13 augustus, 2020 - /blog/3141/voorpublicatie-de-boot-in-de-avond.html
3 Lentewinter De lucht was vol natte sneeuwvlokken, maar dat gaf niets. Alles was zoals het moest zijn, het was een mooie avond. Er stond een groepje huizen bij elkaar, zonder dat je het een stadje kon noemen. De huizen waren er in de loop der tijd neergezet, zonder overkoepelend plan, daarom waren er een heleboel onverwachte steegjes en hoekjes. Hier joeg nu de sneeuw overheen. In de nauwe hoekjes ontmoette de mil...
19 augustus, 2020 - /blog/3142/ineens.html
Ineens was ik dus een paar dagen overgekomen. Van het ene op het andere moment reed ik in een gezinsauto door Toscane met drie kinderen op de achterbank in plaats van twee. Die lage zon. Die cipressen in het heuvelachtige landschap. We waren op weg naar Siena om een hapje te eten. De afspeellijst 'Italiësongs' klonk door de speakers. De kinderen knikkebolden. Mijn blote voeten lagen op het dashboard. Omdat ik geen rijbewijs heb, was het jaren geleden dat ik in de ...
20 augustus, 2020 - /blog/3144/voorpublicatie-familieopstelling.html
3. Uitsmijters en meloenen ‘Eén of twee eieren?’ ‘Eentje.’ ‘Ham en kaas?’ ‘Lekker.’ ‘Meebakken?’ ‘Graag.’ Ik had gehoopt dat ze meteen weg zou gaan, maar ze nam op haar dooie akkertje een douche en waste haar haren. Nee, ik had geen föhn in huis. Nu staat ze voor het raam naar buiten te kijk...
24 augustus, 2020 - /blog/3145/deskundigen-over-de-dood-4-een-uitvaart-organiseren-kun-je-heel-goed-zelf-en-het-werkt-helend.html
Vraag aan Susanne Duijvestein of ze later wordt begraven of gecremeerd en ze komt met een onverwacht antwoord: zij wil zich laten composteren. Haar lichaam zal worden bedolven onder een laag houtsnippers en bladeren zodat het kan vergaan. Dat is de kringloop van het leven, zegt ze. Als in het bos een hertje doodgaat, wordt dat ook door micro-organismen opgenomen. Susanne Duijvestein eindigt als een zak voedzame tuinaarde. In Nederland zijn we die link met de natuur wat kwijt, v...
26 augustus, 2020 - /blog/3146/loslaten.html
In de doodlopende straat, voor pension Andrea, parkeren we de auto. Het lijkt op een gewoon woonhuis, maar er staat ‘pension’ op. We hebben zeven uur gereden om in dit dorpje in de voormalige DDR aan te komen. Mijn vijftienjarige op de achterbank giechelt, slaakt kreetjes, beweegt met armen en benen. Ze weet niet meer hoe ze het heeft van de zenuwen. Ze zal haar online liefde - ze communiceert al maanden aan één stuk door met haar - eindelijk gaan ontmoeten. Het geheimzin...
28 augustus, 2020 - /blog/3148/voorpublicatie-te-dom-voor-de-duivel-inclusief-een-sfeervolle-playlist.html
De playlist vind je hier (meezingen mag). 22 ’s Nachts komen de ratten uit de riolen gekropen en dan troepen ze samen in café Scheldelicht op de hoek. Geen van de ratten is groter, kleiner, meer of minder waard dan de andere, en allemaal komen ze hier na hun werk feesten en zuipen tot ze er letterlijk bij neervallen. Er zijn pooiers en hoeren, zeelui, nachtbrakers, gangsters en alles daartussenin. Het was daar dat Anna Wilma ontmoette. Toen ze nog m...
27 augustus, 2020 - /blog/3149/boa.html
Vroeger was ik schoonmaker en kwam ik bij mensen thuis. Mijn relatieve armoede verdween gestaag en ik stopte met werken, maar één vrouw ben ik tot haar euthanasie wekelijks blijven zien. Ze vertelde over haar leven. In Aruba woonde ze bijvoorbeeld tussen de plaatselijke bevolking en de kakkerlakken, op een vrachtschip voer ze eens gratis mee naar Amerika, en later reisde ze door de Balkan, leerde ze Servisch, begon ze met volksdansen en nam ze soms zigeuners in huis. De eerste kee...
3 september, 2020 - /blog/3151/snotneus.html
In de stromende regen stond ik op de stoep te wachten. Met mijn snotneus. Voor een hoekpand aan een winderig plein ergens in Amsterdam. Mijn regenjas lekte. Het water sijpelde al door m’n kleren. Ik bestudeerde de voordeur. Er zaten alleen twee elektriciteitsdraadjes op de plaats waar ooit een bel had gezeten. Ik stelde me een medewerker van de GGD voor die het ding er had afgerukt. Omdat er continu werd aangebeld. Omdat de werkdruk te groot was. Omdat ze zich op déze manier...
7 september, 2020 - /blog/3153/deskundigen-over-de-dood-5-leef-elke-dag-met-de-dood-voor-ogen-ga-s-avonds-niet-slapen-met-ruzie.html
Het kan echt: doodgaan van verdriet. Al een tijdje hield deze vraag me bezig. Je hoort het weleens. Een oude vrouw overlijdt zes dagen na haar man met wie ze 60 jaar was getrouwd. Een moeder van een gestorven volwassen gehandicapte zoon volgt hem binnen twee maanden. De Vlaamse rouwexpert Manu Keirse legt uit hoe dat kan: rouw is stressvol en vergt veel van je lichaam. Het is niet alleen een emotionele, maar ook een fysieke inspanning. Ben je al verzwakt op het moment dat de rouw je...
10 september, 2020 - /blog/3157/werkelijkheid.html
In de krant las ik dat Kaing Guek Eav dood was. Beter bekend onder de naam Duch. Duch was de directeur van Tuol Sleng, beter bekend als S-21, de beruchtste martelgevangenis in Cambodja tijdens het Rode Khmer regime. Hij was één van de grootste misdadigers tegen de mensheid, óóit bestaan. Verantwoordelijk voor zeker 14.000 marteldoden. Meteen toen ik het las, was ik weer in die gevangenis in Phnom Penh, dwaalde ik weer door de betegelde gangen, op teenslippers. Met de m...