11 juli, 2018 - /blog/2171/tokyo-expatwife-15-exile.html
Ik loop naar Sasazuka, een station vlakbij waar ik nog nooit eerder de trein heb gepakt. Ik hou van het levendige buurtje, maar nu zijn de kleine straatjes doodstil. Op het station haal ik een ijskoffie en een onigiri, een rijstbal. Mijn trein komt over zeven minuten. Dit gaat soepel. De Keio-line glijdt zachtjes tussen de slapende huizen door. De regen komt met bakken uit de hemel, maar in mijn hoofd schijnt de zon. Nog geen veertig minuten later stap ik uit. Buiten het station ...
5 november, 2019 - /blog/2838/voorwoord-de-laatste-lach-bart-vervaeck.html
Een pagina uit het exemplaar waarin Basart aantekeningen heeft opgeschreven. Een nieuwe herfst, een nieuw geluid Voorwoord door Bart Vervaeck De laatste lach , de eerste roman van R.A. Basart (1946-2019), verscheen in de herfst van 1997. Het postmoderne taalspel was op dat moment gemeengoed geworden en de lezers waren wel wat gewend. Toch viel het boek op door de bizarre plot, de virtuoze stijl, de duizelingwekkende gelaagdheid, de hilarische en grotesk...
29 november, 2017 - /blog/1772/dat-is-wel-superleuk-aan-samuel-dat-hij-altijd-verliefd-blijft-op-ons-op-zijn-manier-dan.html
Toch is juist Sinterklaas een feest dat ons weleens opscheept met gevoelens van droefenis, omdat Sinterklaas een jaarlijkse mijlpaal van zijn beperkingen is. Nooit voelde Samuel, de onwetende, de voorpret, de vreugde, de angst voor Zwarte Piet desnoods. Nooit maakte hij een verlanglijstje, nooit vroeg hij dreinerig wanneer hij zijn schoen mocht zetten. En wij als ouders komen zo vaak bij hetzelfde cadeautje uit. Ook wij zijn onwetenden. Samuel groeit niet mee naar de spelcomputer of de nie...
25 april, 2018 - /blog/2049/de-selectie-merit-vessies.html
SNORKELEN een meisje wacht in het water tot ze verdrinkt ze heeft er een snorkel bij opgezet het lastige aan wachten is dat je niet weet hoe uitzichtloos de situatie is halverwege de dag vraagt iemand haar hoelaat de metro gaat ze antwoordt: ik weet niet hoe laat het is ik weet niet hoelang je moet wachten hoelang ik hier al sta ze bijt op het plastic in haar mond tot het vervormt en tegen haar verhemelte schuurt, ze bijt tot het op oude kauwgom lijkt er...
5 mei, 2016 - /blog/542/wurm-bei-mutti.html
Ik ben een ‘One Minute Sculpture’ van Erwin Wurm, heet Der Idiot en sta in de Berlinische Galerie. In tegenstelling tot de gebruikelijke gedragscodes in een museum, word je bij deze tentoonstelling uitgenodigd, ja, aangemoedigd zelfs, de kunstwerken aan te raken, vast te houden en te fotograferen. Verdeeld over de ruimte staan kleine, witte blokken. Op ieder van deze podiumpjes ligt een voorwerp. Volg je de aanwijzingen van de Oostenrijkse kunstenaar Erwin Wurm (1954), kun je als bez...
8 juni, 2017 - /blog/1386/gestolen-voorwerpen-dagboeken-1977-2002-inleiding-door-david-sedaris.html
‘Ja, natuurlijk,’ zei ik. ‘Als je in Engeland iets van waarde vindt en je houdt het, heet dat “gestolen voorwerpen,”’ vertelde ze. ‘Je moet onderzoeken of het verloren of gestolen is, hoewel het in dit geval – 5 pond – natuurlijk geen probleem is.’ Gestolen voorwerpen . Het leek me de perfecte titel voor dit boek. Wat onderwerpen betreft zijn alle dagboekschrijvers verschillend. Ik schreef bijvoorbe...
26 mei, 2020 - /blog/3078/vrij.html
De zon schijnt, ik skeeler langs een kanaal, langs bermen vol klaprozen en luister daarbij naar allerlei podcasts. Mijn kinderen zijn voor vijf nachten naar hun vader vertrokken. M en ik hebben deze maand helemaal geen contact. De dagen lijken langer dan ooit. ‘Máák er gewoon wat van met jezelf!’ zegt een psychologe die te gast is bij het radioprogramma dat ik beluister. ‘Dát is wat ons uiteindelijk in het leven te doen staat. Er gewoon met jezelf iets van mak...
12 september, 2017 - /blog/1561/familie.html
In de middag bekeken mijn vriendin en ik een fotoalbum van haar verliefde ouders. Het fotoalbum over haarzelf, als baby, had ze niet kunnen vinden. Kijkend naar de jonge ouders probeerde ik iets over de geschiedenis en de toekomst te leren. Het lukte deels, de toekomst laat zich slecht voorspellen. Mijn vriendin lijkt een beetje op haar moeder. Maar ik vond mijn vriendin vrouwelijker. Al zei dat misschien meer over de haardracht en kleding eind jaren...
11 oktober, 2017 - /blog/1628/het-traplopen-lukt-al-aardig-zeker-als-samuel-het-op-zijn-heupen-heeft.html
Samuel kan behoorlijk lopen op gelijke vloeren. Maar de trap op met spalken, laat staan de trap af, dat is vrijwel onmogelijk. Hij kan zijn voeten niet afrollen. En toch moet het, dat stukje traplopen, als het busje hem ophaalt. Ze oefenen op school met een fysiotherapeut. Het lukt al aardig, zeker als Samuel het op zijn heupen heeft. Chauffeur Theo moedigt hem aan. Bij vertrek naar het kinderdagcentrum staat Theo in de bus en Bernique of ik achter Samuel. De eerste trede is relatief makke...
2 maart, 2017 - /blog/1145/over-autisme-drie-gedichten-van-julian-harmens.html
Gedicht 1 Mensen zien mij anders terwijl ik net als hen ben, maar ik heb alleen een andere mind Daardoor worden mijn wegen vaak een gevaarlijk kruispunt zoals de keren dat ik er probeerde te zijn Ik wil menselijk zijn maar weinig mensen zien dat Zij denken menselijk te zijn maar hebben het idee niet dat ze ernaast zitten De sterren lijken anders te kijken zoals ik leer het leven te bekijken Maar ik zal er wel komen Gedicht 2 Zeg mij waar ik binnenkort...