22 oktober, 2020 - /blog/3189/afwachten.html
Om niet van verveling de gordijnen in te klimmen sloot ik een verstofte buizenradio aan die al bij het grofvuil stond. Er kwam geen verstaanbaar woord uit, maar Italiaans, Spaans en Turks. Het was een wereldradio. Het luidsprekertje kraakte alsof ‘Radio Oranje’ ieder moment kon aanvangen: ‘In de eerste plaats wil ik met u allen in diepe ontroering het Vaderland gedenken dat zo zwaar getroffen is.’ De grootste gelijkenis met de huidige crisis leek me dat ...
24 juni, 2020 - /blog/3102/huilen.html
De tienjarige en ik fietsten in de vroege ochtend naar school. Ze schampte met haar wiel een stoeprand, haar stuur slingerde daarbij vervaarlijk, ze viel bijna, maar wist uiteindelijk toch haar evenwicht te bewaren. ‘Goed gedaan!’ zei ik. Naast me klonk alleen een afgemeten ‘hm’. Het was benauwd weer. Een donker wolkendek hing boven ons. Een donderwolkje fietste aan mijn zijde. Twee handen om het stuur geklemd. ‘Je bent natuurlijk geschrok...
7 juli, 2017 - /blog/1443/borsthaar-en-de-belgische-dienstverlening.html
Borsthaar Ik stapte uit de douche en een vreemde rilling trok door mijn linker bovenarm. Een vliegensvlugge speldenprik. Ik keek in de spiegel. Druppels water gleden over mijn gezicht en borst en armen naar beneden. Ik bedacht dat ik dringend nog eens mijn schaarse borstharen diende bij te knippen – iets waarover ik onlangs nog had beweerd dat ik het nooit deed tegen iemand die er al te gretig een opmerking over had gemaakt terwijl hij een zweterige vinger achter de hals van mijn t-...
31 mei, 2019 - /blog/2653/woorden-als-wapens-6-posjlost-merel-aalders.html
Soms laat ik me eens niet verrassen en ga ik iets lezen waarvan ik allang weet dat ik er lovend over zal zijn, en zo las ik deze week Dubravka Ugrešić. Deze schrijfster heeft me nog nooit teleurgesteld en dus blijf ik haar gewillig lezen. Ze heeft een Kroatische achtergrond, maar toen het voormalige Joegoslavië uit elkaar viel verplaatste ze zich naar het buitenland en sindsdien heeft ze in verschillende landen gewoond. Destijds sprak ze zich fel uit over n...
15 maart, 2017 - /blog/1175/brief-aan-mijn-nederlandse-vrienden.html
Ik integreerde. Tenminste, ik juich niet meer wanneer Oranje een doelpunt tegen krijgt en mijn jongste dochter lust pindakaas. Wat kan je meer verwachten? Daarnaast heb ik uw land verrijkt met mijn eigen cultuur. Zo weten nu al 10 Nederlanders (ruwe schatting) dat je frieten twéé keer moet bakken (1 keer op 160 graden, 1 keer op 190 – en vergeet niet om ze na het snijden maar voor de eerste keer bakken in lauw water te wassen, om de overtollige meel te verwijderen, zodat ze niet gaan plak...
25 augustus, 2016 - /blog/772/was-karolien-berkvens-zu-sagen-hat-3.html
‘Er is hier weer een grote demonstratie aan de gang, dus als ik plotseling wegval, dan weet je hoe dat komt. Het is een bizarre situatie, es ist jenseits von Gut und Böse en ik kan je ook niet vertellen wat er precies gebeurt. Iedereen heeft een andere mening en helaas spreek ik geen Turks, waardoor het moeilijk is om zelf de juiste informatie te achterhalen. Wat ik wel weet, is dat we in Duitsland niets snappen van Turkije.’ Ik spreek Olga Grjasnowa op een zondagmi...
26 februari, 2019 - /blog/2496/ik-heb-geleefd-14-ingeborg-42-leeft-met-hersentumor-ik-vind-de-dood-een-ontzettende-k-u-t-uitvinding.html
"Ik vind de dood een ontzettende K.U.T-uitvinding. Ik weet niet of dat in de krant mag... Schrijf anders dat het een klote-uitvinding is. Een ruk-uitvinding! Vooral als je jonge kinderen hebt." Haar jongste was tien weken toen bij Ingeborg van Beek (42) een hersentumor werd geconstateerd. Ze had een epileptische aanval gekregen tijdens het voeden van de baby. Werd per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. De kanker in haar hoofd bleek van het dodelijke soort en niet veel later lag ze op ...
12 februari, 2018 - /blog/1913/voorpublicatie-het-boek-joan.html
Nacht. Telkens als de gitzwarte nacht de doffe prent van de dag verdringt, voelt Joan zich als een buitenaards wezen. Dat verdomde maanlandschap. Bijna niet te geloven dat dit de aarde is; ze moet zichzelf eraan herinneren dat ze niet op haar buik op de maan ligt. Dat het stof in haar mond geen voedingsstoff en bevat, dat het eerder op kalk lijkt. Ze weet tot in haar botten, tot in haar vlees dat haar lijf, tegen de grond, meer op een reptiel dan op een mens lijkt, want haar bestaan is terugg...
23 juli, 2020 - /blog/3125/wodka.html
Er stopte een wielrenner op de stoep. Hij hijgde uit, begon te praten en een uur later liet hij zijn huis in de Amsterdamse Pijp zien. De man dacht en sprak snel maar stelde weinig vragen. Zijn voorouders waren Chinezen, hij groeide op in Amsterdam, kwam vroeg in de krakersscene terecht en werd uiteindelijk architect. Ik dacht dat ik met een individu te maken had maar hij zei: ‘Het was een verademing om ergens bij te horen, de krakers in mijn geval, maar als dat bij het studentencorps ...
9 februari, 2017 - /blog/1078/livestream.html
Volgens mij ging de film over bedorven moederliefde, misbruik, jongeren en geweld. De jongeren in de film spraken weinig als er volwassenen in de buurt waren, ze leken drukker met hun telefoon. Als ze met leeftijdsgenoten waren zeiden ze meestal meer. De jongeren oogden over het algemeen sterker dan de ouders. De film liet zien dat moederliefde altijd gekleurd is en soms vervuilt. Of in ieder geval dat de moederliefde het tegenovergestelde van medeleven kan zijn: je kiest voor een kind ...