11 juni, 2018 - /blog/2122/ex-stond-op-de-stoep-in-zijn-ogen-uitputting.html
Meteen daarna was er weer dat moment, dik anderhalf jaar geleden, dat ik hem voorgoed van huis had zien vertrekken. Hoe hij van mij wegvluchtte. De donkerte in. Met alleen een kleine rugzak. Ex sjouwde de eerste tassen terug naar binnen. Ik ging maar snel boodschappen doen. Het terugverhuizen gebeurde die week verspreid over vier warme dagen. Hij moest nog best vaak heen en weer rijden. Had toch meer verzameld dan gedacht. ‘The adventure begins’ Elke dag stapeld...
8 augustus, 2017 - /blog/1496/in-het-reine.html
> Audiofragment 'Calcium, magnesium, bicarbonaat, natrium en sulfaat – alles wat een mens nodig heeft, zit in het water dat mij omringt. Na een wandeltocht van drie kilometer, door struik en stad, heb ik mijn toevlucht genomen in een badhuis. Een badhuis in de Servische stad Novi Sad. Drie kilometer hier vandaan liggen mijn vrienden, Camiel en Pieter, in een auto. Het zal niet lang duren voor ze gevonden worden. Vannacht hebben ze nog kunnen feesten. Op Exit, het festival ...
21 maart, 2019 - /blog/2538/wereldpoeziedag-giovanni-della-chiusa.html
Van horen zeggen Na een heldere winternacht ontwaken ze ’s ochtends uit de sluimer, fluister dan toch, of nee, stil, luister, wellicht staan ze nog op het punt van verschijnen. Boekenwijsheid In de warmte van de middag zijn de meeste boeken om bij in slaap te vallen, of om elke goede zin te vergallen. Weinig boeken gaan immers over zaken die zo tintelend als bloedsinaasappels smaken. Messina, 28 maart 2012 De vooruitgang ...
19 februari, 2019 - /blog/2486/ik-heb-geleefd-13-tjeerd-62-mijn-tumor-stopte-ineens-met-groeien-geen-dokter-die-het-snapt.html
'Drie dagen in de week sta ik om half vijf op. Ik neem twee bakjes koffie en smeer m’n eigen boterhammetjes. Dan ga ik op mijn fiets naar het werk.' Tjeerd van Eijk (62) rijdt in een half uur van zijn huis in Kralingseveer naar zijn Rotterdamse kantoor. Daar staan de jongens al voor de poort te wachten. ‘De jongens’ zijn de werkmannen die hij aanstuurt - vroeger zou je het sociale werkvoorziening noemen. Ze schoffelen plantsoenen en maken bankjes schoon. 'We doen drie gemeentelijke b...
26 januari, 2017 - /blog/1050/tsjernobyl.html
Zwijgend bekeken we de groen uitgeslagen betonnen wanden. Achter de doffe ramen ontdekten we schilderijen, beelden en decorstukken. We fietsten een rondje op het acht hectare grote terrein. Het insectarium en de hokken, volières, kassen en bassins verraadden een scala aan dier- en plantensoorten dat hier ooit geleefd moest hebben. Veel mensen zagen we niet. Van binnen deed het gebouw denken aan een afgetakeld ziekenhuis: brede gangen, blauwgrijs linoleum op de vloer, metalen wandkast...
14 februari, 2020 - /blog/2936/toespraak-door-jeroen-olyslaegers-voor-anneleen-van-offel.html
Dames en heren, Er zou een roman kunnen worden geschreven over de wil van Anneleen Van Offel. Die wil maakte zich aan mij kenbaar jaren geleden toen ik de eer had gastdocent te zijn bij het Antwerpse Conservatorium waar ik een paar werksessies begeleidde in een groep waar Anneleen zat. In dat eerste verhaal dat ik van haar las, was die wil meteen groots, een wil die ondanks twijfel en angst de wereld voor ogen had, plekken waar ze nog nooit eerder was geweest, een wil die in ha...
15 juni, 2020 - /blog/3093/ik-heb-geleefd-67-piet-59-heeft-ongeneeslijke-slokdarmkanker-al-mijn-exen-komen-naar-mijn-crematie.html
In de gang bij de achterdeur staat de roestkleurige Honda waar Piet Lepelaars (59) al 25 jaar op rijdt. Hij wijst op een beschadiging op de buik van zijn trouwe chopper. 'Vorige week ben ik omgevallen.' In korte tijd viel Piet dertig kilo af. 'En dat was niet alleen vet, het was vooral kracht. Daardoor kan ik de motor nauwelijks nog houden.' Toch wil hij hem niet laten staan. Want het gevoel dat motorrijden hem geeft, is met niets te vergelijken. Zodra hij de straat uitrij...
1 februari, 2019 - /blog/2453/berichten-uit-de-biotoop-stemprothese.html
Ik klop het stof van mijn kleren en neem de gehoorbeschermer van mijn oren, hang hem in mijn nek. Houtje, Cor en Frank, de drie mannen van de Technische Dienst, zijn gearriveerd en vleien zich neer in hun kantine naast de werkplaats. Ik strijk over het tafelblad dat ik aan het schuren ben. Bijna klaar. ‘Wil je ook koffie?’ roepen ze. Ik draai me om en vraag voorzichtig of ik nog even door mag gaan met schuren. Cor fronst. ‘Als jij nou je koptelefoon opdoet, hebben wij er geen last va...
25 oktober, 2017 - /blog/1676/wat-een-heerlijk-ongecompliceerd-ventje-is-hij-toch.html
Samuel heeft geen woorden. Hij heeft geen woorden nodig. Minuutje genieten. Ik kijk naar het filmpje in de kleedkamer van Terrasvogels, vlak na onze zaterdagse wedstrijd, waarin ik een nogal puberaal verbaal ruzietje heb uitgevochten met onze spits. Geestdodende drift. De aanvoerder vraagt zich tijdens de rust af waarom mannen van rond de 50 zo doen. Ja, dat vraag ik me ook af, net zoals ik me een dag later afvraag waarom Max Verstappen een jurylid in de Formule I in zijn emotie een mongool noe...
5 februari, 2019 - /blog/2463/ik-heb-geleefd-11-henk-61-ontsnapte-aan-de-dood-bang-ben-ik-allang-niet-meer.html
Henk van Donk (61) legt weleens een hand op zijn buik, alsof er een baby’tje in zit. Dan praat hij tegen zijn nieuwe nier. In zijn gebloemde stoel in de pastorie van het Groningse Sauwerd doet hij het voor. "Rustig maar, zeg ik dan." De nier redde zijn leven en behoorde toe aan de dominee met wie hij al twintig jaar samen is. Wonderlijk maar waar: zijn man Sybrand en hij bleken orgaantechnisch ook een gouden match. Een operatie waarbij hun beider buiken opengemaakt werden, gaf ze weer ee...