25 mei, 2020 - /blog/3074/ik-heb-geleefd-64-na-zijn-hartinfarct-kreeg-berend-kanker-nu-gaat-het-eigenlijk-heel-goed.html
Alles wat Berend van Hoorn nog weet van zijn hartinfarct, heeft hij van horen zeggen. Hoe hij op 21 mei 2017 even een wandelingetje ging maken in zijn woonplaats Alblasserdam. De avond ervoor was hij met zijn vrouw uit eten geweest. Na afloop waren ze naar huis gelopen. Nu wilde hij bij het restaurant de auto ophalen. Op de stoep maakte hij nog een praatje met een kennis. Een paar meter verderop zakte Berend zomaar in elkaar. De kennis hoorde zijn val en rende naar hem to...
19 februari, 2018 - /blog/1921/week-van-het-korte-verhaal-3-philip-k-dick.html
Museumopstelling ‘Wat een vreemd pak hebt u aan,’ merkte de robot-ov-chauffeur op. Hij schoof de deur open en kwam tot stilstand aan de stoeprand. ‘Wat zijn die ronde dingetjes?’ ‘Dat zijn knopen,’ verklaarde George Miller. ‘Ze hebben een deels functionele, deels esthetische functie. Dit is een archaïsch pak uit de twintigste eeuw. Ik draag het vanwege mijn werk.’ Hij betaalde de robot, pakte zijn aktetas en haastte zic...
26 april, 2018 - /blog/2053/een-aparte-gewaarwording-om-zo-n-jongetje-tot-volwassen-man-te-zien-uitgroeien.html
We willen hem dus scheren, want een snor is een zonderling gezicht bij zo'n jongen. Niet dat we hem geen snor gunnen, maar die bewaart hij dan maar voor later. En dus namen we een scheerapparaat, met drie meebewegende koppen. Bernique en ik stonden met zijn tweeën bij Samuel, om zijn hoofd vast te houden en de scheerkoppen langs zijn babyhuid te laten glijden. Langzaam verdwenen de donshaartjes en kreeg hij weer een gladde huid. Samuel vond het niks. 'Eeeeuuuuu', riep hij hard, ter...
26 april, 2020 - /blog/3050/ik-heb-geleefd-61-nikita-33-liet-14-embryo-s-invriezen-maar-zal-nooit-moeder-worden-ze-is-ongeneeslijk-ziek.html
Het ergst, schrijft Nikita Weijgers-Van Hasselt, was toch het moment dat haar haren uitvielen. ‘Ik had zo’n mooie lange bos met krullen. Ik voelde me echt mezelf niet meer: één borst, kaal en aangekomen door alle medicatie.’ Dat was in 2015. Nikita uit Rijsbergen zat toen middenin de chemo’s. Haar borst was afgezet omdat er twee tumoren in zaten. ‘Zo heftig op je 28ste.’ Nikita doet haar verhaal via de mail, omdat een interview aan de telef...
15 augustus, 2016 - /blog/760/soevereine-vrouwen.html
Ze was mijn docent op de universiteit, ooit. Maar ze werd meer, veel meer. Ze vroeg me toen ik nog maar net bleu aan de UvA begon al wanneer ik nou eens eindelijk ging vliegen. Ze was streng, in ieder gesprek. Dwong me om mijn woorden te kiezen. En in die beginjaren verzoop ik dan ook per definitie in mijn zinnen en voelde ik hoe mijn bloed tijdens onze gesprekken steeds meer naar mijn wangen steeg. Uiteindelijk liet ik haar maar praten. Haar vertellen over haar tijd bij het vrouwentheater. ...
11 maart, 2019 - /blog/2520/berichten-uit-de-biotoop-spoorbaan.html
* Ik struikel over een lange geel met blauwe slurf van pluche. Knuffel of tochtstopper? Ik kijk beter en herken er een NS-trein in. Wat een spuuglelijk ding! Op de enige stoel, een fauteuil, die er nog staat, ligt een stapel papieren. Ik raap ze bij elkaar en zoek een lege plek op het bureau. Overal om me heen staan verhuisdozen. De vloer ligt bezaaid met hopen spullen. De Conducteur is lang, heeft donkere krulletjes en komt rustig en vriendelijk over. Morgen vertrekt hij uit De ...
27 juni, 2018 - /blog/2149/willem-vissers-over-de-kwetsbaarheid-van-zijn-zoon-kinderen-als-samuel-kunnen-niet-praten.html
Zo'n WK is ook gewoon een kwestie van stoer doen. Vijf weken weg van huis. Zelf jarig zijn in Moskou, vrouw een dag later jarig, iedereen missen, een dag voor de musical van Joshua thuis. Hij oefent al voor popcornverkoper. Beelden verdringen van wat je mist. Zeggen dat je een soort soldaat bent. Stoer is dat. Inderdaad: slapen in een soldatenhotel uit 1937. Een traan laten op de kamer bij het zien van de superieure Carpool Karaoke met Paul McCartney. Denken dat dit het mooiste is in v...
8 juni, 2017 - /blog/1386/gestolen-voorwerpen-dagboeken-1977-2002-inleiding-door-david-sedaris.html
‘Ja, natuurlijk,’ zei ik. ‘Als je in Engeland iets van waarde vindt en je houdt het, heet dat “gestolen voorwerpen,”’ vertelde ze. ‘Je moet onderzoeken of het verloren of gestolen is, hoewel het in dit geval – 5 pond – natuurlijk geen probleem is.’ Gestolen voorwerpen . Het leek me de perfecte titel voor dit boek. Wat onderwerpen betreft zijn alle dagboekschrijvers verschillend. Ik schreef bijvoorbe...
11 september, 2017 - /blog/1557/voorpublicatie-tot-bloed-op-het-droge.html
7. Christiaan van B. had weleens gelezen dat het universum meer planeten telt dan er zandkorrels zijn op alle stranden ter wereld. Van het hemelse uitspansel had hij slechts een glimp opgevangen en het strand kende hij alleen van horen zeggen. Maar het zand was hem vertrouwd. Dat zat in zijn haar, in zijn klompen en in de plooien van zijn kleren. Het schuurde zijn witte huid, politoerde zijn nagels en deed zijn ogen regelmatig wateren. Dat iedere korrel die in zijn ooghoek waaide erge...
5 januari, 2017 - /blog/1003/de-hele-wereld-op-mijn-bord-joachim-stoop.html
Steeds fluister ik mezelf toe dat ik stop met deze job als ik bij dit gebeuren geen kippenvel meer krijg. Met volle schalen, dozen, potten komen ze glimlachend aan. Urenlang hebben ze in hun keuken gezwoegd om trots gerechten van hun land te komen tonen en delen: Tibetaanse momo, Somalische stoofpot, Russische salade, Indiase pakora. Een enkele grapjas heeft een pak friet bij. Ik sta naast mijn collega’s achter de tafels de landen van herkomst op papiertjes te schrijven om elk culinair...