30 oktober, 2017 - /blog/1693/dankbaar-zijn-voor-alle-ellende-het-sluipt-er-ook-in-bij-mij.html
Ik kon de mensen niet uitstaan die zeiden dat ze dankbaar waren voor de ellende die hun was overkomen. Dat ze er een completer mens van waren geworden. Hoe groter hun ellende, hoe dankbaarder ze ervoor waren. Tot ze uiteindelijk zelfs beweerden dat ze het nooit hadden willen missen. Ook als ze mochten kiezen, zouden ze willen dat het hen allemaal wéér overkwam. Nou, dat leek mij gewoon heel erg ziekelijk. Een ernstige vorm van zelfkastijding waarvoor ik ze therapie aanraadde. Ook zij war...
2 oktober, 2017 - /blog/1603/dierenarts-polanen-3-de-operatie.html
* De laatste patiënt op het spreekuur vrijdagmiddag was een doodzieke Rottweiler. Gewoonlijk zou ik haar niet onderzoeken zonder haar te muilkorven, maar nu stond ze op de behandeltafel met de kop gebogen en de ogen half gesloten. Ze had hoge koorts en ik voelde een enorme dikte in de buik. Ik nam bloed af voor onderzoek en maakte een röntgenfoto. Alles wees op een abces zo groot als een voetbal. De eigenaar, een Antilliaanse jongeman genaamd Ulli, keek mij bezorgd aan. ‘Wat ga...
26 februari, 2020 - /blog/2952/licht.html
Als mijn dochter en ik ’s morgens naar de bushalte lopen, op weg naar school, is het bijna licht, al hebben sommige mensen in de flat de kerstlampjes nog rond de balustrade gedrapeerd. Hand in hand lopen we naar de halte die het verst weg is. Goed voor de stappenteller. Vaak, ook vandaag, heb ik een kop koffie bij me. In het parkje kieperen we vaak, maar vandaag niet, oud brood in het water voor de eenden en de ganzen. Zodra de ganzen ons zien, snelwandelen ze...
13 februari, 2020 - /blog/2935/machiavellilezing-door-roxane-van-iperen.html
Stop de fixatie op de liegende prinsen De eerste keer dat ik in aanraking kwam met de grote Machiavelli, was als jonge rechtenstudente in Amsterdam. Ik woonde antikraak op de Willemsparkweg, hoek Van Baerlestraat, in een kale schimmelkamer waar de muizen ’s nachts op mijn buik dansten, maar met uitzicht op rozetvormige ornamenten op het plafond en Het Stedelijk Museum aan de overkant. Het was een vormende tijd, waarin aardig gevonden worden en een eigen stem vinden met elkaar...
25 april, 2019 - /blog/2597/voorpublicatie-tuymans-volgens-tuymans.html
1 Party in het palazzo Venetie, zaterdag 23 maart 2019 Perfect op het juiste moment is de lente aangebroken. Op het pleintje naast het Palazzo Grassi, waar morgen zijn langverwachte tentoonstelling ‘La Pelle’ opengaat voor het publiek, haalt de temperatuur moeiteloos het minimum dat een Italiaanse stad nodig heeft om waarlijk Italiaans te zijn: twintig graden. Het mantra dat de kunstenaar al twintig jaar eindeloos herhaalt om het raadsel van zijn kunst te verklaren â...
19 juni, 2017 - /blog/1410/juiste-oplossing.html
Een echt grote opluchting is het pas dat ik niet meer steeds op hoef te letten hoe de man in huis zich vandaag voelt, en hoe ik daar het beste op kan anticiperen, of juist niet-anticiperen. Er is ruimte voor mij. Ik blijk hier nu gewoon vrij te mogen rondlopen in om-het-even-wat-voor humeur. Want er is niemand meer waarbij ik – als ik niet mijn aller koddigste zelf ben – bang ben nóg meer uit de gratie te raken. Er is ook niemand meer waarachter ik schuil kan gaan. Maar ik moet t...
6 juni, 2017 - /blog/1380/bovenkamer.html
Begint ze daar alwéér over, hoor ik u denken. Ja. Alweer. Ik zou er ook helemaal geen tijd voor hebben, het strand, daar niet van, ik moet nodig aan mijn boek werken, en ook dit stukje nog schrijven. Ex ligt met de meisjes op het strandje, een halve kilometer hiervandaan, lees ik nu. Vanaf deze bovenverdieping zou ik zowat naar ze kunnen zwaaien. Ik moet moeite doen om, u weet waar ik moeite voor moet doen. Ik wil mijn kleine ook graag zien namelijk. Dat lijfje voelen. ZÃj kom...
25 april, 2017 - /blog/1303/gevangenis.html
Het opvallendst waren de zeven gevangenisdeuren, compleet met luikjes op ooghoogte en grendels, ook daar gluurden we naar binnen. Mijn oudste zoon keek gefascineerd rond. ‘Cool,’ zei hij. ‘Escape from Alcatraz.’ ‘Mam, er woont nu een aardige vrouw in dat enge gebouwtje, ze heeft me geholpen.’ Mijn oudste zoon is bezig met zijn profielwerkstuk voor school, hij maakt een verrijdbare hut. De vrouw die mijn zoon in een middagje heeft leren glassnijden, wil...
9 november, 2016 - /blog/899/dikke-mannen-en-grauwe-vrouwen-en-trump.html
Die is moeilijk te omschrijven, maar als het moet dan lijkt ze nog het meest op de essaybundels die in stapels opgetast liggen in de Strand Bookstore: genuanceerd, intelligent, ruimdenkend, humaan, grappig. Hoopgevend vooral. Toen ik in NYC rondliep, was ik er net als iedereen van overtuigd dat Clinton zou winnen. Niet omdat zij nou zo goed was, maar omdat het alternatief dat beslist niet was. Een week later was ik een paar dagen in Washington, Pennsylvania. In dat kleine provinciestadje w...
24 april, 2017 - /blog/1298/over-mij.html
“Ik weet het niet,” zeg ik. “Vraag eerst maar aan hem.” Ex vindt het best oké gaan zo, het is kalmer, hij heeft een plek om te wonen die voorlopig best oké is. Het schema waaraan we ons houden is prettig. “En jij?” vraagt ze. Ik wil geen spelbreker zijn. Ik wil dat het ook oké gaat. Het gáát ook best oké. Ik vind het fijn dat we weer samen kunnen zijn. Het is beter dan niks. Al slaap ik daarna een paar nachten nauwelijks. Al vraag ik m...