Zoeken
Nieuws 734 Blog 734
Voorpublicatie 'Tot bloed op het droge'

11 september, 2017 - /blog/1557/voorpublicatie-tot-bloed-op-het-droge.html

7. Christiaan van B. had weleens gelezen dat het universum meer planeten telt dan er zandkorrels zijn op alle stranden ter wereld. Van het hemelse uitspansel had hij slechts een glimp opgevangen en het strand kende hij alleen van horen zeggen. Maar het zand was hem vertrouwd. Dat zat in zijn haar, in zijn klompen en in de plooien van zijn kleren. Het schuurde zijn witte huid, politoerde zijn nagels en deed zijn ogen regelmatig wateren. Dat iedere korrel die in zijn ooghoek waaide erge...

Als je van beren leren kan (Robert van Munster)

29 maart, 2016 - /blog/469/als-je-van-beren-leren-kan-robert-van-munster.html

'Papa blijft hier,' zegt Herman, hij heeft een hand van mama vast. Ik stap uit bed en heb mijn kleren ook al aan. Beneden zie ik papa in bed liggen, hij slaapt. Mama pakt mijn hand vast. 'Kom mee naar de auto,' zegt mama. We stappen met zijn drieën in. De deuren trekken we dicht en ze maken geen geluid. Mama start de auto en rijdt de schuur uit. Herman en ik zitten achterin. 'Ik heb wel zin om te verhuizen,' zegt Herman. Door de voorruit zien de bomen er geel uit, achter ons zijn ze rood. Mama...

Voorpublicatie 'Het boek Joan'

12 februari, 2018 - /blog/1913/voorpublicatie-het-boek-joan.html

Nacht. Telkens als de gitzwarte nacht de doffe prent van de dag verdringt, voelt Joan zich als een buitenaards wezen. Dat verdomde maanlandschap. Bijna niet te geloven dat dit de aarde is; ze moet zichzelf eraan herinneren dat ze niet op haar buik op de maan ligt. Dat het stof in haar mond geen voedingsstoff en bevat, dat het eerder op kalk lijkt. Ze weet tot in haar botten, tot in haar vlees dat haar lijf, tegen de grond, meer op een reptiel dan op een mens lijkt, want haar bestaan is terugg...

Wijde wereld

15 juli, 2020 - /blog/3121/wijde-wereld.html

Ik zal nooit een kattenvrouwtje worden, dacht ik. Want wij hadden vroeger een hond. Eenmaal een hondenmens altijd een hondenmens. Nu wandel ik hier in de ochtend met mijn babykatertje aan een lange riem door mijn buurt in Amsterdam-Noord. De kitten komt al naar mij toegerend zodra ik de riem pak. Hij wacht op de mat totdat we samen de voordeur uitgaan. De wijde wereld in. Ik met het slaapzand nog in mijn ogen. Nu sta ik hier kalm te wachten tot mijn katertje onder een geparkeerde...

Eindpunt IJburg

19 april, 2017 - /blog/1288/eindpunt-ijburg.html

HOE LANG WAS JE AL VERLIEFD OP DIE ANDER? We houden ons aan het kader waarbinnen wij nu dienen te praten. We doen het prima als gescheiden mensen. We hebben zo ons eigen leven waarin we onze eigen dingetjes doen. Daar weiden we niet over uit. IK HEB MET IEMAND GEZOEND. DAT WAS LEUK! We eten een hapje met het oude gezin. We kijken naar de modeshow die de meisjes voor ons houden. Bij het weggaan, kussen we éérst de kinderen, daarna pas krijgt de ander een zoen. Geen omhelzing mee...

Mijn lichaam is van mij

10 februari, 2017 - /blog/1079/mijn-lichaam-is-van-mij.html

Vorig jaar ontmoette ik aan de andere kant van de wereld een meisje dat mijn dochter had kunnen zijn, behalve dat ze in een sloppenwijk van Rio de Janeiro woonde. Livia was een tienermeisje als alle andere, dat van voetbal hield, maar ook urenlang met vriendinnen kon kletsen terwijl ze elkaars haren deden. Zoals alle kinderen in de wijk, ging ze in het weekend naar de funkfeesten die door de drugsbende worden gehouden in een oude sporthal. Een paar maanden geleden werd ze door één van de kops...

Logboek van een debutant: deel 2

26 januari, 2018 - /blog/1885/logboek-van-een-debutant-deel-2.html

Finale van Manuscripting, 25 september 2014 in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Niet de grote zaal natuurlijk, maar in de salon. Finalisten: Bronja Prazdny, Derko Laan & Karel Brown (ik dus). Mijn pseudoniem bleek toch te werken. Een vriend van me had op Twitter een foto voorbij zien komen van de halve finale en dacht: die gozer lijkt echt op Timo. Maar het is hem niet, want hij heet anders.    Er zaten tien dagen tussen de halve finale en de finale. Ergens had ik nog de ...

Botsingen

29 november, 2017 - /blog/1769/botsingen.html

De auteur van de longread, Joris van Casteren, schreef een boek over de wanhoopsdaad van wat bleken te zijn een 69-jarige vrouw en haar 43-jarige dochter, een boek dat hij de titel Een botsing op het spoor  meegaf. Ik vind het, ook richting alle betrokkenen en nabestaanden, een waardige titel, ontdaan van elk slappe hap effectbejag. Een vriend van mij stapte enige tijd geleden uit het leven, onder invloed van de verkeerde medicijnen. Dat noemen we geen zelfmoord en geen zelfdoding, m...

Terug naar de Wunderkammer

7 maart, 2016 - /blog/427/terug-naar-de-wunderkammer.html

Mijn vader het hem gekregen van een Indiase maharadja als steekpenning voor een scheepsvracht. Het was nota bene een asbak. Zilveren plakkaten versierden de wangen, in de opengesperde bek kon je as kwijt, de ooggaten waren sigarettenhouders en bovenop de kop was plaats voor een doosje lucifers. Dit was tegelijkertijd het mooiste, het lelijkste en het fascinerendste object dat ik bezat. De tijgerschedel paste prachtig bij mijn andere kroonjuwelen: schelpen en uitgedroogde zeesterren gevonde...

Was Karolien Berkvens zu sagen hat (1)

20 juni, 2016 - /blog/640/was-karolien-berkvens-zu-sagen-hat-1.html

Toen ze onlangs voor een lezing in Rusland was, vroeg een man na afloop of hij haar mocht omhelzen. Voor ze het wist, stond er een rij. Dana Grigorcea omarmde haar toehoorders en realiseerde zich dat er nog altijd grote verschillen bestaan tussen de cultuuropvattingen in Oost- en West-Europa. ‘Hier draait het om de oplage van je boek, om televisieoptredens, om de prijzen waarmee je werk wordt onderscheiden. We definiëren ons aan de hand de markt. Dat geldt ook voor kunstenaars.’Dana Grigor...

« 1 ... 63 64 65 ... 74 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: