20 maart, 2016 - /blog/443/let-her-be-free-icy-sot.html
Where once may have been her hijab now lingers a hundred birds about to take flight from a web of branches. When one bird soars the others will follow, signaling a great migration toward freedom. Let Her Be Free is a foray into this woman’s story as she frees herself from restrictions in her country. It is also the lens through which we may view the remarkable journey of ICY (b.1985) and SOT (b.1991), two Iranian activist-artist brothers who fled the persecution and censorship they exper...
20 maart, 2016 - /blog/444/evidently-john-cooper-clarke.html
Only the Americans Fekner and Hambleton and a few kids not older than fourteen at the time (Taki 183 being one of them) who are mentioned in the ‘classic’ Watching My Name Go By book (foreword by Norman Mailer!) in 1974, were prior to the sympathetic Dutchman. In 2008 Hugo's pioneering works were notably acknowledged by Mr Banksy himself, followed by his invitation to participate on the Cans Festival in Leake Street, London. Justice. Martin Hannett! How fucking legendary ca...
20 maart, 2016 - /blog/445/rejection-is-good-for-the-soul-bukowski-on-writing.html
2. Let your creativity find whatever outlet it needs. “Now print my occasionals out by hand and point them up with drawings (like any other madman). Sometimes I just throw the stories away and hang the drawings up in the bathroom (sometimes on the roller).” 3. Treat the submission of your work like it’s a job. “I remember when I used to write and send [Story Magazine] fifteen or twenty or more stories a month, and later, three or four or five—and...
20 maart, 2016 - /blog/446/warme-zomer.html
als voorjaar valt uit maart april en zon schijnt op een vrouwenbil dan kruipt het onder huid en haar en de sirenen zingen maar de duizend naalden van verlangen probeer ik met een hand te vangen en al dat blote vlees met blikken ik voel mijn slappe knieën knikken volledig kansloos voor mijn ogen het vlees waarmee ze jongen zogen het is een deinen pront misbaar en de sirenen zingen maar ik voel mijn onderbuik ontluiken aan andere geslachten ruiken kom knevel ...
20 maart, 2016 - /blog/447/nog-om-luid-op-te-lezen.html
Toen ruimtewezens hier landden en ons vroegen of we nog een interessante planeet in het universum kenden. We zeiden van niet, we legden uit dat we nog nogal op onszelf gefocust waren de afgelopen 20.000 jaar. Vonden ze stom. Zeiden ze niet letterlijk, maar dat kon je wel aflezen op hun groene gezichten. En die tentakels stonden ook duidelijk ironisch halfstok op hun kop. We probeerden hen dan maar te paaien met een pittoreske internationale rondleiding. Om te bewijzen dat de aarde ...
21 maart, 2016 - /blog/449/ueber-alles.html
In 1929 publiceerde Kurt Tucholsky het boek Deutschland, Deutschland über alles . In korte stukjes voorzien van foto’s vertelt hij over zijn volk en vaderland. Soms is dat grappig, bijvoorbeeld wanneer hij het rijgedrag van de Duitser beschrijft: Der Deutsche fährt nicht wie andere Menschen. Er fährt, um recht zu haben. Dem Polizisten gegenüber; dem Fußganger gegenüber […]‚—‚und vor allem dem fahrenden Nachbar gegenüber. Maar vaker is het keihard. Tucholsky is kwaa...
22 maart, 2016 - /blog/450/bericht-uit-brussel.html
Ligt meestal aan mijn zoon, deze keer aan mij. Ik staar naar elk scherm rondom mij. Ik staar naar al die gebarsten ramen van die luchthaven, de knal moet enorm geweest zijn. Maar we moeten vertrekken, we moeten naar school. Hij weet van niks, we wandelen met flinke tred naar de school en voor de eerste keer sinds jaren zijn de sirenes luider dan het getoeter in Brussel. Ze komen van overal, ambulances, politiewagens, brandweerauto’s. Sirenes klinken ...
22 maart, 2016 - /blog/452/laten-we-durven-griet-op-de-beeck.html
Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, vandaag zomaar, opeens zijn kwijtgeraakt. Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels. Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren. Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar. Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, e...
22 maart, 2016 - /blog/453/bericht-uit-brussel-update.html
We zitten aan weerszijden van een tafel, hij is bezig met Lego en ik staar naar het computerscherm voor mij. Ik staar naar al die verbrijzelde ramen van de luchthaven. De knal moet enorm geweest zijn. Op dat moment weet ik nog niet dat er twee ontploffingen waren. Maar we moeten vertrekken, we moeten naar school. Hem thuis houden is geen optie, hij weet ook van niks, dat wil ik zo lang mogelijk zo houden. Niet uit angst om hem bang te maken, maar uit het besef dat de komende uren elk ...
23 maart, 2016 - /blog/454/ziek.html
Later werden het er meer, zoals het er altijd meer worden, minder minder minder worden het er nooit. En ik zag de eerste beelden, en ik probeerde me voor te stellen wat die mensen op die groezelige eerste foto’s die op Twitter voorbij kwamen dachten – maar al snel gingen mijn gedachten niet meer naar hen uit. Ik dacht alleen maar: wat zou Bilal van Wijk hiervan vinden? Bilal is het personage uit mijn roman De terugkeerling . Of beter: een van de twee hoofdfiguren. Van lezers krij...