Zoeken
Nieuws 1378 Blog 1378
Promis und Stars

6 maart, 2016 - /blog/421/promis-und-stars.html

Zijn moeder zei: wat ga je dan doen? Hij zei: ik ga beroemd worden. Zijn vader zei: die is zo weer terug. Ze hadden zwijgend taart gegeten en daarna was hij naar zijn kamer gegaan om zijn spullen in te pakken. In huis was het stil. Op straat ook. Hij haatte die stilte. Hij haatte hoe alles maar gewoon voorbijging; de dagen stonden op repeat. Hij nam de eerste trein, het was nog donker. Zijn vader bleef in bed. Zijn moeder bracht hem naar het station. Ze bewoog voortdurend ha...

Moederland

6 maart, 2016 - /blog/425/moederland.html

Een dromerige blik langs ons heen, en daaronder een donkere en confronterende die ons ergens op wijst. Beide blikken laten iets van hun binnenkant zien; ze verzoeken in hun beleefde stilte om een wederblik, om contact, wat betekent dat wij niet alleen aanschouwers zijn van een tekening, maar worden aangespoord om als beschouwers hierop in te gaan. Om te reageren, waarmee we ook iets van onze binnenkant laten zien. En dan zijn we nog niet eens met lezen begonnen. Moederland heet een ...

Alles nur ein Spiel

7 maart, 2016 - /blog/426/alles-nur-ein-spiel.html

Het was niet januari 2016, het was augustus 1928. Na een extreem kort repetitieproces vol tegenslagen, ging Die Dreigroschenoper in premiëre. De generale repetitie had tot vijf uur die ochtend geduurd. Er was tot op de laatste minuut geschrapt, geschreven en gescholden. De acteurs waren gesloopt. Na het openingslied, Die Moritat von Mackie Messer , bleef het doodstil in de zaal. De eerste twintig minuten werd er met de moed der wanhoop gespeeld voor een ijzig publiek, dat pas ontd...

Terug naar de Wunderkammer

7 maart, 2016 - /blog/427/terug-naar-de-wunderkammer.html

Mijn vader het hem gekregen van een Indiase maharadja als steekpenning voor een scheepsvracht. Het was nota bene een asbak. Zilveren plakkaten versierden de wangen, in de opengesperde bek kon je as kwijt, de ooggaten waren sigarettenhouders en bovenop de kop was plaats voor een doosje lucifers. Dit was tegelijkertijd het mooiste, het lelijkste en het fascinerendste object dat ik bezat. De tijgerschedel paste prachtig bij mijn andere kroonjuwelen: schelpen en uitgedroogde zeesterren gevonde...

Twee gedichten

12 maart, 2016 - /blog/433/twee-gedichten.html

als we allemaal maar een beetje gaan improviseren zijn we straks iedereen kwijt dat is vervelend als er iets te vieren valt maar ook onder ’n minder prospectvol gesternte dus Leonard mijd de aanblik van de dijen van de jeneverschenkster met de bolle kop erop ga naar huis waar geen blaffer op je wacht dat is kracht dat je de leegte omhelst de holte tongt en door het grote gat wordt bereden ontkleed danst lang geleden je zei dat je op de hoek van de straat wilde wo...

Nooit dezelfde rivier

12 maart, 2016 - /blog/434/nooit-dezelfde-rivier.html

Een wat heet voorlijk meisje uit de straat zei langs haar neus weg dat ze niks aanhad onder haar leren jas. Toen keek hij wel naar beneden, maar daar waren alleen maar stenen. Nu moeten we onze ergernissen gewoon even wat vaker naar elkaar terugkoppelen. Dat zei hij echt, zij hebben het ook gehoord. Ik zou met geen mogelijkheid kunnen zeggen hoe oud hij wordt vandaag. Hij heeft een dochter die op ballet zit en spreekt de taal van de bezetter. In zijn bijzijn kan ik bijna niets meer ze...

Afterword Golden Years

13 maart, 2016 - /blog/435/afterword-golden-years.html

My wife Manuela and I hosted – with the help of some friends in New York – an exhibition (called Made in Iran) in downtown Manhattan with the Iranian brothers Icy & Sot, two street artists who had just made the transition from Tabriz, their hometown in Iran, to New York – the city they had been dreaming of, where they would meet their friends, musicians, artists and skaters who had already left their country behind them – realizing that the impossibility of returning to Iran would b...

De onzichtbaren

16 maart, 2016 - /blog/439/de-onzichtbaren.html

Toen hij kwam aansloffen, trokken zijn schouders met iedere stap dichter naar de grond en bogen zijn knieën steeds verder door, tot hij op de stoeprand ineenzakte. De ruggengraat knakte en het hoofd kantelde vertraagd voorover, als een tulp aan een verlepte steel. Steeds dieper verdween hij tussen zijn benen en als het had gekund was hij in zichzelf verdwenen. Ik sta in een zijstraat van het zakelijk centrum van Rio de Janeiro, dat met zijn brede autobanen en kubustorens in de verte doet ...

My Cats

17 maart, 2016 - /blog/441/my-cats.html

but I watch and learn from them. I like the little they know, which is so much. they complain but never worry, they walk with a surprising dignity. they sleep with a direct simplicity that humans just can't understand. their eyes are more beautiful than our eyes. and they can sleep 20 hours a day without hesitation or remorse. when I am feeling low all I have to do is watch my cats and my courage returns. I study these creatures. ...

Moedervlekken (fragment)

19 maart, 2016 - /blog/442/moedervlekken-fragment.html

De zoon die zoals dat van hem werd verwacht psychiater is geworden verzorgt de tuin. Vroeger speelde hij hier nog weleens badminton met zijn vader, die tijd is voorbij, er wordt voornamelijk naar het gras gekeken als naar een vertrouwd en toch nog altijd mooi schilderij. Het heeft al bijna tien dagen niet geregend, op het gras zijn gele plekken ontstaan. Jarenlang is het hier goed onderhouden, met liefde is hier gewerkt, in elk geval met een volharding en een verantwoordelijkheidsgevoel di...

« 1 ... 6 7 8 ... 138 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: