Zoeken
Nieuws 734 Blog 734
Wisten we maar meer wat er in zijn bolletje omgaat

1 maart, 2017 - /blog/1139/wisten-we-maar-meer-wat-er-in-zijn-bolletje-omgaat.html

Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het steeds minder vaak voorkomt dat we zo denken. Samuel is ­Samuel. Wie je ziet, is wat je krijgt. We doorgronden hem aardig. Alleen: wisten we maar iets meer van wat in zijn bolletje omgaat. Wisten we maar of hij bepaalde gedachten heeft en hoe die dan zijn. Ja, hij toont emoties, natuurlijk, hij kan boos zijn of vrolijk. Maar op vragen krijg je nooit antwoord, althans, geen antwoord dat je zou willen. Als wij, zoals afgelopen week, verkleed ...

Was Karolien Berkvens zu sagen hat (2)

26 juli, 2016 - /blog/736/was-karolien-berkvens-zu-sagen-hat-2.html

‘Ik weet niet precies waar ik thuis hoor, ik val tussen wal en schip. Ik houd van Duitsland, maar ik ervaar het als een bevrijding om in Californië te leven. Ik ben nooit respectloos behandeld of onderdrukt, maar ik stoor me aan bepaalde aspecten van de Duitse cultuur. Duitsland is nog altijd een relatief homogene maatschappij.’ Emanuel Bergmann werd in 1972 in Saarbrücken geboren, na zijn eindexamen verhuisde hij naar Los Angeles, waar hij nu ruim twintig ja...

Samuel staat vaak in het middelpunt; wat vinden zijn broers daarvan?

2 augustus, 2017 - /blog/1487/samuel-staat-vaak-in-het-middelpunt-wat-vinden-zijn-broers-daarvan.html

Als ze met zijn drieën naast elkaar staan, is het een vreemd gezicht. Die grote David (19), daarnaast de kleine Samuel (16), een soort reuzenpeuter met een babyachtig gezicht en ten slotte Joshua (11) die qua lengte hard op weg is om Samuel in te halen. We hebben tijdens deze serie al meerdere brieven ontvangen over de broers, of die dus genoeg aandacht krijgen. Tja. Dat weten we nooit zeker. Samuel is bijna altijd het middelpunt van het gezin. Hij is een aandachtsmagneet pur sang. Hij re...

Een mantel met een bontkraag (Fragment: Ongemakkelijke mensen)

24 augustus, 2017 - /blog/1521/een-mantel-met-een-bontkraag-fragment-ongemakkelijke-mensen.html

Een mantel met een bontkraag ‘Gij krijgt van mij een nieuwe mantel,’ bepaalt opa als hij oma’s pijnlijke grimassen ziet.     ‘Maar ik heb al een mantel,’ zegt oma. ‘Ik hoef geen andere.’     ‘Gij krijgt van mij een nieuwe mantel, punt uit.’     ‘Laat haar toch met rust,’ zegt mijn vader, maar hij moet z’n moel haauwen en zich er niet mee bemoeien.     Er valt niet aan te torne...

Veluwe (Lot Veelenturf)

28 maart, 2016 - /blog/465/veluwe-lot-veelenturf.html

Ik volg een zandweggetje vol kuilen waar nog water in staat van de regen van vanmorgen. Het park is nog leeg. Het hobbelige zandpad gaat over in glanzend asfalt dat bezaaid is met takjes en natte bladeren. De bomen zijn geel, beginnen al rood te kleuren. De banden van mijn fiets zijn niet goed opgepompt, waardoor ik ieder steentje en ieder takje waar ik overheen rijd voel. Het zadel was nog nat toen ik de fiets uit het rek tilde, maar nu zijn alle druppels die erop lagen in mijn zwarte spijke...

Ik heb geleefd #4. Bob (88) 'Kijk eens wat je op je oude dag allemaal krijgt'

4 december, 2018 - /blog/2374/ik-heb-geleefd-4-bob-88-kijk-eens-wat-je-op-je-oude-dag-allemaal-krijgt.html

  ‘Ken je Schubert? Hier, luister maar, ik weet zeker dat je het mooi vindt.' Bob van Huët sr. schuift een schijfje in zijn cd-speler. We luisteren naar een uitvoering van James Last. 'Dit moeten ze na afloop van mijn crematie draaien.' Hij legt zijn magere handen in de mijne. 'Steenkouwe paute. Komt doordat ik zo afgevallen ben.' In de Haagse keuken waar het voelt als een sauna, dirigeert hij een onzichtbaar orkest. Dat doet hij ook in de radio...

Soevereine vrouwen

15 augustus, 2016 - /blog/760/soevereine-vrouwen.html

Ze was mijn docent op de universiteit, ooit. Maar ze werd meer, veel meer. Ze vroeg me toen ik nog maar net bleu aan de UvA begon al wanneer ik nou eens eindelijk ging vliegen. Ze was streng, in ieder gesprek. Dwong me om mijn woorden te kiezen. En in die beginjaren verzoop ik dan ook per definitie in mijn zinnen en voelde ik hoe mijn bloed tijdens onze gesprekken steeds meer naar mijn wangen steeg. Uiteindelijk liet ik haar maar praten. Haar vertellen over haar tijd bij het vrouwentheater. ...

Chelsea Girls (voorpublicatie)

12 april, 2017 - /blog/1263/chelsea-girls-voorpublicatie.html

BATH, MAINE Ik had hier verdomme niks te zoeken. Ik bedoel, waarom woon ik bij mijn ex-vriendin en haar nieuwe vriendin, en háár ex-vriendin. Hoe kon dat op welke manier dan ook aangenaam zijn. Ik had dit net zo goed vanuit een gevangeniscel kunnen schrijven. Echt grappig, hè? Ted en Alice zeiden voor ik wegging: ‘Van de regen in de drup, Eileen.’ Ik wist niet wat ik anders kon doen. Ik vloog, jawel, naar Portland, en Judy en Chris haalden me daar op. Ik stond hel...

Bath

28 juni, 2018 - /blog/2152/bath.html

In de eerste eeuw bouwden de Romeinen er een badhuis. Tweeduizend jaar later is het stadje verworden tot kuuroord voor alleenstaande bejaarden. De ouderen leken gehinderd te worden door kleine lichamelijke kwaaltjes. Ze liepen wat moeilijk en droegen makkelijk zittende kleding en sandalen. Maar het is geen bedevaartsoord geworden, niemand leek een wonder te verwachten, slechts helend warm water. Op straat rook het overal naar zeep. Als de armoede, eenzaamheid of ouderdom aan jou begint te ruike...

De hele wereld op mijn bord (Joachim Stoop)

5 januari, 2017 - /blog/1003/de-hele-wereld-op-mijn-bord-joachim-stoop.html

Steeds fluister ik mezelf toe dat ik stop met deze job als ik bij dit gebeuren geen kippenvel meer krijg. Met volle schalen, dozen, potten komen ze glimlachend aan. Urenlang hebben ze in hun keuken gezwoegd om trots gerechten van hun land te komen tonen en delen: Tibetaanse momo, Somalische stoofpot, Russische salade, Indiase pakora. Een enkele grapjas heeft een pak friet bij. Ik sta naast mijn collega’s achter de tafels de landen van herkomst op papiertjes te schrijven om elk culinair...

« 1 ... 66 67 68 ... 74 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: