Zoeken
Nieuws 642 Blog 550 Podcast 2
Blauwe tanden (Daan Doesborgh)

13 januari, 2019 - /blog/2414/blauwe-tanden-daan-doesborgh.html

Wetenschappers van de universiteit van York ontdekten in een Duits klooster het skelet van een non die daar in de elfde eeuw moet hebben gewoond, en de poëtische naam B78 heeft gekregen. In haar tandsteen vonden de onderzoekers kleine deeltjes lapis lazuli, een steen die voornamelijk in Afghanistan wordt gewonnen, en in de middeleeuwen vooral voor het maken van pigment werd gebruikt. Omdat de steen ook toen al helemaal uit Afghanistan moest komen (het pigment uit lapis lazuli heet ultramarijn,...

Ik heb geleefd #15. Zieke Averil (54) mag van zichzelf pas sterven als de kinderen groot zijn

5 maart, 2019 - /blog/2507/ik-heb-geleefd-15-zieke-averil-54-mag-van-zichzelf-pas-sterven-als-de-kinderen-groot-zijn.html

Wanneer kun je als moeder met een gerust hart doodgaan? Je kinderen zouden tenminste gesetteld moeten zijn, vindt Averil Verkaik (54). Zelfstandig wonen, voor zichzelf kunnen zorgen. Dat laatste wordt lastig voor haar oudste. Zoon Daan heeft een progressieve spierziekte en zit in een rolstoel. Zijn hersenen doen het prima (5 vwo), maar voor zijn verzorging is hij afhankelijk. Daan was een van de hoofdrolspelers in de vierdelige VPRO-documentaireserie Stuk, over het reilen en zeilen in een reval...

Wij Beatrijs

22 juni, 2016 - /blog/650/wij-beatrijs.html

Dacht ik. Tot ik in de artiestenfoyer van de Schouwburg in Enschede tijdens de pauze het onzalige idee had om door een oud damesblad te bladeren en bleef steken bij een interview met de godmother aller verloskundigen: Beatrijs Smulders. Het publiek van die avond mag Beatrijs wel dankbaar zijn; ik heb nog nooit zo’n heerlijk agressieve tweede helft gespeeld. Sommige van die Beatrijs-quotes heb ik overgeschreven, en dat briefje draag ik altijd bij me. Als ik iets zwaars moet verplaats...

Voorpublicatie 'De achtste dag'

8 maart, 2019 - /blog/2509/voorpublicatie-de-achtste-dag.html

  Zaterdag Hij staart omhoog in de donkere schacht. Traag en met kleine schokken ziet hij de lift op zich af komen. Negenendertig seconden duurt het voor de onderkant zijn  vingertop zal raken. Precies negenendertig seconden.     Het nostalgische traliewerk van de kooi rinkelt door de abrupte onderbreking. De machine weet dat hij zijn reis naar beneden moet staken bij de minste weerstand. Egbert haalt zijn vinger weg. De lift blijft hangen waar hij ...

De Dag van de Duitse Eenheid

5 oktober, 2018 - /blog/2294/de-dag-van-de-duitse-eenheid.html

Bij iedere lezing of podiumdiscussie in Berlijn is hij aanwezig: der Spaßverderber. Een man, meestal rond de vijftig, die, meestal in gebrekkig Engels, van achter uit de zaal het gesprek poogt te verstoren. What the fuck , roept hij. Of: Das ist ja alles bullshit .    Afgelopen woensdag, op de Dag van de Duitse Eenheid, was hij er ook weer. Op een provisorisch podium in een tent nabij de Brandenburger Tor deden twee journalisten en een radiomaker een moeizame poging het...

Berichten uit de Biotoop: Stemprothese

1 februari, 2019 - /blog/2453/berichten-uit-de-biotoop-stemprothese.html

Ik klop het stof van mijn kleren en neem de gehoorbeschermer van mijn oren, hang hem in mijn nek. Houtje, Cor en Frank, de drie mannen van de Technische Dienst, zijn gearriveerd en vleien zich neer in hun kantine naast de werkplaats. Ik strijk over het tafelblad dat ik aan het schuren ben. Bijna klaar. ‘Wil je ook koffie?’ roepen ze. Ik draai me om en vraag voorzichtig of ik nog even door mag gaan met schuren. Cor fronst. ‘Als jij nou je koptelefoon opdoet, hebben wij er geen last va...

De herkansing (Nikkie van Lierop)

19 december, 2019 - /blog/2881/de-herkansing-nikkie-van-lierop.html

  ‘Ah, je bent er,’ roept de oude vrouw me vanaf een bankje toe. Ik ken haar niet, maar ze heeft het wel degelijk tegen mij. Ik heb honger en ben op zoek naar een plek om te lunchen. Ik rammel. Tot mijn grote ergernis blijkt elk gezellig ogend restaurant vol te zitten. Ik bevind me in het noorden van Frankrijk. Het is koud en het miezert, mijn humeur is dus niet bepaald vrolijk te noemen. Zelfs de kerstverlichting kan de grauwheid niet verjagen. Ik duw mijn hoofd dieper in de kraa...

Huilen

24 juni, 2020 - /blog/3102/huilen.html

  De tienjarige en ik fietsten in de vroege ochtend naar school. Ze schampte met haar wiel een stoeprand, haar stuur slingerde daarbij vervaarlijk, ze viel bijna, maar wist uiteindelijk toch haar evenwicht te bewaren. ‘Goed gedaan!’ zei ik. Naast me klonk alleen een afgemeten ‘hm’.  Het was benauwd weer. Een donker wolkendek hing boven ons. Een donderwolkje fietste aan mijn zijde. Twee handen om het stuur geklemd. ‘Je bent natuurlijk geschrok...

Berichten uit de Biotoop: Elfjes

22 juni, 2018 - /blog/2142/berichten-uit-de-biotoop-elfjes.html

‘Wat zou je nu dan als liefste doen?’ vraag ik. Hij krabt even aan zijn oor en zegt dan stellig: ‘ Fortnite .’ ‘Maar dat is een game, toch? Gamen kan niet,’ antwoordt juf Nathalie. ‘Sabine vraagt of er iets is wat je misschien wél leuk vindt hier.’ ‘Fortnite,’ zegt hij nog eens. ‘We spelen het in het echt. Buiten.’ Hij keert zich om alsof hij al genoeg inzage heeft gegeven en gaat weer aan de tafel zitten bij de andere jongens. Gemiddeld komen er zo’n vijfe...

Maand van de filosofie #2. Recensie Tim Fransen – ‘Het leven als tragikomedie’ (Merel Aalders)

11 april, 2019 - /blog/2576/maand-van-de-filosofie-2-recensie-tim-fransen-het-leven-als-tragikomedie-merel-aalders.html

Tragedie en komedie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, vindt Fransen in Het leven als tragikomedie , en ondersteunt dat treffend met een toegankelijke, humoristische toon. Verwijzingen naar comedies als de Britse tv-serie The Office en films van Woody Allen (een persoonlijke favoriet) herinneren de lezer er dan ook aan dat het leven ook lichte kanten heeft. Het boekje leest vlot door het toegankelijke taalgebruik en beroept zich zonder wikken of wegen op allerlei basale waarhede...

« 1 ... 47 48 49 ... 65 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: