3 maart, 2021 - /blog/3255/wat-verwachten-ze.html
Een vriend kwam zijn elfjarige dochter brengen en bleef wat dralen rond de tafel waarachter ik stukjes zat te tikken. Omringd door gekleurde stressballetjes. Onze dochters waren meteen naar boven verdwenen om nog meer Fidget Toys te maken. Speelgoed waar je rustig van wordt. Dat is in deze tijd een enorme rage onder kinderen. Mijn tienjarige is deze hele voorjaarsvakantie al bezig zelf stressballetjes te maken. Iedereen die ik ken heeft tegenwoordig wel zo’n zelfgemaa...
12 maart, 2021 - /blog/3259/waarom-ik-aan-krachttraining-doe.html
Sinds we niet meer in groepsverband mogen sporten, doe ik drie keer in de week aan personal training, samen met een andere vrouw. Ook vandaag vraag ik me weer af waarom? Er ligt een stang in mijn nek met twee loeizware halterschijven eraan. Mijn benen trillen. Op het bankje, met uitzicht op mij, zit een tandeloze man een joint te roken. De sportruimte is precies gelegen tussen een daklozenopvang en een coffeeshop. Omdat er maar één persoon tegelijk binnen mag zijn, sta ik deze klot...
17 maart, 2021 - /blog/3260/einde-van-het-patriarchaat.html
Het was internationale vrouwendag. De meisjes en ik zaten aan tafel en aten zelfgemaakte tomatensoep. Het gesprek kwam op kinderen krijgen. Ze wilden er later het liefst allebei twee. Twee meisjes, welteverstaan. De tienjarige zei dat ze kinderen wilde omdat ze anders nooit oma zou worden. ‘En meisjes zijn beter,’ ging ze door, ‘we kunnen alles wat jongens ook kunnen én wij kunnen kinderen krijgen.’ De vijftienjarige heeft nu bijna een jaar verkering me...
12 april, 2021 - /blog/3272/avontuur.html
De avondklok was net ingegaan en de meisjes lagen net in bed, toen de telefoon ging. Het was een onbekend nummer, dus ik nam niet op. Ik zat nét op de bank verhalen van studenten te becommentariëren, de laatste paaseitjes naar binnen te werken, en na te denken over een avontuurlijk leven. We willen allemaal een avontuurlijk leven. Wie wil dat nou niet, dacht ik. Ik vroeg me ook af wat avontuur nou daadwerkelijk inhield. Sommigen noemden het leven op zichzelf al één groot avontuur. Ande...
19 april, 2021 - /blog/3276/te-dik.html
Ding dong. Mijn personal coach stond op de stoep met een weegschaal onder haar arm. ‘Zo!’ zei ze luid. ‘Zullen wij de harde cijfers eens gaan bekijken.’ ‘Van mij hoeft het niet zo,’ zei ik. ‘Jawel, het is altijd beter de waarheid onder ogen te zien.’ Ze was mijn woonkamer al in gelopen. Schoorvoetend kwam ik achter haar aan. De waarheid, dacht ik, de waarheid. Wat ís de waarheid? Ik voel me goed. Ik voel me beter dan ooit. Fitter. Steviger. Meer aanwezig. Da...
26 april, 2021 - /blog/3281/aftelklok.html
Na nog even een winkelafspraak te hebben gemaakt bij de Hema, dubbelklikte ik op de link en – pats, boem, klats – daar verscheen, aan het einde van de werkdag, plots een crematorium op mijn scherm. Laag gebouw. Grote schoorsteen. Statisch beeld. De naam van de veel te jonge zus van vriendin L. Een klok die aftelde tot haar crematiedienst zou beginnen. Het viel rauw op mijn maag. Het is niet zo dat ik totaal geen crematorium had verwacht, ik zou tenslotte een crematie bi...
26 april, 2021 - /blog/3282/aftelklok.html
Na nog even een winkelafspraak te hebben gemaakt bij de Hema, dubbelklikte ik op de link en – pats, boem, klats – daar verscheen, aan het einde van de werkdag, plots een crematorium op mijn scherm. Laag gebouw. Grote schoorsteen. Statisch beeld. De naam van de veel te jonge zus van vriendin L. Een klok die aftelde tot haar crematiedienst zou beginnen. Het viel rauw op mijn maag. Het is niet zo dat ik totaal geen crematorium had verwacht, ik zou tenslotte een crematie bi...
17 mei, 2021 - /blog/3290/liefdesverdriet.html
‘Het doet zo’n pijn, mama! Het doet zó ontzettend veel pijn!’ huilde mijn bijna-zestienjarige. ‘Auwauwauwauw.’ Ze hing scheefgezakt op de bank en zag eruit alsof ze een cerebrovasculair accident had gehad, maar het was puur liefdesverdriet dat haar van het ene op het andere moment eenzijdig had verlamd. Een massief blok verdriet had zich in haar tengere lijf vastgezet. Dat moest er natuurlijk uit. Dat begreep ik ook wel. Ze keek me aan met kleine oogjes, haar oogleden gezwollen ...
25 mei, 2021 - /blog/3382/mijn-linkerarm.html
Tot mijn bijna-achtenveertigste heb ik met geen woord over mijn linkerarm gesproken. Laat staan geschreven. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik die arm eerder nooit heb gehad. Maar ik heb dus een linkerarm - zij is hier en nu, ik voel haar ook overduidelijk terwijl ik dit typ -, en gisteren schrobde ik nog de dikke aanbaklaag uit mijn oven in haar prominente aanwezigheid, stond ik er voor het eerst bij stil dat ik de bodem van mijn zelfgemaakte monchoutaart doorzaagde met een mes ...
14 augustus, 2017 - /blog/1505/young.html
Now I’m older. More than halfway. I’ve missed the fun parts in a flurry of work, raising kids, loving and separating, moving house and social obligations. I’ve moved mountains, gone through rough patches, and the traces are still there. Scars on my belly, a writer’s bum, worn-out vertebrae and a wrinkled face. I have lived and you can tell. It’s not earth-shattering and I am not a bad-looking fifty-year old, but there are moments I hardly recognize myself. As a kid...