29 juni, 2016 - /blog/678/nog-9.html
Niemand in dit tijdperk wist nog precies wat die Dutroux gedaan had. Maar de naam klonk beroemd en om toeristen te lokken was dat genoeg. Heel die buurt was ook een tourist trap, terend op goedgevoelige travellers. Zo stonden er kraampjes die gegarandeerd beweerden nog brokjes brein van Kurt Cobain te bezitten of restantjes van de Twin Towers tentoonspreidden. Zo stonden er bekende horrorhuizen naast elkaar nagebouwd, toegankelijk voor het ganse gezin. Dan kregen de kinderen een kopte...
19 januari, 2018 - /blog/1872/logboek-van-een-debutant-deel-1.html
In de zomer van 2014 was ik met mijn vriendin en zoontje van anderhalf op Kreta. Zwembad, Sunweb-vlag aan het balkon, kindje dat overdag nog twee keer sliep, geen internet. Alleen maar lezen, muziek luisteren en luieren aan het strand. En zoals dat gaat als je een tijdje offline bent en verlost van alles dat ook maar een beetje met het echte leven te maken heeft: je hersenen gaan open. Alles is weer mogelijk. Waarom niet weer eens iets schrijven? Waarom geen korte verhalen? Op de dag ...
30 november, 2018 - /blog/2370/de-lamp.html
#4 De Lamp Vanochtend reed ik naar Zuidoost om een ontmoeting met een kunstwerk te forceren. Dat mislukte. Mijn route voerde me, na een stukje over de A1, door Diemen. Ik hou van de A1, ze hangt tussen Amsterdam en Duitsland als een losse riem om de onsierlijke taille van Nederland. Maar goed, ik ging niet naar Duitsland, ik moest de afslag Diemen hebben. Bij de afslag torenden de Golden Arches hoog boven een rij bomen uit, als een zon op een kindertekening. &...
23 juli, 2020 - /blog/3125/wodka.html
Er stopte een wielrenner op de stoep. Hij hijgde uit, begon te praten en een uur later liet hij zijn huis in de Amsterdamse Pijp zien. De man dacht en sprak snel maar stelde weinig vragen. Zijn voorouders waren Chinezen, hij groeide op in Amsterdam, kwam vroeg in de krakersscene terecht en werd uiteindelijk architect. Ik dacht dat ik met een individu te maken had maar hij zei: ‘Het was een verademing om ergens bij te horen, de krakers in mijn geval, maar als dat bij het studentencorps ...
29 april, 2020 - /blog/3053/verzet.html
In 1992 schreef mijn oudoom een boek over zijn leven. Het werd in eigen beheer uitgegeven. Met tegenzin was hij boer geworden, liever was hij dichter en toneelspeler geweest. Met nog meer weerzin werd hij soldaat. Eén keer heb ik hem mogen ontmoeten. Ik was met mijn grootmoeder op bezoek in haar ouderlijk huis. Haar broer, mijn oudoom, was licht dementerend, zat naast een houtkachel te glimlachen en vroeg meermaals om een borreltje, al was het nog ochtend. Zijn vrouw pro...
22 maart, 2016 - /blog/453/bericht-uit-brussel-update.html
We zitten aan weerszijden van een tafel, hij is bezig met Lego en ik staar naar het computerscherm voor mij. Ik staar naar al die verbrijzelde ramen van de luchthaven. De knal moet enorm geweest zijn. Op dat moment weet ik nog niet dat er twee ontploffingen waren. Maar we moeten vertrekken, we moeten naar school. Hem thuis houden is geen optie, hij weet ook van niks, dat wil ik zo lang mogelijk zo houden. Niet uit angst om hem bang te maken, maar uit het besef dat de komende uren elk ...
21 juli, 2017 - /blog/1475/schrijven-bij-muziek.html
Ik zet altijd muziek op. Stilte is dodelijk voor mijn creativiteit en prachtige, goedgemaakte muziek kan me optillen en me laten meeliften op de genialiteit van anderen. Als ik schrijf hoor ik vaak filmmuziek in mijn hoofd terwijl ik de scènes voor me zie. De volgende nummers brengen me in andere sferen. De muziek van Nick Cave & Warren Ellis. Weergaloos, net als de films waar ze muziek voor schrijven. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford , van regisseur Andrew ...
13 februari, 2020 - /blog/2935/machiavellilezing-door-roxane-van-iperen.html
Stop de fixatie op de liegende prinsen De eerste keer dat ik in aanraking kwam met de grote Machiavelli, was als jonge rechtenstudente in Amsterdam. Ik woonde antikraak op de Willemsparkweg, hoek Van Baerlestraat, in een kale schimmelkamer waar de muizen ’s nachts op mijn buik dansten, maar met uitzicht op rozetvormige ornamenten op het plafond en Het Stedelijk Museum aan de overkant. Het was een vormende tijd, waarin aardig gevonden worden en een eigen stem vinden met elkaar...
23 november, 2018 - /blog/2360/politie-hond-albert.html
#3. Politie Hond Albert De naderende chemo hing de afgelopen week als een dreigende, almaar dikker wordende mist over de dagen. Ik was boos, niks lukte en er gebeurde de hele tijd vanalles. Een kinderfiets werd niet bezorgd. Een stofzuiger ging kapot. Een mooie, jonge vrouw millimeterde alvast haar haar. Ik had mezelf voorgehouden dat een normaal bestaan mogelijk is als je levensgezel kanker heeft. Dat het wel meevalt allemaal als je eenmaal weet dat ze genezen kan. Dat ...
2 oktober, 2017 - /blog/1603/dierenarts-polanen-3-de-operatie.html
* De laatste patiënt op het spreekuur vrijdagmiddag was een doodzieke Rottweiler. Gewoonlijk zou ik haar niet onderzoeken zonder haar te muilkorven, maar nu stond ze op de behandeltafel met de kop gebogen en de ogen half gesloten. Ze had hoge koorts en ik voelde een enorme dikte in de buik. Ik nam bloed af voor onderzoek en maakte een röntgenfoto. Alles wees op een abces zo groot als een voetbal. De eigenaar, een Antilliaanse jongeman genaamd Ulli, keek mij bezorgd aan. ‘Wat ga...