1 februari, 2018 - /blog/1895/onzichtbaarheid.html
In die maand dat ik oppaste op dat huis kreeg ik één keer bezoek, van een oud-klasgenote uit Enschede. Met tegenzin stopte ik voor een middag met werken. Op den duur kregen we honger dus er moest gegeten worden. We liepen naar de supermarkt en tussen wat afval op straat vond ik een geperforeerd paspoort. Zonder dat de vriendin het zag pakte ik het van de grond. Stelen heeft baat bij onzichtbaarheid. Een straathoek verder opende ik het paspoort en liet ik het zien. Het persoonsbewijs was ...
1 februari, 2018 - /blog/1897/i-m-menno-wigman-gedicht-binnenbrand.html
Binnenbrand Beelden, beelden, zo helder en geheim dat ik op slag verstijfde - elke boom, het hele bos keek mee. Ik schrok niet eens, ik viel meteen twee dijen in toen ik het vond. Pas later kreeg het een verhaal. Zoals vandaag. Wie graaft mijn glimlach op? Wie engelt me het bed in? De meisjes onder mijn matras, die zijn zo snel, die bliksemen op mijn bevel hun kleren uit, die heten niet, die leven niet, die zijn zo weggelegd. Maar 's avonds zie ik soms...
5 februari, 2018 - /blog/1900/ik-zou-ook-wel-zo-n-vrouw-willen-die-alles-voor-je-doet.html
Ik denk aan De sneeuw van de Kilimanjaro van Ernest Hemingway. Ik denk aan het idee voor mijn nieuwe boek dat er, op de vooravond van mijn vertrek, zomaar was. Ik wist: vanaf nu ben ik niet meer alleen! Ik denk aan het boek van Haruki Murakami dat ik tijdens mijn verblijf in Kenia las: De moord op Commendatore. Deel 1: Een Idea verschijnt . Enorme zak rijst Ik denk aan de enorme zak rijst, suiker en de fles olijfolie die we kochten voor een arme Keniaan die razendsne...
6 februari, 2018 - /blog/1901/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-1.html
De eenzijdigheid van zijn bedrijf was niet zijn enige tekortkoming. Gaston kon ook de r niet uitspreken. Jaren logopedie hadden hem weinig gebracht en uiteindelijk hadden de logopedist en hijzelf de handdoek maar in de ring gegooid. Of, in Gastons geval, ‘de ling’. De Chinees was dan ook zijn bijnaam in het dorp geworden. Soms kwamen er mensen aan de deur om bami of nasi te bestellen. Geduldig legde hij ze dan uit dat e...
6 februari, 2018 - /blog/1904/logboek-van-een-debutant-deel-3.html
Ik kon mijn prille schrijversgeluk niet op. Tikte als een bezetene in ieder vrij uurtje dat ik had. Ik droeg voor tijdens het Harry Mulisch Festival in De Kring, de besloten kunstenaarssociëteit met roemruchte reputatie. Ik las voor, maar kon mezelf nauwelijks verstaan want iedereen was bezopen en tetterde er doorheen. Het kon me niks schelen, ik had een boekcontract, ik had beroemde literair agenten en stortte me vol overgave in het seniorenbacchanaal. Het schrijven ging goed...
7 februari, 2018 - /blog/1906/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-2.html
‘Wat kan ik voor de heren betekenen?’ ‘Bent u Van Daasdonk?’ vroeg de ene man. Hij was klein, dikkig en had een zoetsappige glimlach op zijn gezicht. Als er een film over zijn leven gemaakt zou worden dan zou hij ongetwijfeld door Danny DeVito worden gespeeld. De andere man was een stuk langer en droeg zijn haar in een onberispelijke scheiding, zorgvuldig over een kale plek gekamd. ‘Jawel.’ ‘Mooi!’ De kleine man lachte, hoewel er niets te lachen viel. ...
8 februari, 2018 - /blog/1907/hulpverlener.html
Ze zei dat haar vriend door het wassen van bejaarden een hekel had gekregen aan mensen die stinken of vies zijn. Wellicht had hij gewoon een hekel aan mensen gekregen maar durfde hij dat haar niet te zeggen. ‘De meeste jongens daar zijn bang voor water, veel te veel prikkels, helpt ook niet echt mee.’ De stank zat ook haar kennelijk hoog. Wellicht nam haar vriend er altijd een zweem van mee naar huis. Ze vertelde dat zijn cliënten aan het begin van de week...
8 februari, 2018 - /blog/1908/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-3.html
Maar Gaston stond op het punt om iets anders te gaan doen dan banden te verwisselen. Hij was vastbesloten om iets groots te verrichten. Hij zou de wereld op zijn kop zetten en voorgoed veranderen. Meer nog dan voorheen verschanste hij zich tussen de zwarte Michelintorens in zijn werkplaats. Zelfs de lunch gebruikte hij niet meer met Toos en de kinderen, maar in de stille afzondering van zijn garage. ’s Ochtends vroeg verdween hij met een zakje boterhammen en De pupil onder zijn...
9 februari, 2018 - /blog/1909/sperziebonen-ik-vertel-het.html
Sperziebonen glanzend in een glazen schaal we eten niet met de pannen op tafel mijn vader betast zijn beginnende borsten mijn moeder haalt de muskaatnoot heen en weer rasp, rasp, doet zij aai, aai, doet hij ik heb ze net zo goed tepels als pijnlijke frambozen maar ze steeds bevoelen, doe ik niet vader en dochter, allebei tonen we onze kruin en mijn moeder schept de boontjes op Ik vertel het geheim omd...
9 februari, 2018 - /blog/1910/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-slot.html
Voor de laatste maal controleerde hij de bandenspanning en de remmen. Toen zette hij zijn zottenkap op en wachtte tot Toos haar positie had ingenomen: bovenop de bandenstapel, onder het doek, de lampolie en de fakkel binnen handbereik. Daarna beklom Gaston de tractor en startte de motor. Kalm reed hij naar de parkeerplaats waarvandaan de optocht zou vertrekken. De andere deelnemers waren er al, de meesten van hen ernstig beschon...