16 mei, 2017 - /blog/1343/imaginaire-man.html
Ik was al zeker twaalf toen ik mijn imaginaire vriend influisterde dat ik te oud voor hem werd. Ik tekende een ander vriendinnetje voor hem, gaf haar een naam. En weg was-ie ook echt. Helemaal verdwenen. Had ik tot dan toe altijd iemand aan mijn zijde gehad met wie ik alles deelde, nu stond ik er voor het eerst van mijn leven alleen voor. Nou, dat was wat. Bij dezen zal ik ook afscheid nemen van de imaginaire man. Mijn imaginaire man vraagt zich nu af of ik deze column niet ...
21 oktober, 2019 - /blog/2822/ik-heb-geleefd-40-fleur-37-heeft-nog-maar-kort-te-leven-maar-gaat-gewoon-elke-dag-naar-kantoor.html
Haar collega’s zijn inmiddels wel gewend aan de cynische humor van hun ongeneeslijk zieke collega. Fleur voelt zich er prettig bij. ‘Zo maak ik het bespreekbaar.’ ‘Het’ is het sterven. Fleur is net 37 geworden, de ballonnen hangen nog voor het raam. De 40 zal ze niet halen. Dankjewel, darmkanker. Chemokuur Vandaag werkt ze thuis, aan de grote tafel in Geldermalsen. De reden is dat ze net een chemokuur achter de rug heeft, en daar is ze altijd een paar dagen ...
30 maart, 2018 - /blog/2012/zingen-en-soep.html
Maandag rond etenstijd ben ik traditiegetrouw op zoek naar kleingeld voor de vrijwillige bijdrage. Daarna moet ik de emmertjes van de vorige keer niet vergeten, die schoon klaarstaan voor de volgende gebruiker. Ik pak mijn speciale ‘soeptas’, een halloweentasje met een skelet erop, waarin precies twee emmertjes naast elkaar passen, zodat ik de buit zonder klotsen kan vervoeren. Als ik Atie tegenkom, vraagt ze of ik ook eens ’s middags soep kom eten. ‘Daarna kun je ...
17 april, 2019 - /blog/2582/controle.html
Als je boven het ondoordringbare wolkendek vliegt dat Nederland van de zon afschermt, ontwaakt er een monster. Sommigen noemen het heimwee. Ik vind die naam niet passen bij iets met zo een vernietigende kracht. Als het vliegtuig daalt , vliegt het monster naar je strot en scheurt alles wat er tussen zijn kaken komt aan flarden. Het leven dat je in Nederland hebt opgebouwd, je zorgvuldig uitgekristalliseerde Euro Surinaamse identiteit, alle redenen die je hebt om in Nederland te blijven wonen. W...
11 februari, 2019 - /blog/2470/jullie-willen-allebei-de-leukste-ouder-zijn-zei-ze.html
Ik weet nog dat haar vader en ik - we lagen in bed met de nieuwe baby tussen ons in - de schoonheid van die oren bespraken. Nooit eerder hadden we zulke prachtig gevormde oorschelpen gezien. Daar zullen we het nu nog wel over eens zijn. De juf klapte in haar handen. De achtjarige legde haar schriften en potloden recht, en lachte naar het vriendinnetje naast haar. Nooit eerder hadden we zulke prachtig gevormde oorschelpen gezien. Daar zullen we het nu nog wel over eens ...
13 februari, 2020 - /blog/2935/machiavellilezing-door-roxane-van-iperen.html
Stop de fixatie op de liegende prinsen De eerste keer dat ik in aanraking kwam met de grote Machiavelli, was als jonge rechtenstudente in Amsterdam. Ik woonde antikraak op de Willemsparkweg, hoek Van Baerlestraat, in een kale schimmelkamer waar de muizen ’s nachts op mijn buik dansten, maar met uitzicht op rozetvormige ornamenten op het plafond en Het Stedelijk Museum aan de overkant. Het was een vormende tijd, waarin aardig gevonden worden en een eigen stem vinden met elkaar...
6 januari, 2021 - /blog/3234/tijd-nemen.html
Ik legde een eindejaarbezoekje af bij mijn zeventigjarige vriendin. Ze schonk thee voor me in en ging er eens goed voor zitten. Ze stutte zichzelf met kussentjes. Ze maakte het zichzelf gemakkelijk. Ik nam plaats op het puntje van de stoel. ‘Ik kom alleen even dag zeggen voor het jaar is afgelopen,’ zei ik. ‘Ik heb eigenlijk geen tijd.’ ‘Wil je er een heerlijk bonbonnetje bij?’ ‘Nee, nee,’ zei ik. ‘Dan moet ik ook ...
25 april, 2017 - /blog/1303/gevangenis.html
Het opvallendst waren de zeven gevangenisdeuren, compleet met luikjes op ooghoogte en grendels, ook daar gluurden we naar binnen. Mijn oudste zoon keek gefascineerd rond. ‘Cool,’ zei hij. ‘Escape from Alcatraz.’ ‘Mam, er woont nu een aardige vrouw in dat enge gebouwtje, ze heeft me geholpen.’ Mijn oudste zoon is bezig met zijn profielwerkstuk voor school, hij maakt een verrijdbare hut. De vrouw die mijn zoon in een middagje heeft leren glassnijden, wil...
29 juli, 2019 - /blog/2738/berichten-uit-de-biotoop-dozen.html
Op ‘De Biotop(p)ers’, de besloten Facebookpagina van De Biotoop, is een foto gepost van een bouwsel bestaand uit dozen. Er staat bij: Iemand behoefte aan achtendertig verhuisdozen? Ik reageer als eerste en mag de dozen komen ophalen. Eindelijk zal ik onze berging netjes kunnen opruimen, de meeste spullen staan daarin langs de wanden opgestapeld in big shoppers en zijn zo in elkaar gedrukt dat je er op z’n positiefst een modern kunstwerk in kunt zien als variant op de Engelse stapelmuu...
5 december, 2017 - /blog/1786/de-toepasbaarheidsdoctrine.html
De waaromvraag. Daar istie weer. Wat heeft dit voor zin? Waarom moet ik dit weten? Ik ben erop voorbereid. Bij de lerarenopleiding vertelden ze me dat ik deze vraag kon verwachten, vroeg of laat. Het werd vroeg. En het bleef niet bij één keer. Het is ook niet zo zeer de vraag die me dwars zit. Meer het beoogde antwoord erop: omdat je er later iets aan hebt. En dan moet je natuurlijk uit kunnen leggen wát je er precies aan hebt. Je moet je kunnen verantwoorden. Al geruime tijd ligt in ...