonden te wachten op worstjes en hamburgers van de grill. Vrouwen in geruite blouses die tegen hun vriendjes aanhingen, kinderen die eucalyptusknoppen gooiden naar de verwilderd ogende...
19 juli, 2017 - /blog/1471/verf.html
VERF Een jongen in een strakke spijkerbroek, met ontbloot bovenlijf, staat tegen een boom van sloophout. In zijn hand heeft hij een appel. Zijn voet rust op een emmertje waaruit een paar gebladerde takken steken. Zijn huid en broek zijnbeschilderd met takken en bloesems, het patroon loopt door, tot aan zijn gezicht toe. Zelfs zijn haar is groen met hier en daar een bloemblaadje. Met een beetje fantasie kun je in het tafereel een mythische jongeling zien die een appeltje aan een godin aanbi...
21 september, 2018 - /blog/2259/nooit-stoppen-met-stappen-1.html
Vaak kies ik voor hetzelfde parcours, ook al betekent dit een anderhalf uur vroeger vertrekken om toch te laat te komen op mijn bestemming. Hierbij mijn excuses aan iedereen die een bericht ontving met de boodschap ‘nog zeker een kwartier’. De reden voor mijn nutteloze omweg is vrijwel dezelfde als het argument dat de Australische auteur Helen Garner gaf in de rubriek 'Walking the City' van The Guardian toen ze zei dat niemand haar dagelijkse route als mooi of betekenisvol zou omschrijv...